Ο… πολιτογραφηµένος Χανιώτης προπονητής, µιλά για την εµπειρία του στον πάγκο του Παναθηναϊκού, το ευρωπαϊκό µπάσκετ αλλά και τις οµάδες της επαρχίας
Τον γνωρίσαµε ως προπονητή στην οµάδα θαύµα του ΑΓΟ Ρεθύµνου την περασµένη δεκαετία, τον είδαµε να κάνει καριέρα στο εξωτερικό και να αναλαµβάνει δύσκολες αποστολές σε οµάδες της Αθήνας και της επαρχίας, να είναι βοηθός προπονητή του Παναθηναϊκού στην πιο δύσκολη ίσως περίοδο της σύγχρονης ιστορίας του.
Ο Θανάσης Γιαπλές, έχει πολιτογραφηθεί Χανιώτης, καθότι “ερωτικός µετανάστης”, και µε την ευκαιρία των διακοπών του από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις µίλησε στα “Χ.ν.” για τη θητεία του στον Παναθηναϊκό, το final 4 και την Ευρωλίγκα, τα αναπτυξιακά προγράµµατα, τα νέα ταλέντα αλλά και το µπάσκετ στα… Χανιά!
• Αισθάνεσαι λίγο άτυχος που στη µεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας σου, ως assistant coach στον Παναθηναϊκό, ήσουν την περίοδο του “έσοδα- έξοδα”, του µειωµένου “µπάτζετ” από τη µια αλλά των πάντα µεγάλων προσδοκιών από τον κόσµο; Και πλέον η οµάδα να είναι στην κορυφή µε πολύ µεγάλο budget και παίκτες από το πρώτο ράφι να πρωταγωνιστεί και να κερδίζει την Ευρωλίγκα;
Κοίτα όταν είσαι στον Παναθηναϊκό είναι ευλογία! Ανεξάρτητα την κατάσταση που βρίσκεται η οµάδα, δεν µπορείς να έχεις παράπονο. Είναι ένας τεράστιος σύλλογος. Βέβαια πάντα σκέφτεσαι ότι ήµασταν και λίγο άτυχοι γιατί πέσαµε σε οικονοµικές συνθήκες όχι τόσο καλές όσο τώρα.
• Από την περσινή χρονιά, αν ρωτήσουµε ένα Παναθηναϊκό οπαδό, θα σου πει ότι «δεν θέλω να κρατήσω τίποτα, γιατί ήµασταν 17η στην Ευρωλίγκα, χάσαµε το πρωτάθληµα κ.ά.» Εσύ θέλεις να κρατήσεις κάτι;
Στο επαγγελµατικό µπάσκετ τα πράγµατα είναι συγκεκριµένα. Το budget είναι ίσως το πιο σηµαντικό πράγµα. Υπάρχουν βέβαια οµάδες που φτιάχτηκαν έξυπνα και κατάφεραν κατά καιρούς να κάνουν επιτυχίες, αλλά το budget είναι το Α και το Ω, για τους παίκτες, το staff, τη θωράκιση του οργανισµού. Αυτό που κρατάω είναι την εµπειρία να παίζεις µε τις κορυφαίες οµάδες της Ευρωπης. Ήταν δύσκολες χρονιές για το µέγεθος του Παναθηναϊκού αλλά ήταν επίσης σίγουρο πως η οµάδα θα έβρισκε το δρόµο της.
Ο ΓΚΡΙΓΚΟΝΙΣ
ΚΑΙ Ο ΝΕΝΤΟΒΙΤΣ
• Μια ερώτηση που πάντα είχα απορία… ο Γκριγκόνις όταν έβγαινε από το παιχνίδι γιατί έκανε συνέχεια ποδήλατο (στο ΟΑΚΑ) ήταν δική του απόφαση ή ήταν εντολή του προπονητή;
Για αυτό πρέπει να ερωτηθεί ο πρώτος προπονητής ο κ. Ράντονιτς. Όταν ήρθε ο Γκριγκόνις το καλοκαίρι του 2022 ήλθε τραυµατίας και δεν έδεσε µε τον πρώτο προπονητή. Όλοι ξέραµε τι παίκτης ήταν, υπήρχε εκτίµηση για την αξία του και τις ικανότητές του αλλά συµβαίνει συχνά να µην ταιριάξει η χηµεία. ∆εν βγήκε η συνεργασία τότε αλλά ευτυχώς για το παιδί και τον Παναθηναϊκό φέτος έδειξε την πραγµατική του αξία.
