Είναι γενικά παραδεκτό, ότι έχει παρέλθει πλέον η λαθεμένη αντίληψη ,η οποία θεωρούσε το «σχολικό θέατρο» μόνο ως μια, επετειακή εκδήλωση, κυρίως για τις εθνικές και σχολικές γιορτές.
Η σημερινή έννοια του όρου, στην καθιερωμένη πλέον σημασία του, είναι συνώνυμη της χαράς της δημιουργίας, της επικοινωνιακής έκφρασης, της καλλιτεχνικής ευαισθητοποίησης των μαθητών αλλά και μέσο για την εμπέδωση και την καλύτερη κατανόηση διδακτικών θεμάτων για όλα σχεδόν τα μαθήματα στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Είναι γνωστό, ότι η δραματοποίηση, είναι άριστη εκπαιδευτική τεχνική στη διδασκαλία αφού οι μαθητές αφομοιώνουν καλύτερα το νέο μάθημα γιατί συμμετέχουν βιωματικά. Η βασική αρχή, ότι το θέατρο παιδαγωγεί και διδάσκει , πρέπει να αφορά πρωτίστως την εκπαίδευση μέσα στην οποία συντελείται στο μεγαλύτερο βαθμό, η ψυχοπνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου.
Επίσης το θέατρο, ως παιδαγωγικό εργαλείο, ενώνει συνειδητά τα δύο πεδία του θεάτρου και της παιδείας, μέσα στη σχολική αίθουσα. Οι εκπαιδευτικοί εμπνέονται και καθοδηγούνται σε ένα δρόμο που κάνει τη μάθηση και τη διδασκαλία «ψυχαγωγική». ∆ουλεύοντας µε τη σειρά του ο εκπαιδευτικός µε τους µαθητές, τους ενθαρρύνει να µπουν σε φανταστικούς κόσµους µέσα στους οποίους μπορούν µε ασφάλεια να εξερευνούν σημαντικά θέματά σχετικά µε την ιστορία, την παράδοση, τη λογοτεχνία, την επιστήμη αλλά και την ίδια τους τη ζωή. Όταν οι μαθητές κινητοποιηθούν από την “θεατρική” διδασκαλία, ακολουθούν δραστηριότητες που ενθαρρύνουν το διάβασμα , το γράψιμο, και την ικανότητα συζήτησης και διαλόγου. Και το σπουδαιότερο: Το θέατρο, φέρνει φρέσκο αέρα μέσα στις σχολικές τάξεις και δίνει φτερά στους αδύνατους μαθητές.
Με βάσει αυτές τις ανάγκες και τις αρχές της παιδαγωγικής και διδακτικής επιστήμης είναι δομημένο το νέο βιβλίο: «Θεατρικά έργα για την Ελιά και το λάδι» που κυκλοφορήθηκε από το Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) με συγγραφέα και εικονογράφο και αυτή τη φορά ,την Αγγγέλα Μάλμου Νηπιαγωγό –Φιλόλογο msc στην παιδική Λογοτεχνία. και Πρώην σχολική Σύμβουλο Προσχολικής Αγωγής Δυτικής Κρήτης.
Μέσα από πέντε θεατρικά δρώμενα που περιλαμβάνει το βιβλίο , το θέμα ελιά και λάδι, συνδέεται με τον πολιτισμό -Οδύσσεια, Αρχαία Ελλάδα – αλλά και με τα σύγχρονα προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Συγκεκριμένα, το πρώτο έργο: «Ο Οδυσσέας και το ελάινο κρεββάτι του», αναφέρεται στην επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη, και τον καθοριστικό ρόλο του ελάινου συζυγικού κρεββατιού, για αναγνώριση του ήρωα από τη γυναίκα του την Πηνελόπη.
Στο δεύτερο έργο: «Ο Επιμενίδης και η ιερή ελιά», ο ήρωας εδώ, εξαγνίζει την Αθήνα από φοβερό λοιμό και αυτός έναντι άλλης αμοιβής που του προσφέρεται πλουσιοπάροχα, προτιμά την εξαιρετική τιμή να στεφανωθεί με ένα κλαδί από την ιερή ελιά της θεάς Αθηνάς.
Το τρίτο έργο: «Χρυσάφι μου λαδάκι μου». αφορά την αδιαμφισβήτητη αξία του λαδιού και λαμβάνει χώρα σε ένα καφενείο με διαγωνισμό αντοχής και ποιότητας μεταξύ ελαιόλαδου και άλλων φυτικών ελαίων.
Το τέταρτο και το πέμπτο: «Δακοσυναπαντήματα» και «Δακοκτονία» αναφέρονται στο μεγάλο εχθρό της ελιάς, το δάκο, και τα προβλήματα της δακοκτονίας.
Στόχος της έκδοσης, όπως αναφέρει στον πρόλογο ο πρόεδρος του ΣΕΔΗΚ. Δήμαρχος Ρεθύμνου, Γιώργος Μαρινάκης, είναι «να συνδράμει στη γενικότερη προσπάθεια ευαισθητοποίησης της νεολαίας για την ελιά και το ελαιόλαδο,, την οποία εδώ και τρία χρόνια υλοποιεί ο ΣΕΔΗΚ σε συνεργασία με υπηρεσίες και Φορείς της εκπαίδευσης». Η επιμέλεια της έκδοσης ανήκει στον Νίκο Μιχελάκη, επιστημονικό Σύμβουλο , ψυχή του ΣΕΔΗΚ, και πρώην Διευθυντή του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων.
Εμείς να ευχηθούμε στο ΣΕΔΗΚ και τους συνεργάτες του να συνεχίσουν τη προσπάθεια ειδικά στο χώρο της νεολαίας, ώστε οι μαθητές μας μεγαλώνοντας, όχι μόνο να γίνουν φανατικοί καταναλωτές ελαιόλαδου αλλά και άριστοι πρεσβευτές για τη διάδοσή του.
