Θεώρησα τον εαυτό μου πολύ τυχερό και όχι μόνον εγώ, αλλά και όλοι εκείνοι οι θεατές που παρακολουθήσαμε το Σάββατο 22/2 στο Θέατρο “Κυδωνία” το έργο του Αγγλου συγγραφέα Μάικ Κένι “Ενα αλλιώτικο καλοκαίρι”, με τους δύο εξαίρετους ηθοποιούς, τον κ. Μιχάλη Βιρβιδάκη, ήδη καταξιωμένο, έμπειρο και ταυτόχρονα ποιοτικό ηθοποιό καθώς επίσης τη σχετικά, νεοεμφανιζόμενη και πολλά υποσχόμενη δίδα Ελπίδα Ζαμπετάκη.
Ακολουθούν ορισμένες, άτακτα κατανεμημένες χαρακτηριστικές φράσεις που αναδύονται μέσα από την πλοκή του έργου που σκιαγραφούν τις προθέσεις του συγγραφέα κι εμπνέουν τον θεατή:
…Παππού, παππού, πού είναι η γιαγιά;…
…Παππού, παππού, έφυγε η γιαγιά;
…Έφυγε;
Και πού πήγε;
Αφού δεν πήρε την ομπρέλα της…
Και δεν πάει πουθενά χωρίς την ομπρέλα της…
…Η στωικότητα ενός γιομάτου τρυφερότητα παππού…
…Η συγκινησιακή απογείωση κι αντιστρόφως των συναισθημάτων, από το ζενίθ στο ναδίρ…
…Η απώλεια… δίχως θάνατο…
…Η απούσα, αλλά… ταυτόχρονα παρούσα, γιαγιά…
…Η νηφαλιότητα ενός, κυριολεκτικά, απόλυτου νιρβάνα…
…Ο αργόσυρτος παφλασμός των κυμάτων που σβήνουν ανεπαίσθητα και νωχελικά στην αμμουδιά της παραλίας…
…Το φευγαλέο πέταγμα των γλάρων…
…Άλλα… αλλάζουν κι άλλα… μένουν ίδια.
Συμπερασματικά:
Ένα έργο είναι, άκρως συγκινησιακό, μοναδικά τρυφερό και ταυτόχρονα εξαιρετικά ποιοτικό, που διοχετεύει τον πλούτο των συναισθημάτων του συγγραφέα και αναδύεται μέσα από την υπερ-ευαισθησία του, αποτυπώνοντας και….. ολοκληρώνοντας την έμφυτη, στενά συνδεδεμένη, άρρηκτη κι αγαπησιάρικη σχέση τριών συγγενικών προσώπων: παππού, γιαγιάς, εγγονής.
Στόχος, όμως, βαθύτερος του συγγραφέα ήταν να οδηγήσει στην ενδοσκόπηση και αποτίμηση του παιδικού ψυχικού μέσω μιας ενδότερης και αμφίδρομης συγκινησιακής παρόρμησης και απογείωσης των συναισθημάτων προς την πηγή και από την πηγή, όπως π.χ. μιας αμοιβαίας υπερ-ευαισθησίας και συναισθηματικότητας, βασισμένης πάνω στη σχέση προσφέρω πλούτο Αγάπης – εισπράττω πλούτο Αγάπης ή ακόμα και λατρείας.
Το έργο συνιστάται όχι μόνο για παιδιά αλλά και για όλα εκείνα τα μεγάλα παιδιά που δεν έπαψαν στη ζωή τους να ονειρεύονται, να δίνουν τρυφερότητα συναισθημάτων, αλλά και χάδι μέσ’ από το εσώτερο “είναι” τους και η ζωή να τους το επιστρέψει στο πολλαπλάσιο. Επίσης συνιστάται για όλα εκείνα τα μεγάλα παιδιά που δεν έπαψαν να φλερτάρουν, να ερωτεύονται ή να ερωτοτροπούν για ό,τι πιο ωραίο, πιο υψηλό, πιο εκλεπτυσμένο και τελικά πιο εξιδανικευμένο υπάρχει μέσα και πάνω στη ζωή και στον πλανήτη: την Αγάπη!!
Σημ.: Σύστασις προς γονείς και σχολεία: Δώστε στα παιδιά σας την ευκαιρία να παρακολουθήσουν το έργο! Σίγουρα θα βγουν κερδισμένα!!
