Επρεπε να έλθει η επιδημία του Covid 19 για να επαναξιολογήσουμε την Ελλάδα, την οποία κάποιοι δυστυχείς στο παρελθόν είχαν ταπεινώσει.
Αξιολογήσαμε τους ειδικούς, τις πολιτικές αποφάσεις, την ευθύνη του κοινωνικού συνόλου.
Οταν χαθεί η ευθύνη και η εμπιστοσύνη κινδυνεύει να χαθεί η κοινωνία.
Αλλά και όταν η πολιτική ηγεσία αδρανεί και αερολογεί, χάνεται η χώρα.
Αυτά τα δύο λειτουργούν συνδυαστικά.
Αν κρίνω και από τις δημοσκοπήσεις, η πλειοψηφία των πολιτών τώρα είναι υπερήφανη που είναι Ελληνες.
Η Ελλάδα για ένα διάστημα είχε χαθεί μέσα στους ανθρώπους και στα πράγματα.
Και ήλθε αυτό το συμμετρικό σοκ για να αφυπνισθούν συνειδήσεις, για να αναλάβουν δράση οι ηγεσίες. Κατ’ ουσίαν πετάξαμε από πάνω μας… την προβιά των ενοχών. Πρώτα μας ταπείνωσαν, μετά γίναμε ενοχικοί, μετά αντιδράσαμε σπασμωδικά.
Η Ελλάδα τώρα είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης, όλοι συζητούν για το δικό της παράδειγμα.
Αυτό το καταφέραμε με το μέτρο της ευθύνης που μας αναλογεί μέσα στο Ευρωπαϊκό σύνολο.
Ετσι τώρα την Ελλάδα δεν την αξιολογεί η Ιστορία, αλλά οι πράξεις των ανθρώπων.