Κύριε διευθυντά,
ο σεβασµός των νεκρών είναι ηθικός νόµος που έρχεται από πανάρχαια χρόνια. Στην αρχαιότητα σταµατούσαν οι πόλεµοι για να ενταφιάσουν τους νεκρούς. Κατά τον Τρωικό πόλεµο, ο γέρο Πρίαµος ζητά από τον Αχιλλέα το σώµα του γιου του για να ενταφιάσει µε τιµές τον Έκτορα στα χώµατα της Τροίας και ο Αχιλλέας σταµατά τον πόλεµο κατά τις ηµέρες της τελετής. Και σήµερα, οι κοινωνίες έχουν θρησκευτικές τελετουργίες και έθιµα σεβασµού των νεκρών και δε γίνεται αποδεκτή µια κοινότητα ως πολιτισµένη αν δε σέβεται τους νεκρούς της. Κατασκευάζουµε περίτεχνα µνηµεία και επισκεπτόµαστε συχνά τα µνηµεία µε άνθη, λιβάνι και ανάβουµε το καντήλι, καθώς επίσης καλούµε τον Ιερέα για δέηση. Πώς ταιριάζουν όµως τα πατρογονικά ιερά έθιµα και ο σεβασµός των νεκρών µε τη λειτουργία χώρου απορριµµάτων σε άµεση γειτνίαση µε το νεκροταφείο, την πόλη των νεκρών που συγχρόνως τιµούµε; Στη φωτογραφία (22/4/2024) το νεκροταφείο Φρε στον Αποκόρωνα(!) όπου λειτουργεί χωµατερή εδώ και µεγάλο χρονικό διάστηµα. Να υποθέσουµε ότι ο πολιτισµός σταµάτησε λίγο πριν ή ότι η εύκολη λύση/ “τσαπατσουλιά” παραµέρισε, όπως και αλλού, τους νόµους της ηθικής και του σεβασµού µιας πολιτισµένης κοινωνίας.
Φωτογραφία: Νεκροταφείο Φρε Αποκορώνου τον Απρίλιο 2024
Οικονοµόπουλος Α.Π., οµότιµος
καθ/τής Παν/µίου Κρήτης