• Από τις προηγούµενες οµάδες του Παναθηναϊκού ξεχωρίζεις κάποιον παίκτη;
Κοίτα, ο Νέντοβιτς είναι πραγµατικά ένα απίστευτο ταλέντο. Είχε τραυµατισµούς και δεν µπορούσε να κάνει την πορεία που θα του άξιζε. Ειδικά στην επίθεση είναι απίστευτος.
• Ναι αλλά στην άµυνα τον Νέντοβιτς, πως τον “κρύβεις”;
Είναι ένα παιδί ευαίσθητο στους τραυµατισµούς και είναι δύσκολο να πιεστεί να παίξει άµυνα. Όχι ότι δεν µπορεί, αλλά πάνω στο παιγνίδι περνάει πάντα από το µυαλό του έστω και υποσυνείδητα ότι πρέπει να κρατήσει δυνάµεις, να µην τραυµατιστεί. Όλες οι οµάδες ακόµα και σε αυτό το επίπεδο έχουν παίκτες µε αδυναµίες, αλλά µην φαντάζεστε ότι δεν µπορεί να παίξει ένας παίκτης άµυνα όπως ο Νέντοβιτς, απλά βάζει και προτεραιότητες όταν ξέρει πως στην επίθεση θα πάρει 10 µπάλες περισσότερες. Υπάρχει και το αίσθηµα της αυτοσυντήρησης.
• Με τους περσινούς παίκτες του Παναθηναϊκού διατηρείς επαφές; Σου λένε ότι π.χ. αν είχαµε και εµείς τον Σλούκα, τον Ναν, τον Λεσόρτ θα καταφέρναµε κάτι καλύτερο;
Πάντα υπάρχει µια επαφή, όχι καθηµερινή, αλλά υπάρχει. Εντάξει αυτό το “αν είχαµε και εµείς αυτόν…” λέγεται στο πλαίσιο της πλάκας, του αστείου, ο επαγγελµατικός αθλητισµός είναι έτσι. Το budget είναι πάντα βασικό για το τι θα γίνει. Το budget θα ορίσει τι θα κάνεις…
• Νοµίζω ότι µετά την κατάκτηση του τροπαίου από την Ζαλγκίρις το 1999, δεν είχαµε κάποια ανάλογη έκπληξη…
Σε κατάκτηση τίτλου όχι, είχαµε κάποιες οµάδες που πήγαν σε final 4 και ήταν ίσως έκπληξη για το budget τους η Ζαλγκίρις του Γιασικεβίτσιους, αλλά αυτές είναι οι εξαιρέσεις.
ΤΟ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ “ΘΑΥΜΑ”
• Ανέµενες στην αρχή της σεζόν ότι ο Παναθηναϊκός θα έφτανε final 4 και θα κατακτούσε το κορυφαίο Ευρωπαϊκό τρόπαιο µε τόσο εµφατικό τρόπο; Έχεις την εµπειρία, αν σου έλεγε κάποιος πέρυσι τον Οκτώβρη ότι αυτή η οµάδα θα κατακτήσει το τρόπαιο, τι θα απαντούσες ;
Κοιτάξτε, βλέποντας τον Μήτογλου να κάνει τα παιχνίδια που έκανε και την απόκτηση του Κ. Ναν, ήµουν σίγουρος για την 8αδα. Αυτό που φοβόµουν ήταν κατά πόσο θα αντέξει ο Λεσόρ να παίζει µε την ενέργεια που απαιτείται για 30+ λεπτά για όλη τη χρονιά. Και ο Λεσόρ άντεξε και ήταν ποιοτικός! Σε αυτό το επίπεδο πραγµατικά πηγαίνεις βήµα – βήµα, φάνηκε ότι ήταν εφικτή η 8αδα, υπήρχε και ικανότητα και τύχη αλλά εκ των υστέρων όλοι παραδέχθηκαν πως ο Παναθηναϊκός στο final 4 ήταν πολύ καλύτερος και το κατέκτησε δίκαια.
