Σύναυγα πετάχτηκα, κατά που το συνηθίζω, μην χαράξει η καινούργια μέρα, τούτο το Θειϊκό δώρο, και μ’ εύρει στα στρωσίδια χουζουρεμένο. Σμιλεμένη βλέπεις στο μεδούλι μου απόμεινε η δραματική κουβέντα του θεατράνθρωπου και φίλου μου Αλέκου Γαλανού όταν, απρόσμενα, χτυπήθηκ’ απ’ την επάρατο νόσο. «Σαν όλα τα έμβια όντα επί γης, έχω κι εγώ, Γεώργιε, δικαίωμα να ζήσω, όμως οι γιατροί μου απέκλεισαν τη δυνατότητα μετά τέσσερεις μήνες να ξαναδώ την ανατολή μιας καινούργιας μέρας».
Σχεδόν λιποθύμησα τότεσου από το τράνταγμα που δέχτηκα και σκοπό της ζωής μου έβαλα να απολαμβάνω, όσο μου είναι μπορετό τούτο το μεγαλείο που λέγεται ξημέρωμα. Εκατσα κι απόψε, που λες, σ’ ένα ξύλινο ταβλί που βρέθηκε δίπλα στο παναθύρι, και ρούφαγα με λαιμαργία της κάθε στιγμής το υπέρτατο αγαθό. Το σκοτάδι διαφέντευε ακόμα την πλάση και λιγοστά καντηλέρια σπινθηρίζανε σκορπισμένα στο αχανές κενό και τον ουράνιο Ιορδάνη ποταμό.
Παρ’ έκει, πάνω αψηλά, να ερωτοτροπεί με τη μαυρισμένη θάλασσα με αποχαιρέτα χλομιασμένος ο Αυγερινός. Μαγεμένος, ικέτευα τούτη η ώρα να μην τελέψει ποτέ, μα οι νόμοι του πλάστη απαράβατοι, διώχνανε τη πηχτή μαυρίλα κι η φύση ολάκερη γκριζάριζε. Μια θεϊκιά δύναμη έσερνε ετούτο το νυχτερινό πέπλο κι αρχίνιζαν θάλασσα, στεριά και βουνοτόπια να μπογιαντίζονται μολυβιά και να οριοθετούν τα πέρατα της δικιάς μου γης.
Πιο καθαρά τώρα προβάλανε εξαπτέρυγα και δημιουργικά λάβαρα των Αγγέλων και πεισματικά πλημύριζε το είναι μου φως. Από κείνο το παντοδύναμο φως που μας κατακλύζει, όταν θριαμβευτικά αναδύεται απ’ το νικημένο σκοτάδι η σφαίρα που βρεθήκαμε απάνω.
Πέρα, προς του αρχιπέλαγου τη μεριά, μια αναλαμπή με κεραύνωσε κι ένα πλάνο αντιφέγγισμα στεφάνωσε το γιαλό και, αργόσυρτα, απλωνότανε σε ολάκερο το ανατολικό κομμάτι εμπρός μου, ιερός προπομπός για τον μεγάλο ερχομό. Με μαγνήτιζε τούτο το λιγοστό φως, που τράνευε, κιτρινορόδιζε και μπογιάντιζε ζωηρόχρωμα την προαιώνια ετούτη ζωγραφιά. Κι όλο ρόδιζε και ζωήρευε και προανάγγελλε τον ερχομό του άρχοντα του κόσμου, που ναι, δεν άργησε να προβάλει, κόκκινος, κατακόκκινος και μεγαλόπρεπος ο ηλιάτορας ανάμεσα δυο ξερονήσια και να βάνει φωτιά σε βράχια, ουρανό και θάλασσα.
Όλα γινήκατε μια πυρκαγιά που, νάτηνε, ήρθε κι άναψε και στα δικά μου σπλάχνα μια εσώτερη φλόγα. Ανοιξα διάπλατα τα χέρια, τανύστηκα κι ήθελα, λέει, να αγκαλιάσω όλη την οικουμένη. Και να φχαριστήσω το Δημιουργό για το προνόμιο που μου δώρισε να είμαι ένας από σας φίλοι μου αγαπημένοι και ν’ απολαμβάνω τα πλούτη ετούτα τα αμύθητα. Μεθυσμένος ακόμη, ξεκαρφώθηκα απ’ το σκαμνί, πήρα μια κόλλα χαρτί, πήρα και το κοντύλι και μοιράζομαι μαζί σας τούτο το μεγαλείο μέχρι που, αστραπή, πετάχτηκε ο νους μου και σταμάτησε εκεί στα βορεινά του πλατανόφυλλου που αφέθηκε στο αρχιπέλαγος και του δώκανε το όνομα Λέσβος. Εκεί που σαν περάσουμε τα καμποτόπια κι ανηφορίσουμε, φιδωτός ο δρόμος αφήνει δεξά το μικρό φαράγγι με την σειρηνόπνοη Καρίνη να μας καλεί και φτάνει ως τη χιλιοτραγουδημένη Αγιάσο, την αγάπη μου. Κι ο χρόνος μέσα μου πάγωσε.
Γύρισε προς τα πίσω και γίνηκα νιος εικοσάχρονος. Με το ποδήλατό μου και τα εφόδια των πανεπιστημιακών δασκάλων στις αποσκευές μου. Να ανεβαίνω με νεανικό σφρίγος την ίδια ανηφοριά ώσπου να με καλοδεχτούν οι προύχοντες, οι συμπαραστάτες κι αρωγοί των ξωμάχων. Αποστολή μου από το Υπουργείο Γεωργίας τότε, καλοκαίρι του 1958, η οργάνωση κι επίβλεψη για τη σωστή καταπολέμηση του δίπτερου εχθρού της ελιάς, του δάκου. Περιορισμένες οι γνώσεις, λίγα τα μέσα, αρτιγέννητες οι υπηρεσίες, και πενιχρά τα βαλάντια, έπρεπε να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων.
Μα οι άνθρωποι της Αγιάσου με την πρόωρη πνευματική και πολιτιστική ανάπτυξη, την σύμπνοια και την αυθόρμητη πηγαία ετοιμότητα στη ρίμα, τη σάτιρα και την κάθε λογής ενέργεια, μου δώκανε τη δύναμη και συμπαράσταση για την επιτυχία του στόχου μου. Αδυνατώ να αναφέρω ονόματα και τίτλους. Ηταν τόσο πολλοί, ήταν τόσο καλοί που με ευγνωμοσύνη αναπολώ κείνες τις σημαδιακές για τη συνέχιση των σπουδών και την μετέπειτα καριέρα και πορεία μου στην κοινωνία.
Μια πορεία που σαν ξαναγεννιόμουνα πάλι την ίδια θα διέγραφα. Με τα όποια λάθη για μένα, με τα όποια οφέλη για την κοινωνία.
