Θέλουμε να ζήσουμε!

Εν κατακλείδι η Δημοκρατία δεν εκδικείται.
Ως κρατούμενοι έχουν τη συμπάθεια μας.
Ως τιμωροί, “συσκευές” μιας ένοπλης προπαγάνδας, έχουν τη φυσική απέχθεια της κοινωνίας.
Αυτά για να τελειώσει κάποτε η φάρσα των “μαχητών της τρομοκρατίας”.
Δεν αντέχει αίμα η Ελλάδα. Ούτε άλλες ηρωικές μανάδες σαν αυτή του Αξαρλιάν…
Η ζωή μας θέλει να προχωρήσει μπροστά.
Χωρίς ρουκέτες, ρουκετοβόλα, μπαζούκας και… “μπαγλαμάδες”.
Θέλουμε να ζήσουμε.
Το αψίκορον των νάρκισσων Ρομπέν των Δασών μας κούρασε, θέλουμε να ζήσουμε!