• Προσωπικά πάντως βλέποντας πόσο γεµάτη ήταν η Ρεάλ σε όλες τις θέσεις, µου φάνταζε πολύ δύσκολη η επικράτηση στον τελικό. Εσύ που γνωρίζεις καλύτερα;
∆εν περίµενα την επικράτηση µε 15 πόντους, όταν µάλιστα η Ρεάλ µε τον Ολυµπιακό ήταν τροµακτική.
Ήταν το λογικό φαβορί η Ρεάλ αλλά ο Παναθηναϊκός εµφανίστηκε πολύ διαβασµένος, η τακτική του κ. Αταµάν και κάποια “τρικ” που έκανε όπως τη χρησιµοποίηση του Μήτογλου στο 5 ώστε να πάρει το σουτ µε τον Ταβάρες µέσα στη ρακέτα, συν την άµυνα που όλη τη διάρκεια της χρονιάς ήταν πολύ καλή, έκαναν την κατάκτηση να φαίνεται εύκολη.
• Το επίπεδο του µπάσκετ που παίχτηκε ;
Ο κόσµος συνήθως εστιάζει στην επίθεση αλλά ο µπασκετικός κόσµος βλέπει και την άµυνα και η άµυνα του Παναθηναϊκού ήταν για σεµινάριο, ειδικά στο final 4. Το επίπεδο γενικά είναι πολύ υψηλά, η Ευρωλίγκα µας εκπλήσσει για το επίπεδο της προπονητικής, της τακτικής και η όλη διοργάνωση είναι πολύ ποιοτική.
Ο ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΚΑΛΑΪΤΖΑΚΗΣ
ΚΑΙ Ο ΜΠΕΪΚΟΝ
• Όλοι πάντως έχουµε να λέµε για έναν Κρητικό µπασκετµπολίστα τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη που στα 8-9 λεπτά που θα παίξει, βγάζει φοβερές άµυνες στους πιο δύσκολους αντιπάλους…
Για αυτό είχε αποκτηθεί ο Παναγιώτης, πήρε χρόνο και φέτος κατάλαβε το ρόλο του. Παίζει πολύ επιθετική άµυνα και αυτό βοήθησε τον Παναθηναϊκό.
Τη βελτίωσή του θα καρπωθεί και η οµάδα και το ελληνικό µπάσκετ. Ο Παναγιώτης όταν έπρεπε πήγε στη Λιθουανία όπου δούλεψε πολύ -γιατί εκεί εργάζονται στα βασικά- ήταν πρωταγωνιστής και όταν ήλθε στον Παναθηναϊκό µπορούσε να δώσει το παραπάνω. Πιστεύω ότι το µέλλον του θα είναι ακόµα καλύτερο γιατί είναι και ένα εξαιρετικό παιδί!
• Κάποιος αθλητής που θεωρείς ότι είναι/ήταν φοβερό ταλέντο αλλά δεν κατάφερε να το εκµεταλλευτεί;
Ο Ντ. Μπέικον είναι απίστευτος παίκτης, τεράστιο ταλέντο, εκπληκτικός. Καλό παιδί, αλλά δύσκολος ως χαρακτήρας. ∆εν είναι κακό παιδί, πρέπει να ξέρεις τι έχει περάσει ο καθένας πριν έλθει στα χέρια σου, τι προβλήµατα είχε στην Αµερική, πώς µεγάλωσε, τι παραστάσεις έχει από εκεί.
• Έχοντας βρεθεί στα µεγαλύτερα ευρωπαϊκά γήπεδα, υπάρχει κάποια οµάδα, κάποιος οργανισµός που να σου έκανε εντύπωση ;
Η Βαλένθια, ετοιµάζει καινούργιο γήπεδο και όλο το προπονητικό κέντρο της είναι απίστευτο! Είναι ένας οργανισµός άριστα στελεχωµένος από τις ακαδηµίες µέχρι την πρώτη οµάδα.
