Θαυμάσιος ο Χριστιανισμός, αλλά…

Είναι πολλοί οι οποίοι θαυμάζουν το μεγαλείο, τους μάρτυρες και τους διδασκάλους της Ορθοδοξίας. Είναι πολλοί εκείνοι που λένε «Θαυμάσιος ο Χριστιανισμός. Συγκινητική βαθειά η διδασκαλία του. Ανεφάρμοστα όμως τα όσα διδάσκει από τον σημερινό άνθρωπο. Πώς μπορούν να εφαρμοστούν σ’ αυτόν τον βίαιο, τον σκληρό, τον γεμάτο συμφέροντα κόσμον με την πολλή αμαρτία, οι χριστιανικές εντολές; Τέτοιες εντολές μπορούσαν να εφαρμοστούν στα παλιά χρόνια, που οι άνθρωποι ζουσαν απλά, συντηρητικά και δεν υπήρχε πολλή αμαρτία».
Ομως, ποιοι είναι αυτοί που δογματίζουν έτσι; Είναι όσοι δεν πίστεψαν ποτέ σε τίποτα άλλο και δεν σαγηνεύτηκαν από τίποτε εκτός από την ύλη. Οσοι δοκίμασαν να ζήσουν τη ζωή τη χριστιανική με συμβιβασμούς και υποχωρήσεις και φυσικά δεν τα κατάφεραν.
Δυστυχώς δεν λείπουν από την παράταξη αυτή και μερικοί που εκπροσωπούν τα γράμματα και φιγουράρουν ως «εμβριθείς περί την… ανθρωπίνην ιστορίαν και ψυχολογίαν»! Αυτοί πασχίζουν να κάνουν κι άλλους, και πιο πολύ τους νέους, να πιστέψουν πως ο Χριστιανισμός είναι μεν θαυμάσιος, αλλά -τι τα θέλετε- ανεφάρμοστος! Δεν γίνονται αυτά στους καιρούς μας! Ετσι κλωνίζουν συθέμελα κάθε νεανική ψυχή, που αποφασίζει ν’ ακολουθήσει την χριστιανική ζωή καθώς πρωτομπαίνει στην κοινωνία.
Λέτε να’ χουν άραγε δίκιο; Φυσικά και δεν αρνούμαστε πως η αμαρτία είναι σήμερα πολλή. Ομως, ποια εποχή υστέρησε σε αμαρτία; Ρίχνοντας μια, έστω γρήγορη ματιά στην ιστορία, θα μας βεβαιώσει πως το κύμα της αμαρτίας είναι ασίγαστο, αεικίνητο από τότε που σημειώθηκε η πρώτη παράβαση στον παράδεισο.
Την αμαρτία τη συναντάμε πάντοτε σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες. Η μόνη διαφορά είναι πως σε κάθε εποχή παρουσιάζεται με αλλαγμένο προσωπείο και με διαφορετική ένταση. Αλλοτε το κύμα της κυλά νωχελικά και σβήνει απαλά. Αλλοτε φουσκώνει. Αλλοτε κτυπιέται και αφρίζει. Και άλλοτε ορμά και ξεσπά με λύσσα.
Με το να πληθαίνει η αμαρτία, η ανομία (δηλ. η καταπάτηση του νόμου του Θεού, θεματοφύλακας του οποίου είναι ο Χριστιανισμός) παρεκάμφθησαν οι ευαγγελικές αρετές, με πρώτην την αγάπη. Είναι δε πολύ εκφραστικά τα προφητικά λόγια του Χριστού «και δια το πληθυνθήναι την αμαρτίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών» (Ματθ. 24,12)
Ομως, δόξα τω Θεώ, μέσα στην φοβερή τρικυμία των ασίγαστων παθών και της ψύξεως της αγάπης των πολλών, των εγκλημάτων, των αδικιών και των ωμών συμφερόντων, συναντούμε εκλεπτυσμένες συνειδήσεις. Μορφές με σπάνιο χριστιανικό ήθος.
Με θαυμαστή καθαρότητα και ζηλευτή αγιότητα. Χριστιανικές μορφές που έλαμψαν και λάμπουν με τα έργα της αγάπης έχομε άπειρα παραδείγματα της μορφοποιού δυνάμεως του Χριστιανισμού και της ακατανίκητης έλξεως που ασκεί η θεία διδασκαλία στις ανθρώπινες ψυχές.
Κανείς, βεβαίως, δεν αρνείται ότι και σήμερα υπάρχει πλεονασμός της αμαρτίας. Οτι τα όργανά της χρησιμοποιούν άφθονα -δραστικά- θα έλεγα μέσα για να αιχμαλωτίζουν πολύ κόσμο. Είναι όμως αναμφισβήτητο και τούτο, ότι υπάρχει περίσσεια θεϊκής χάριτος. Τα λόγια του αποστόλου «ου (όπου) δε επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις» (Ρωμ. 5,20) έχουν απόλυτη την εφαρμογή τους στις μέρες μας. Τα μέσα για την χριστιανική ζωή είναι άφθονα. Πλήθος τα έντυπα και χριστιανικά βιβλία. Πυκνές οι ευκαιρίες για τόνωση και ενίσχυση στη μάχη κατά του κακού. Και, αν πάντα ο Χριστός έδινε άφθονη την χάρη Του, σε όσους ήθελαν να ζήσουν χριστιανικά γιατί θα την αρνηθεί στους σημερινούς αγωνιστές; Γιατί δεν θα τους οπλίσει σήμερα με περισσότερη δύναμη; «Αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε, και ευρήσετε, κρούστε, και ανοιγήσεται υμίν. Πας γαρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται»; (Ματθ. 7, 7-8 και Λουκ., 4, 11)
Δεν μπορούν να γίνουν αυτά σήμερα, λένε πολλοί. Εάν κάθε άνθρωπος και ο πλέον δύστροπος και διεστραμμένος δεχόμενος την πίστην και θέλων να την εφαρμόσει, παρουσιάζει αλλοίωση θαυμαστή, δεν είναι απόδειξις ότι η χριστιανική διδασκαλία εφαρμόζεται; Θέλετε να μεταφέρουμε το επιχείρημα αυτό στους καιρούς μας; Και αν υπάρχει σήμερα έστω και ένας που ζει την χριστιανική πίστη, δεν είναι απόδειξις τρανή απόδειξις, ότι όσα μας ζητά ο Χριστός μπορούν να γίνουν;
Θα είμαστε όμως εκτός πραγματικότητας αν πούμε ότι σήμερα υπάρχει μόνο ένας Χριστιανός! Υπάρχουν πολλοί κάθε ηλικίας. Οποιος κοιτάξει γύρω του αντικειμενικά και με ταπείνωση θα τους δει. Είναι αυτοί που με την αφανή χριστιανική ζωή τους, αποδεικνύουν ότι όσα εδίδαξε ο Χριστός, δεν είναι απλώς ωραία φιλολογία ή βαθειά φιλοσοφία. Είναι προπαντός ζωή. Μια χριστιανική πίστις που δεν είναι κάτι που έχει εφαρμογή σε περιορισμένον χώρο και χρόνο Σε ορισμένη ανθρώπινη τάξη ή φυλή. Είναι κάτι που όλοι μας μπορούμε να πραγματώσουμε. Αρκεί να θελήσουμε να αγωνιστούμε ηρωικά, με συνέπεια, ζητώντας τη θεία βοήθεια.
Ετσι μονάχα θα πεισθούν όλοι πως όλα αυτά γίνονται. Εφαρμόζονται.