Στον άδη Θε να κατεβώ το Χάρο να σκοτώσω,
Της Κρήτης τους πολεμιστές να απελευθερώσω.
Τον χάροντα εγύρεψα να τόνε πολεμήσω,
Μα ο άτιμος ετρύποξε και ακόμα δεν τον βρίσκω.
Στον Αδη εκατέβηκα να βρω τους αντρειωμένους ,
Και όλους είχε ο χάροντας αλυσοδεμένους .
Διπλές οι αλυσίδες τους που ήτανε δεμένοι,
ήταν όλοι δυνατοί άντρες ξεδιαλεγμένοι.
Αν σπούσαν τα τσεκέλια τους και πιάνανε το χάρο,
Αυτά που θα του έκαναν δεν θα αναθιβάλω.
Έκλαψα και δάκρυσα πώς να τους λευτερώσω ,
Εγώ μαι σε ένα όνειρο και πως θα τους σιμώσω.
Εκείνοι το κατάλαβαν και μου παν μη φοβάσαι,
Για εμάς να μην ενοιάζεσαι μόνο να μας θυμάσαι.
Άμε να πεις στους ζωντανούς να μην μας λησμονήσουν,
Μνημόσυνα να κάνουνε όλους να μας τιμήσουν.
Θα βρούμε αδύναμη στιγμή το χάρο να κοιμάται,
Μα αυτό θα είναι δυνατό μόνο αν μας θυμάστε.
Με τη δική σας δύναμη οι αλυσίδες μας θα σπάσουν, Του χάροντα οι φύλακες δεν θα μας ξαναπιάσουν.
Κάντε μας μνημόσυνα σε όλες τις εκκλησίες,
Και γραφτέ μνημονόχαρτα σε όλες τις λειτουργίες .
Υ.Γ. Αφιερωμένο σε όλους του αντρειωμένους και της αντρειωμένες που φεύγουν άδικα από τη ζωή . Μην τους Ξεχνάτε κρατήστε την μνήμη τους αιώνια .