Σε αυτό το επίπεδο, της Ευρωλίγκας, όλες οι οµάδες είναι άριστες. Αν δεις π.χ. την Άλµπα που ήταν τελευταία φέτος και η πιο αδύναµη οµάδα, έχει φοβερή οργάνωση, το γήπεδο της είναι πάντα γεµάτο.
• Μια εκτίµηση για τη σειρά Παναθηναϊκός – Ολυµπιακός που είναι σε εξέλιξη;
Είναι ξεχωριστοί αγώνες ανεξάρτητα από ρόστερ, budget, παράδοση, παρελθόν, παρόν. Αµφίρροπα παιχνίδια! Το ότι ο Παναθηναϊκός έχει πάρει την Ευρωλίγκα δεν σηµαίνει κάτι πρέπει να εµφανιστεί το ίδιο “πεινασµένος”.
Έχει επαναληφθεί το 2013 όταν είχε πάρει την Ευρωλίγκα ο Ολυµπιακός και έχασε 3-0 από τον Παναθηναϊκό. Είναι θέµα του προπονητικού staff να προετοιµάσει τους παίκτες ώστε να µην είναι “άδειοι”, να έχουν κίνητρο, να είναι “πεινασµένοι” ώστε να το διεκδικήσουν.
• Και κάτι τελευταίο για την Εθνική εν όψει προολυµπιακού. Ο Γιάννης Αντετοκούνµπο θα δώσει το ‘‘παρών’’.
Αν είναι παρόντες όλοι, αν είναι το καλύτερο δυνατό ρόστερ δεν υπάρχει ταβάνι. Μπορεί η Εθνική να καταφέρει το οτιδήποτε.
Η σχέση µε την Κρήτη
• Εκτός του ότι είσαι παντρεµένος µε Χανιώτισσα, έχεις ισχυρούς δεσµούς µε τον νησί…
Από την εποχή που σπούδαζε η αδελφή µου φιλολογία στο Ρέθυµνο, ερχόµουν στην Κρήτη για διακοπές. Η πρώτη µου σοβαρή επαφή ήταν όταν ήλθα το 2011 στον ΑΓΟ Ρεθύµνου. Μια εξαιρετική προσπάθεια, όπου ξεκίνησα ως βοηθός του Στ. Κουφού τον πρώτο χρόνο και ως πρώτος προπονητής το δεύτερο χρόνο και το µισό τρίτο.
• Φέτος “µπασκετικά” πού βρίσκεσαι ;
Τελείωσα µια σεζόν στα Τρίκαλα όπου ήµουν για δυόµιση µήνες, πριν τα play off µε σκοπό να κάνουµε µια προσπάθεια ώστε να ανέβει η οµάδα στην Εlite League (πρώην Α2). Και µε τα Τρίκαλα έχω ξεχωριστούς δεσµούς, ήµουν εκεί δύο χρόνια την προηγούµενη δεκαετία και έχω κρατήσει επαφές και φίλους, κάτι που µέτρησε ώστε να πάω και να καταφέρουµε τελικά τον στόχο µας.
• Προπονητής µπάσκετ στην επαρχία… τι είναι το πρώτο πράγµα που σκέφτεσαι ακούγοντάς το; Προκλήσεις, προβλήµατα, οικονοµικά θέµατα…
Υπάρχουν πολλά θετικά. Σε αυτά θα βάλω ότι στην επαρχία οι κοινωνίες είναι πιο φιλικές και ο κόσµος πιο κοντά στην εκάστοτε οµάδα, αναπτύσσονται πιο εύκολα προσωπικές σχέσεις. Στα αρνητικά µπορώ να πω τα οικονοµικά, ότι µια κοινωνία δεν µπορεί να τα αντέξει σε βάθος χρόνου. Έχουµε πολλές οµάδες που ξεκινάνε µε όνειρα και µετά από 2-3 χρόνια να µην αντέχουν.
