Θεϊκή θυσία

Ζούμε σε μια κοινωνία που μαστίζεται από φτώχεια από διαφθορά και παραβατικότητα. Ψάχνουμε να βρούμε λύσεις, μα οι φωνές μας δεν ακούγονται. Επαγγέλονται μέτρα με πολιτικές λύσεις, τα οποία ο κόσμος δεν πιστεύει και τις λύσεις όσο τις μεταθέτουν σους άλλους τόσο οι “άλλοι” μας βυθίζουν στο τέλμα.
Χθες Μ. Πέμπτη ο Χριστός σταυρώθηκε και κάθε χρόνο “ξανασταυρώνεται” για να δείξει ότι πρέπει να γίνουμε συνοδοιπόροι μ’ Αυτόν στο “Γολγοθά” της ζωής, να σηκώσουμε το πάθος νοερώς και να “συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν”, κατά το τροπάριον της ακολουθίας του Νυμφίου. Χωρίς το πάθος κανείς δεν μπορεί να απολαύσει την προοπτική της Ανάστασης. «Αν γίνουμε συμμέτοχοι του Θανάτου του Χριστού θα συμμετάσχουμε και στην Ανάσταση», λέει ο Απ. Παύλος.
Η Σταύρωση αναπαριστά τη μοίρα του ανθρώπινου γένους, γι’ αυτό η μέρα είναι μουντή, μελαγχολική. Και ο πλέον αδιάφορος επηρεάζεται αν παρακολουθήσει με κατάνυξη τις στιγμές, που ανεβαίνει ψηλά στον Σταυρό ο Ιησούς. Δεν θα μπορούσε να κατοπτεύσει και να δει τον αληθινό κόσμο κανείς, παρά μόνο απ’ το ύψος του Σταυρού. Τον ηχηρό στεναγμό «Ηλί-Ηλί…» στο απόγειο του πόνου κανείς δεν μπορεί να τον αποφύγει. Ο Ιησούς με την ανθρώπινη υπόσταση κουράζεται να φτάσει στον Γολγοθά με τον Σταυρό στον ώμο. Πονά, ιδρώνει σαν τους άλλους ανθρώπους, αλλά κατόπιν αναλαμβάνει τη θεϊκή υπόσταση συνομιλεί με το ληστή, συγχωρεί τους βασανιστές, αποχωρίζεται το πνεύμα από τη σάρκα και η θεότητα, το άφθαρτο πνεύμα λυτρώνεται απ’ την ανθρώπινη υπόσταση.
Είναι μια πιστοποίηση, ότι ο θάνατος δεν μπορεί να καταργηθεί. Είναι η οικονομία της φύσης, για ν’ ανανεώνεται και να διατηρείται στην αιωνιότητα.
Το δράμα των ανθρώπων γίνεται πιο τραγικό, διότι δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν πλήρως την αξία της διδασκαλίας και τα μηνύματα του Θείου Πάθους, που θα τους κάνει να συνειδητοποιήσουν, το τι συμβαίνει γύρω τους απ’ τους ισχυρούς. που χειρίζονται τις τύχες τους.
Ο Απ. Παύλος στην προς Κορινθίους επιστολή του (α’ 25) λέει «το μωρόν του Θεού σοφότερον των ανθρώπων έστι και το ασθενές του Θεού ισχυρότερον των ανθρώπων έστι». Δηλαδή «ό,τι κάνει ο Θεός και οι άνθρωποι το νομίζουν ανόητο, είναι πιο σοφό απ’ τους ανθρώπους με ό,τι κι αν έχουν και όση και αν επιδεικνύουν τέλεια γνώση». Το φαινόμενο του Εσταυρωμένου δεν πρέπει να θεωρηθεί μωρόν και ασθενές διότι ο Θεός ενεργεί ως σοφότερος και ισχυρότερος. Μέσα στις ημέρες των Παθών κρύπτεται η περίσκεψη και η βαθιά περισυλλογή.
Αυτός που δίδαξε το “αγαπάτε αλλήλους” που σταυρώθηκε, για να εδραιώσει την ειρήνη στον κόσμο, αν ήθελε να ξαναρθεί στη γη να δει πόσο η θυσία του έπιασε τόπο, θα διαπίστωνε ότι οι Πιλάτοι, οι Αννες και οι Καίσαρες πολλαπλασιάστηκαν και θα ξαναγύριζε στον ουρανό, δίχως να φανερωνόταν στους ανθρώπους.
Το μεγάλο ερώτημα θα παραμείνει, αφού, ό,τι έλεγε ήταν λογικό και σοφή η διδασκαλία του, γιατί ήταν ολιγόχρονη η παραμονή του στη γη και είχε τέτοιο τραγικό τέλος!
Καλή Ανάσταση.