Περάσαμε μια πολύ δύσκολη χρονιά.
Η κρίση με την πανδημία κορυφώνεται και σήμερα πρώτη ημέρα του νέου έτους.
Η κρίση είναι πρωτοφανής και μας αγγίζει όλους.
Η κοινωνία, η οικονομία, η ψυχαγωγία “βραχυκυκλώνουν”.
Ο ήρωας δεν είναι ατρόμητος.
Ο ήρωας, σύμφωνα με τους συγγραφείς, είναι κάποιος ο οποίος αισθάνεται τον φόβο αλλά παλεύει να τον ξεπεράσει.
Σισύφειο δράμα αλλά υπαρκτό.
Ο άνθρωπος βρίσκει (πρέπει να βρει) μέσα του δυνάμεις -ως αυτοσυντήρητη- που είναι ανώτερες από τον φόβο.
Η δύναμη της επιστήμης αλλά και της θρησκείας μας βοηθά να συμβιώνουμε με τους φόβους μας.
Δεν περίμενα ποτέ ότι ανήμερα της Πρωτοχρονιάς θα ξεκινούσαμε το σημείωμα με αυτό τον τρόπο.
Ο δημόσιος λόγος στη Δυτική Δημοκρατία πάντα επένδυε στην όρεξη για ζωή.
Αυτή την διάθεση να συνεχιστεί η κανονική ζωή ερχόμαστε να υπηρετήσουμε και τώρα.
Αυτό είναι το στοίχημα της νέας χρονιάς και γι’ αυτό πρέπει να δράσουμε με όπλο την πίστη και την επιστήμη.
Ο ορθός λόγος είναι το καταφύγιό μας, στο «βουνό με τις ύαινες».
Ο κορωνοϊός -σύμφωνα με τους ειδικούς- ξαναμοίρασε την τράπουλα της πολιτισμικής μας συνείδησης.
Μας έμαθε να αγωνιζόμαστε ξανά και ξανά για την επιβίωση του ανθρώπου και του πολιτισμού του.
Είναι ένα σοκ, αλλά ταυτόχρονα είναι και μια ευκαιρία εμπέδωσης των πολιτισμικών μας αξιών.
Μπορεί το «ρεβεγιόν να έγινε ρεβε-γιοκ» αλλά ο πολιτισμός είναι υπαρκτός, είναι γύρω μας, μας ζωογονεί.
Η ζωή συνεχίζεται.
Καλή χρονιά και να σέβεστε τους φόβους σας.