• Είναι τόσο µεγάλο το κόστος λειτουργίας µιας οµάδας στην Βasket League, στην Elite League; Γιατί βλέπουµε πάρα πολλές οµάδες που έχουν εξαφανιστεί από το χάρτη…
Στο ποδόσφαιρο υπάρχει ανταποδοτικότητα, υψηλά τηλεοπτικά συµβόλαια και πολλά χρήµατα από το “Στοίχηµα”. Στο µπάσκετ αυτοί οι πόροι είναι εµφανώς χαµηλότεροι, θα πρέπει να µπουν λεφτά από τις τσέπες των διοικούντων, από χορηγούς κ.λπ. Αυτό από µόνο του δεν είναι αρκετό να εξασφαλίσει τη βιωσιµότητα µιας οµάδας.
• ∆ιαβάζω για τα αναπτυξιακά προγράµµατα πολλών οµάδων στην Ελλάδα, ότι ενώ οι προπονητές, η Ελληνική σχολή, δίνει έµφαση στα συστήµατα, στις άµυνες, στις ζώνες, δεν διδάσκει τα πολύ βασικά π.χ. το σουτ, µε αποτέλεσµα ολόκληρη Εθνική οµάδα και να µην έχει ένα σουτέρ. Μήπως έχουµε δώσει έµφαση στην τακτική και χάσαµε την ουσία;
Είναι γεγονός ότι η παραγωγική διαδικασία έχει φθίνει στην Ελλάδα τα τελευταία 10–15 χρόνια, είναι ξεκάθαρο! Νοµίζω ότι όλη αυτή η κριτική πρέπει να γίνει σε ένα πλαίσιο που θα αφορά το εκπαιδευτικό σύστηµα, το πώς λειτουργούν τα παιδιά παράλληλα µε το σχολείο. Γιατί ο αθλητισµός πηγαίνει µε το σχολείο, τα φροντιστήρια. Και πρέπει να εξεταστεί και το εργασιακό περιβάλλον του προπονητή. Σε αυτό το κοινωνικό-οικονοµικό πλαίσιο που ζούµε, ο προπονητής έχει τα δικά του προβλήµατα, σε ποσοστό 99% πρέπει να κάνει και άλλη δουλειά και από εκεί ξεκινούν τα προβλήµατα. Αν κάποιος έχει δύο δουλειές, δεν µπορεί να είναι αφοσιωµένος στη εργασία του και να είναι αποδοτικός. Και τα παιδιά µε φροντιστήρια και άλλες δραστηριότητες δεν µπορούν να ασχοληθούν σοβαρά.
• Και κάτι για τα Χανιά. Θα µπορούσαν να έχουν έστω µια οµάδα στην Elite League;
Υπάρχει ένα πολύ καλό γήπεδο, το µέγεθος της πόλης και η οικονοµική της κατάσταση δικαιολογεί µια οµάδα στην Elite League αλλά αυτά είναι θεωρητικά. Το πρακτικό είναι να βρεθούν κάποιοι άνθρωποι και είτε να βοηθήσουν τους υπάρχοντες, είτε να φτιάξουν κάτι νέο. Όλα είναι θέµα διοίκησης, αν δεν υπάρχει διαθέσιµο budget δεν µπορείς να έχεις αξιώσεις για Elite League. ∆εν βλέπω η τοπική κοινωνία να έχει ενδιαφέρον όπως π.χ. στα Τρίκαλα. Είµαι αρκετά χρόνια στα Χανιά και βλέπω τους ίδιους και τους ίδιους. Συνήθως εδώ στην Ελλάδα και στην κοινωνία των Χανίων πρώτα περιµένουν όλοι να γίνει µια επιτυχία για να βοηθήσουν παρά το αντίστροφο να κάνουν δηλαδή την επένδυση και να δρέψουν τους καρπούς της επιτυχίας. Είχε γίνει µια προσπάθεια µε τον κ. Ζοµπανάκη αλλά έπεσε πάνω στον κορωνοϊό και χάθηκε µια µεγάλη ευκαιρία γιατί είναι ένας άνθρωπος που ξέρει το µπάσκετ και αγαπάει τον τόπο του.
