Η ζωή των βασιλιάδων συνήθως µοιάζει παραµύθι: παλάτια, πολυτέλειες, όµορφα ρούχα, άλογα, εξαιρετικό φαγητό, ικανοποίηση κάθε καπρίτσιου, καθόλου δουλειά, υπηρέτες για ό,τι χρειαστεί… Από την άλλη όµως έχει και τα προβληµατάκια της. ∆ιότι ο κάτοχος γης, που έχει προνόµια και πλούτη, έχει και εχθρούς που εποφθαλµιούν την περιουσία και τη θέση του. Που σηµαίνει πως αρκετά συχνά, ένας βασιλιάς -ή µια βασίλισσα- χρειάζεται να πολεµήσει για να διατηρήσει κεκτηµένα (κεκτηµένα σε βάρος των άλλων βεβαίως, αλλά πάντως για τον εκάστοτε ηγέτη, θεωρούνται δικά του). Σήµερα, ταξιδεύουµε παρέα στην Ιστορία για να δούµε ιστορίες βασιλιάδων που πέθαναν πολεµώντας.
Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος
Ο Ριχάρδος Α’ της Αγγλίας, γνωστός και ως Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, ανέβηκε στον θρόνο το 1189, σε ηλικία 32 ετών και κυβέρνησε για µια δεκαετία. Το εντυπωσιακό είναι ότι πέρασε µόλις έξι µήνες της βασιλείας του στην Αγγλία, αφού τον υπόλοιπο χρόνο πολεµούσε στη Μέση Ανατολή και ενάντια σε ευρωπαίους εχθρούς. Ο Ριχάρδος επέστρεψε στην Αγγλία το 1194 αλλά σύντοµα έφυγε και πάλι για να πολεµήσει στη Γαλλία. Εκείνο που δεν ήξερε ο βασιλιάς, είναι πως δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά την Αγγλία. Το 1199, ο Λεοντόκαρδος πολιόρκησε το Κάστρο Châlus-Chabrol στη Γαλλία, όπου φυλαγόταν τεράστιος θησαυρός χρυσού, τον οποίο ο Ριχάρδος ήθελε να αποκτήσει. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, ο Ριχάρδος χτυπήθηκε στον ώµο από τόξο ενός Γάλλου πολεµιστή, του Pierre Basile, που υπερασπιζόταν το Κάστρο. Η πληγή στον ώµο µολύνθηκε από γάγγραινα και ο βασιλιάς πέθανε σύντοµα. Προτού πεθάνει όµως, λέγεται πως ζήτησε από τους στρατιώτες του να ανταµείψουν τον εύστοχο Pierre Basile για τις ικανότητές του. Εννοείται πως ο ο υπολοχαγός του βασιλιά, όχι µόνο δεν ακολούθησε την επιθυµία του Λεοντόκαρδου, αλλά έβαλε να γδάρουν ζωντανό και να κρεµάσουν τον άτυχο Γάλλο που χτύπησε τον Ριχάρδο. Κατά µια άλλη εκδοχή, ο δολοφόνος του Ριχάρδου ήταν ένα παιδί που είχε χάσει από το χέρι του βασιλιά της Αγγλίας τον πατέρα και τους αδελφούς του. Και σε αυτή την εκδοχή, ο Λεοντόκαρδος ζητεί να αφεθεί το παιδί ελεύθερο, και το συγχωρεί.
∆είτε το σχετικό βίντεο εδώ: https://youtu.be/RuxbbLNLhpA
Και διαβάστε περισσότερα στο: www.history.co.uk/articles/british-rulers-who-were-killed-in-battle
Ιάκωβος II της Σκοτίας
Το 1430, σε ηλικία έξι ετών, ο Ιάκωβος ο δεύτερος κληρονόµησε τον θρόνο της Σκοτίας µετά τη δολοφονία του πατέρα του, Ιάκωβου του πρώτου,. Τρεις οικογένειες ευγενών µάχονταν για την κηδεµονία του νεαρού βασιλιά µέχρι το 1449 οπότε ο Ιάκωβος ΙΙ ανέλαβε µόνος τη διοίκηση της χώρας. Και έδειξε γρήγορα αποφασιστικότητα και ηγετικές τάσεις όταν το 1452 µαχαίρωσε χωρίς δεύτερη σκέψη τον Γουίλιαµ, τον 8ο Κόµη του Ντάγκλας, µέχρι θανάτου. Στη συνέχεια κατέλαβε τα εδάφη που ανήκαν στον Κόµη και κατέστρεψε τα κάστρα του. Έχοντας αποδείξει την αξία του στη Σκοτία, όπως πολλοί Σκοτσέζοι µονάρχες πριν και µετά από αυτόν, ο Ιάκωβος ΙΙ αποφάσισε να ριχτεί σε µάχη µε τους Άγγλους. Οι εχθροί του στο Νότο είχαν ένα φυλάκιο στα σύνορα της Σκοτίας µε επίκεντρο το τροµερό Κάστρο του Ρόξµπουργκ. Το 1460, ο Ιάκωβος πολιόρκησε το κάστρο χρησιµοποιώντας τα -όχι πάντα ασφαλή- όπλα της εποχής. Η ιστορία λέει πως κατά την πολιορκία, ένα κανόνι εξερράγη, τραυµατίζοντας σοβαρά τον 29χρονο ατρόµητο Ιάκωβο, ο οποίος πέθανε αµέσως µετά.
