Λέµε και ξαναλέµε οι καιροί αλλάξανε, το πορτοφόλι δεν τα βγάζει πέρα, αµάν και πότε θα διορθωθούν οι καιροί. Αµ δε… ∆ε διορθώνονται οι οικονοµικές συνθήκες, µήτε η ελπίδα ξεπηδά από µέσα µας.
Ιστορίες καθηµερινής παράνοιας το αποδεικνύουν αυτό. Σουρωτήρι για τσάι, 9 ευρώ. Ντράπηκα να το γυρίσω όταν µου παν την τιµή στο ταµείο.
Ένα ξύλινο αποθηκάκι 12 τ.µ. πριν τέσσερα χρόνια 1830 ευρώ αγορά, σήµερα το αποθηκάκι 9 τ.µ. ολόιδιο ξύλινο 3.000 ευρώ.
Να βάλω το σουβλάκι, θα κλαίµε, να βάλω τον καφέ, θα γελάµε, να κάνουµε κουτσοµπολιό για τα καύσιµα, θα ξαπλώσουµε στις ασφάλτους. Κάνουµε προσευχή οι περισσότεροι και µόλις φτάνουµε στο «…και δος ηµίν σήµερον…» ξετιναζόµαστε µπας και µας έρθει κατακέφαλα καµία νέα αύξηση. ∆ε θέλω όµως να απογοητεύεστε. Στην πατρίδα µας, όλα όσα είναι ικανά να µας αλλάξουν τη διάθεση, βρίσκουν χαραµάδες και εµφανίζονται. Σε αυτό το κουτάκι των µικρών δώρων, βάλε την απόσυρση από τα ράφια συσκευασιών ζελεδάκια µε HHC δηλαδή εξαϋδροκανναβινόλη, που προορίζονταν για όλες τις ηλικίες, πρόσθεσε στο κουτάκι την πρόταση για να µπουν τα Αλβανικά στα σχολεία ως γλώσσα επιλογής, ρίξε στο κουτάκι τη δικαιολογηµένη γκρίνια και παράπονο που υπάρχει σχετικά µε το έργο της ∆ηµοτικής Αγοράς και αφορά κυρίως τις µισές από τις επιχειρήσεις που υπήρχαν στη Αγορά και όπως αναφέρουν εδώ και 4 χρόνια είναι ανενεργές, µε ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ιδιοκτήτες και τις οικογένειές τους και πριν κλείσεις το κουτάκι µε τα δώρα, βάλε µέσα ότι η χώρα µας προετοιµάζει το έδαφος και τις συνθήκες ώστε να καταστεί πάροχος πράσινης ενέργειας για τις Βαλκανικές χώρες. Τέτοια κουτάκια µε δωράκια σκέψης και προβληµατισµού αν λαµβάνεις κάθε µέρα, στο τέλος καµία οικονοµική δυσπραγία δε θα σε ρίξει στα τάρταρα. Κουράγιο σύντροφε… η Τσικνοπέµπτη είναι σε 48 µέρες και θα τα κάψουµε τα βάσανα, ακόµη µια φορά.