Η ωρίμανση της συλλογικής συνείδησης στα Χανιά, γίνεται με ρυθμούς απίστευτα βραδείς. Καθένας κάνει ό,τι του καπνίσει και κανείς δεν αντιδρά.
Πίστευα ότι πριν από τρία χρόνια θα ξεμύτιζαν σιγά – σιγά οι συνειδητοποιήσεις. Τα σκέπασε όλα, όμως, το μπουφονικό θέατρο της τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Βλέπετε και μόνοι σας για παράδειγμα, πως για τους καμένους Ιταλικούς Στρατώνες κανείς δεν νοιάζεται, κανείς δεν λέει ούτε μια κουβέντα.
Μόνο κενολογούν ασύστολα τρία χρόνια τώρα και η «προοδευτική» τους διανόηση κοάζει φαντασμένη και ξιπασμένη.
Τα ερωτήματα βοηθάνε για να συνειδητοποιήσουμε την αποφασιστική σημασία που έχουν για την πόλη τα τοπόσημα και το ιστορικό φορτίο που κουβαλούν.
Δεν υπάρχει γονιμότητα στον δημόσιο διάλογο της πόλης.
Όλα έχουν ισοπεδωθεί, πέρασε το θεατρικό «μπουλούκι» και τα σάρωσε όλα.
Θεατρικό “μπουλούκι” στα Χανιά
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Γενικά σε τόπους όπου υπάρχει οικονομική ευμάρεια οι άνθρωποι σπάνια λειτουργούν συλλογικά. Γιατί να κάτσεις να σκάσεις για την πόλη και τα τοπόσημα-μνημεία, την συλλογική μνήμη, τα πεζοδρόμια, τα πάρκα, την έννοια του δημόσιου χώρου, την προσβασιμότητα του δημόσιου χώρου, όταν είσαι στη βιλάρα σου, στον μικρόκοσμό σου και έχεις εκεί μέσα ο,τι χρειάζεσαι; Ας κάτσουν να σκάσουν οι πολίτες δεύτερης κατηγορίας που τους αφορούν τέτοια μικροζητήματα.
Το πολύ πολύ, αν καεί κανένα ιστορικό ερείπιο, να πάρεις το οικόπεδο και να το κάνεις airbnb να οικονομάς και απο εκεί. Καλύτερα!
Η πραγματική εικόνα των Χανίων δεν είναι το ενετικό λιμάνι. Αυτό είναι μια σκηνογραφία του παρελθόντος, συντηρούμενη από ευρωπαικούς πόρους.
Το πορτραίτο του πολιτισμού μας είναι η ασχήμια που έχει η Κισσάμου, η Γογονή και ο Κλαδισσός. Το πεζοδρόμιο της γειτονιάς, που είναι τόσο στενό που αναγκάζει τον ηλικιωμένο να κλείνεται σπίτι του. Τα κτίρια κοσμήματα που ρημάζουν. Τα παρκάκια-σκουπιδότοποι που έχουν χορταριάσει, ενώ έχουν προσληφθεί δέκα κηπουροί ανά τετραγωνικό από το δήμο. Εκεί φαίνεται το πόσο μας ενδιαφέρει η πόλη μας και η κοινωνία μας.