“Θα φύγω νύχτα και τα ίχνη μου, θα χάσεις”

» Να γινότανε, λέει, να ψηφίσουνε τον προϋπολογισμό στη Βουλή με κλειστό φως. Και εκεί μέσα στα σκοτάδια και στην αναμπουμπούλα η Τζάγκρη να ψήφιζε “ναι” και ο Αδωνις Γεωργιάδης “όχι”.
Να γινότανε, λέει, να γινότανε η καταμέτρηση των ψήφων με κλειστό το φως, νά ’χανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, ν’ ανασταινότανε το φάντασμα του Καλπογιάννη (του περίφημου) νά ’παιρνε την κάλπη και νά ’φευγε σε τόπους εξωτικούς.
Να παίζανε τα μεγάφωνα της αίθουσας της ολομέλειας το “θα φύγω νύχτα και… τα ίχνη μου θα χάσεις”, η Ραχήλ Μακρή ν’ αβέβαινε από συνήθεια επάνω στα υπουργικά έδρανα και να μην ήθελε να κατέβει.
Να γινότανε, λέει, νύχτα με φεγγάρι ολόγιομο να σκούξει ο Καμμένος ότι τη στηρίζει την κυβέρνηση, ότι ο “πολιτικός του έρωτας είναι ο Σαμαράς”, να κάνει ζήλιες στον Παναγιώτη Ψωμιάδη.
Να σβήσουνε, μανούλα μου, το βράδυ της ψηφοφορίας τα φώτα, να ζήσουμε και εμείς οι τηλεθεατές τη μεγάλη ανατριχίλα, να τους τρελάνουμε τους Τροϊκανούς και τους απανταχού Μερκελιστές.
Να μετράνε μέσα στο σκοτάδι και τελειωμό να μην έχει το μέτρημα και να βγάζουνε 400 τους παριστάμενους βουλευτές…