Εφτασε πριν από λίγο καιρό στα χέρια μου ένα χειρόγραφο ενός μικρού 11χρονου αγοριού του Νίκου Παλάσση που γρήγορα κίνησε την περιέργεια αλλά και το ενδιαφέρον μου κυρίως λόγω του… υπογραμμισμένου τίτλου του “Για τη ζωή”! Τα τρία από τα τέσσερα τετράστιχα που έγραψε ο Νίκος -με απλό και παιδικό τρόπο- αναφέρονται σε πολλά μεγάλα και επίκαιρα θέματα που σχετίζονται με την πολιτική αλλά και την κοινωνική ζωή της χώρας μας!
Από τα χαρακτηριστικά του που που δεν μπορείς να προσπεράσεις είναι και το τελευταίο τέταρτο τετράστιχο που αναφέρεται σε ένα περίπτερο που το ψυγείο του έχει αδειάσει από παγωτό κεράσι!
Το πρώτο-πρώτο τετράστιχο είναι αφιερωμένο στην πολιτική και στα κόμματα ή στην πολιτική ενός κόμματος: Τι πολιτική είναι αυτή με τόσο χαζό κόμμα σε λίγο δεν θα μπορούμε να σκάβουμε στο χώμα. Οπως κι αν επιχειρήσεις να επεξηγήσεις το τετράστιχο πάλι καταλήγεις ότι η πολιτική του κόμματος ή η πολιτική γενικότερα στα μάτια του μικρού Νίκου είναι το δίχως άλλο… χαζή! Αν ήταν έξυπνη, Νίκο, σίγουρα δεν θα φτάναμε εδώ που βρισκόμαστε! Οσο για την αναφορά του στο χώμα… αυτή σηκώνει πολλή κουβέντα! …Το δεύτερο τετράστιχο επικεντρώνεται στις διαφορές μεταξύ της επαρχίας και ενός μεγάλου αστικού κέντρου, ειδικά τώρα την περίοδο της κρίσης! Γράφει για μια οδυνηρή αλήθεια που κι αν ο ίδιος δεν τη βιώνει, την έχει καταλάβει έστω εξ αποστάσεως. Είναι φανερό εξάλλου ότι πιστεύει πως τα πράγματα στην Αθήνα είναι κατά πολύ χειρότερα απ’ ό,τι στην επαρχία! «Εχει πέσει πείνα» γράφει χαρακτηριστικά. «Σούδα μένω εγώ και όχι στην Αθήνα αλλά έχω καταλάβει πως έχει πέσει πείνα». …Το μεγάλο και συνάμα ευαίσθητο θέμα με τους άστεγους δεν τον αφήνει ασυγκίνητο και γι’ αυτό γράφει στο επόμενο: «Αστεγοι υπάρχουν πολλοί και δεν έχουν πού να μείνουν ζητιανεύοντας στους δρόμους, όμως δεν τους δίνουν». Οι άστεγοι λοιπόν είναι σίγουρα ένα μεγάλο θέμα!
Το άλλο είναι ότι βρίσκονται παντού στους δρόμους ενώ πολλοί από αυτούς έχοντας απλωμένο το χέρι σε μια κοινωνία που αδυνατεί ή και αδιαφορεί να τους προσφέρει βοήθεια! …Σαν κατακλείδα, μετά από όλα αυτά και την πραγματικότητα που μια παιδική ψυχή βιώνει, έρχεται… ανατρεπτικό το τελευταίο τετράστιχο που μάλιστα ο Νίκος το έχει μέσα σε παρένθεση: (Πήγα στο περίπτερο για παγωτό κεράσι αλλά το ψυγείο είχε αδειάσει). Θα ’θελα να πιστέψω πως μόνο την προσμονή για το καλοκαίρι, την αγάπη και τη λαχτάρα όλων των παιδιών για τα παγωτά, κρύβει μέσα του το παραπάνω τετράστιχο και τίποτα άλλο παρά μια προσωρινή – περαστική απογοήτευση για το ότι το ψυγείο του περιπτερά ήταν άδειο! …Αυτά ήταν λοιπόν τα μικρά “φιλοσοφήματα” του Νίκου στον οποίο εύχομαι όχι μόνο να βρίσκει πάντοτε το παγωτό κεράσι -που αντιλαμβάνομαι ότι του αρέσει- αλλά και πάντα να πραγματοποιεί όλα του τα όνειρα! Επιπλέον πολύ σύντομα να δει να αλλάζουν τα πράγματα, να μην υπάρχει πείνα, οι άστεγοι να εκλείψουν και βέβαια η πολιτική κάποια στιγμή να λειτουργήσει προς όφελος όλων των πολιτών του τόπου! Και βέβαια να του πω να συνεχίσει να γράφει!
