Δεν ήρθε ακόμα, αλλά διαφαίνεται, η κορύφωση του σφοδρότερου “τρίτου επιδημικού κύματος”, που θα διαγράψει έναν Απρίλη πολύ σκληρό, αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις και προσεγγίσουν οι διασωληνωμένοι τους 1000. Όλο το βάρος της πανδημίας το επωμίζονται οι γιατροί και οι νοσηλευτές κυρίως στα νοσοκομεία της Αττικής, που έχουν αναλώσει όλες τις δυνάμεις τους.
Οι πολίτες, μετά την οδυνηρή δεκαετία της ύφεσης, που ένιωσαν στο πετσί τους ένεκα του μνημονίου, την κατάρρευση από τις πολιτικές λιτότητες, τις αμφιλεγόμενες ερμηνείες και τις παλινωδίες ράβε ξήλωνε των μέτρων, πίστεψαν ότι η ζωή θα επανέλθει στην κανονικότητα. Ήρθε, όμως, η πανδημία και ο εγκλεισμός, που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα, βιώνοντας τη φρίκη ενός μη αντιμετωπίσιμου “θηρίου του θανάτου” μπροστά στην πόρτα τους, μεταλλασσόμενο με αποκρουστικές μορφές σαν τέρας επιστημονικής φαντασίας σε ταινία τρόμου.
Αρωγός σ’ αυτά τα δεινά της κοινωνίας δεν μπορεί να ‘ναι άλλος από την πολιτεία. Εκτός των κλασικών μέτρων, που έχει λάβει, προβάλλει το αφήγημα της περί επέκτασης της “ατομικής ευθύνης” ανίχνευσης του αντιγόνου COV-2 με το self test από τον ίδιο τον πολίτη. Αξιόλογοι κοινωνιολόγοι αμφιβάλλουν για ζητήματα εγκυρότητας, που ενδεχομένως θα προκύψουν. Οι πολίτες, που δεν μπορεί κανείς να υποχρεώσει να κάνουν το τεστ, είναι δε δύσκολο να τους εμπνεύσει, θα έχουν ακέραια την ευθύνη της αξιοπιστίας του αποτελέσματος και θα είναι ταυτοχρόνως υπεύθυνοι της διάδοσης διασποράς. Ποιος θα μπορεί να τους ανακαλύψει και να τους ελέγξει, όταν η μετάδοση θα έχει προχωρήσει;
Από τους βιοπαθολόγους υπογραμμίζεται, ότι αυτού του είδους οι έλεγχοι σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να δώσουν ψευδή αρνητικά αποτελέσματα, που αν ληφθούν υπ’ όψιν, εγκυμονεί χαλάρωση των μέτρων προφύλαξης και ότι τα προβλήματα δεν λύνονται μόνο με το μέτρο του self test. Το τεστ αυτοδιάγνωσης χωρίς διαβουλεύσεις με τους φαρμακευτικούς φορείς προκάλεσαν αλλεπάλληλες ανταλλαγές κατηγοριών και επέφεραν σύγχυση στους πολίτες. Από διαδικτυακής πλευράς δεν έχει γίνει προετοιμασία δημιουργίας πλατφόρμας αποθήκευσης των αποτελεσμάτων, ούτε τρόπος απόρριψης των χρησιμοποιουμένων υλικών, που ως ιατρικά απόβλητα είναι επικίνδυνα.
Γι’ αυτή την κυβερνητική καινοτομία γνωρίζουμε, αν υπάρχει έγκριση από τον αρμόδιο φορέα της Ε.Ε.; Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου Πρόληψης Νοσημάτων έχει πει τη γνώμη του γι’ αυτόν τον αυτοέλεγχο; Γιατί η πολιτεία θέλει να απαλλαγεί από αυτή τη διαδικασία μετακυλίοντας ευθύνες στους πολίτες; Εξασφαλίζεται έτσι η δημόσια υγεία, όταν ο ευάλωτος πολίτης καθίσταται από μόνος του υπεύθυνος, όχι μόνο για την προφύλαξη του, αλλά και για τη μη μετάδοση του τρίτου; Πόσο μεγάλος κίνδυνος παραμονεύει, να μεταφερθεί η λοίμωξη ένεκα δήλωσης ψευδών αρνητικών αποτελεσμάτων του τεστ;
Οσον αφορά τον τρόπο προμήθειας και το κόστος 10 εκατομμυρίων τεστ, ας τ’ αφήσουμε γι’ αργότερα.
