H ανθρωπότητα θα μπορούσε να απαλλαγεί από τις εκατομμύρια βρεφικές πάνες που καταλήγουν στις χωματερές αν τις αξιοποιούσε για την καλλιέργεια μανιταριών, προτείνουν ερευνητές στο Μεξικό. Η παραγωγή, πάντως, δεν θα προοριζόταν για ανθρώπινη κατανάλωση.
«Η ιδέα μας ήρθε όταν σκεφτήκαμε ότι τα μανιτάρια τρέφονται με κυτταρίνη, υλικό που υπάρχει στις πάνες» λέει ο Ρόζα Μαρία Εσπινόζα Βαλντεμάρ, επικεφαλής της μελέτης στο Αυτόνομο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο.
Το πρώτο βήμα είναι η συλλογή των πανών που έχουν λερωθεί μόνο με υγρά. Οι πάνες αποστειρώνονται με θερμότητα, αλέθονται, αναμειγνύονται με μια φθηνή ουσία του ξύλου που ονομάζεται λιγνίνη και είναι απαραίτητη για τους μύκητες, και τελικά συσκευάζεται σε πλαστικές σακούλες που εμβολιάζονται με σπόρια μανιταριών πλευρώτους.
Το εμβολιασμένο υπόστρωμα επωάζεται για στο σκοτάδι σε συνθήκες ελεγχόμενης θερμοκρασίας και υγρασίας, και στη συνέχεια μεταφέρεται στο φως. Δύο με τρεις εβδομάδες μετά τον εμβολιασμό, η πάνα έχει χάσει το 80% της αρχικής της μάζας.
«Αν εφαρμόσουμε αυτή την τεχνολογία σε πάνες βάρους ενός κιλού, αυτό που μένει είναι 200 γραμμάρια υπολείμματος και 300 γραμμάρια μανιταριών» αναφέρει ο Βαλντεμάρ Εσπινόζα.
Το υπόλειμμα αποτελείται από συνθετικά υλικά της πάνας που δεν αποσυντίθενται, όπως πολυπροπυλένιο και πολυαιθυλένιο, τα οποία όμως μπορούν να σταλούν για ανακύκλωση.
Το υπόλειμμα περιέχει επίσης υπεραπορροφητικά υλικά, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως βελτιωτικό εδάφους για την κατακράτηση νερού σε άνυδρες περιοχές.
Τα ίδια τα μανιτάρια θα μπορούσαν ενδεχομένως να χρησιμοποιηθούν σε ζωοτροφές, καθώς η πρώτη ύλη είναι αποστειρωμένη και δεν περιέχει τοξικές ουσίες.
Οι χημικές αναλύσεις έδειξαν ότι τα πλευρώτους από πάνες δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα συμβατικά, και οι ερευνητές δηλώνουν μάλιστα ότι τα δοκίμασαν και οι ίδιοι.
Πηγή: www.in.gr
Ένας έφηβος στην Φλόριντα κρατά έναν ξιφία 314 κιλών. Ο νεαρός έχει γίνει τελευταία το μεγαλύτερο αστέρι στην αλιευτική κοινότητα καθώς έχει κάνει μεγάλες ψαριές.
Πηγή: www.nbcnews.com
