ΤΑ ΕΠΤΑ “οικονομικά αμαρτήματα” που οδηγούν την ελληνική οικονομία από αποτυχία σε αποτυχία, με αποτέλεσμα να έχουν ήδη υπογραφεί τρία μνημόνια, παρουσίασε ο επικεφαλής του Γραφείου Παρακολούθησης του Προϋπολογισμού καθηγητής κ. Παναγιώτης Λιαργκόβας, στην αρμόδια επιτροπή του Κοινοβουλίου. Ομως, κάτι που τα συνοψίζει όλα κατά την άποψή μας, είναι η αέναη ΜΗ εφαρμογή των αιτούμενων μεταρρυθμίσεων. Παρόλο που ψηφίζονται αυτές από τη Βουλή! Επιπλέον υπάρχει και μια ένοχη απροθυμία πάταξης του λεγόμενου «πελατειακού κράτους».
ΑΔΥΝΑΜΙΑ ή κουτοπονηριά, το θέμα είναι ότι ο λογαριασμός πάντα επιστρέφει στο λαό και μάλιστα σε μισθωτούς και συνταξιούχους.
ΓΙΑ τον κ. Λιαργκόβα, λοιπόν, οι επτά αιτίες για τις οποίες καμιά εφαρμοζόμενη μεταρρυθμιστική πολιτική στη χώρα μας δεν πρόκειται να αποδώσει (σε αντίθεση με Ιρλανδία, Κύπρο και Πορτογαλία που έχουν βγει από τα μνημόνια) είναι:
• Οι διαφορετικές αρχικές συνθήκες κρίσης (Δεν είχαμε τα ίδια εγγενή προβλήματα με τις παραπάνω χώρες).
• Η βαριά λιτότητα που μας ζητήθηκε, μας ξεπέρασε! (Ευθύνη έχει και η Ε.Ε., ενώ το ΔΝΤ πολλές φορές ομολόγησε ότι έκανε λάθος, χωρίς όμως να προβεί σε διορθωτικές κινήσεις).
• Οι συνεχείς περικοπές μισθών και συντάξεων και η διόγκωση των φόρων με ταυτόχρονη μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, απονέκρωσαν κάθε ίχνος ανάπτυξης. (Σύμφωνα, όμως, με πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), «όσο περισσότερο βασίζεται μια δημοσιονομική προσαρμογή στην αύξηση φορολογίας, τόσο πιο πενιχρά είναι τα αποτελέσματά της»)
• Υπολειπόμαστε σε εξαγωγές. (Σε αντίθεση με Ιρλανδία και Πορτογαλία, όπου οι εξαγωγές κινήθηκαν ανοδικά.)
• Η έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης των μέτρων (και στα 3 μνημόνια). Κι όμως, τελευταία εντολή κάθε μνημονίου είναι: για να πετύχει το πρόγραμμα πρέπει να είναι «κοινωνικά δίκαιο και αποδεκτό».
• Σύμφωνα με μελέτη παραμένουμε, μετά από 6 χρόνια μνημονίων, τελευταίοι στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων!
• Έχουμε αδικαιολόγητα αδύναμους θεσμούς. (Αλλά, για την εφαρμογή μιας απόφασης της Βουλής απαιτούνται σοβαροί και αξιόπιστοι θεσμοί που δεν υπάρχουν, κι αυτό επιτείνει την αναποτελεσματικότητα κάθε προγράμματος προσαρμογής).
ΑΣ μη ψάχνουμε έξω από τον εαυτό μας τους υπαίτιους των εθνικών δεινών. Απλά οι ξένοι εκμεταλλεύονται τις ορατές αδυναμίες μας εξυπηρετώντας πάντα τα συμφέροντά τους. Ή μήπως όχι…;
