Θαυμάσια ζωή στον Βάμο

Οπως ίσως καταλάβατε από το λογοπαίγνιό μου, αναφερόμουν στη συναυλία της Zoe Gilby στο Jazz in July Festival. Πώς να δώσεις σε έναν αμύητο να καταλάβει ένα μουσικό είδος ουσιαστικά άγνωστο στην Ελλάδα και ειδικότερα στην Κρήτη;
Πώς να νοιώσει κάποιος που ακούει μια ζωή λαϊκά, πως υπάρχουν και άλλα τραγούδια που μπορούν να τέρψουν τις αισθήσεις του; Φυσικά μπορεί, αρκεί όπως τόνισε και η Τζόι να είναι ανοιχτόμυαλος. Με αυτή τη σκέψη, μη όντας φανατικός αλλά απλώς συμπαθών την Romantic Jazz που πρεσβεύει, περίμενα με ενδιαφέρον την έναρξη της εκδήλωσης. Και αποζημιώθηκα με το παραπάνω, αφού η εκπληκτική Αγγλίδα βοκαλίστρια-περφόμερ και μέλλουσα ιέρεια της τζαζ για μένα, μας ταξίδεψε, με όχημα την αιθέρια φωνή της, σε μέρη πρωτόγνωρα, από τον επικίνδυνο δεξιόχειρα (Red Right Hand του Νικ Κέιβ, ένα πραγματικά “στοιχειωτικό” τραγούδι) έως τη Σαχάρα και το Μαρακές (Caravan, Red City) στο τελευταίο μάλιστα τραγούδησε σε μερικά σημεία μόνο με την ανάσα της(!!) κι είχες την αίσθηση ότι άκουγες τα djinn (τζιν) της ερήμου, τα πνεύματα της αραβικής παράδοσης, να ψιθυρίζουν πανάρχαια μυστικά. Αφιέρωσε δύο τραγούδια στους γονείς της, ενώ απλή και ακομπλεξάριστη, αλληλεπιδρούσε άριστα με το κοινό, που αντάμειψε το τρίο με αυθόρμητο χειροκρότημα. Αριστοι μουσικοί ο σύζυγός της ταχυαμφιδέξιος Andy Champion στο κοντραμπάσο και ο Mark Williams στην ηλεκτρική κιθάρα.
Συγχαρητήρια στους διοργανωτές που κατάφεραν να φέρουν μια τέτοια καλλιτέχνιδα στην Κρήτη και στο Βάμο, σε μια βραδιά που αποτέλεσε πραγματική μουσική μέθεξη!