∆είτε ένα ενδιαφέρον βίντεο σχετικά: https://youtu.be/HRq8TQKR5Dk
Και διαβάστε περισσότερα στο: https://www.historytoday.com/archive/james-ii-scots-killed-roxburgh
Ιάκωβος IV της Σκοτίας
H Σκοτία είχε ιδιαίτερα έντονη και αιµατηρή ιστορία, και απ΄ότι θα διαπιστώσετε, οι βασιλιάδες µε το όνοµα Ιάκωβος δεν είχαν και πολύ καλή κατάληξη όταν έµπλεκαν σε µάχες. Ο βασιλιάς Ιάκωβος IV λοιπόν, πήρε την εξουσία όταν ο πατέρας του Ιάκωβος ο III πέθανε στη µάχη του Σάουχιµπερν το 1488. Αν και µόλις 15 ετών, ο Ιάκωβος IV µπήκε δυναµικά στον «στίβο». Η Σκoτία ήταν πολύ πιο ειρηνική από ό,τι υπό την κυριαρχία του πατέρα του και του παππού του, παρόλα αυτά όµως, το µόνιµο πρόβληµα ήταν ακόµα εκεί: και αυτό δεν ήταν άλλο από την Αγγλία. Οι δυνάµεις του Τζέιµς έκαναν αρκετές εισβολές πέρα από τα σύνορα της χώρας, αλλά µόνο όταν ο Ιάκωβος ο IV έκανε αποφασιστική επιδροµή στην Αγγλία το 1513, καταλαµβάνοντας τέσσερα κάστρα, τα πράγµατα έγιναν πραγµατικά σοβαρά. Ο Ερρίκος VIII της Αγγλίας αποφάσισε ότι ήταν καιρός να ασχοληθεί επισταµένως µε τον ενοχλητικό βόρειο γείτονά του και έτσι ο αγγλικός στρατός αντιµετώπισε τις δυνάµεις του Ιακώβου IV στη µάχη του Φλόντεν στη βόρεια Αγγλία. Οι Άγγλοι, που είχαν σαφώς πλεονέκτηµα σε δυνάµεις και όπλα, βγήκαν νικητές από την αιµατηρότατη σύγκρουση στην οποία ο Σκοτσέζος βασιλιάς σκοτώθηκε. Μαζί του, έχασαν τη ζωή τους οι περισσότεροι ευγενείς της Σκοτίας και περί τους 10.000 στρατιώτες.
∆ιαβάστε περισσότερα εδώ: www.britannica.com/biography/James-IV-king-of-Scotland
Και εδώ: https://en.wikipedia.org/wiki/James_IV_of_Scotland
Η πριγκίπισσα Gwenllian της Ουαλίας
Γεννηµένη το 1100, η Gwenllian ήταν µια Ουαλή πολεµίστρια πριγκίπισσα που καταγόταν από τον τελευταίο Βασιλιά της Ιρλανδίας, τον Brian Boru. Στην εφηβεία της, η Gwenllian παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Gruffydd ap Rhys και έτσι έγινε πριγκίπισσα σε ένα βασίλειο που περιλάµβανε το νότο της Ουαλίας. Οι εκτάσεις του βασιλείου απειλούνταν από τους Άγγλους, οι οποίοι είχαν δηµιουργήσει εκεί στρατιωτικά φυλάκια. Η Gwenllian και ο Gruffydd έκαναν συχνά επιδροµές ενάντια στους Άγγλους εισβολείς, καθιστώντας τους λαϊκούς ήρωες στην Ουαλία, ενώ η δηµοφιλία τους αυξήθηκε κατακόρυφα όταν αποφάσισαν να µοιράσουν στον πληθυσµό του βασιλείου τους εκτάσεις που ανέκτησαν και είχαν λεηλατηθεί προηγουµένως από τους Άγγλους. Με το ηθικό αναπτερωµένο οι Ουαλοί βρήκαν ευκαιρία να επιτεθούν στους Άγγλους, κερδίζοντας στη µάχη του Llwchwr στην οποία ηγείτο ο αγγλο-νορµανδός Maurice de Londres, άρχοντας του Kidwelly. Ο ηττηµένος άρχοντας όµως, χολωµένος από την έκβαση της µάχης αποφάσισε να εκδικηθεί τους Ουαλούς, κάνοντάς τους επίθεση. Η Gwenllian, ολοµόναχη -καθώς ο σύζυγός της πολεµούσε αλλού- ήταν αποφασισµένη να αντισταθεί στους Άγγλους ως επικεφαλής αντάρτικου στρατού. Η µάχη ήταν άνιση, και το 1136, οι Άγγλοι κατατρόπωσαν τη µικρή δύναµη της θαρραλέας πριγκίπισσας. Στη συνέχεια συνέλαβαν την Gwenllian και την αποκεφάλισαν επί τόπου.
∆ιαβάστε περισσότερα εδώ: www.historic-uk.com/HistoryUK/HistoryofWales/Princess-Gwenllian , εδώ: www.castlewales.com/gwen.html
