«Η εισβολή της Ρωσίας του Πούτιν στην Ουκρανία ανατρέπει όλες τις ισορροπίες στην Ευρώπη. Δεν είναι μόνο κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και της κυριαρχίας μιας ανεξάρτητης χώρας. Είναι βαρύ πλήγμα στην Ειρήνη και την ασφάλεια, με βάση τις συμφωνίες που είχαν συνάψει οι ευρωπαϊκές χώρες, οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση, όπως και η Ρωσική Ομοσπονδία.
Η ΕΙΣΒΟΛΗ και κατοχή ξένων εδαφών, είναι απαράδεκτη, και καταδικαστέα, από όποιον και αν επιειχειρείται και όπου και αν συμβαίνει. Είτε στην Ουκρανία, είτε στην Κύπρο, στην Κριμαία, στην Παλαιστίνη, στη Συρία, τον Λίβανο ή το Ιράκ. Δεν δικαιολογείται με καμία επίκληση ιστορικών δεδομένων παλαιότερων εποχών «περιορισμένης κυριαρχίας», «ζωτικού χώρου» ή «ζωνών επιρροής».
Πριν από δέκα μέρες, γράφαμε εδώ, ότι η Ειρήνη στην Ευρώπη, δεν μπορεί να διασφαλιστεί με απειλές ή με εκβιασμούς, αλλά με μια ισορροπημένη σχέση που πρέπει να αναπροσδιοριστεί ανάμεσα στην Ρωσία, τις ΗΠΑ και τις ευρωπαϊκές χώρες. Μια σχέση που θα λαμβάνει υπόψη τόσο τα ιστορικά δεδομένα όσο και τα γεωπολιτικά συμφέροντα των εμπλεκομένων. Αυτά διασφαλίζονται με επίπονες και συνεχείς διαβουλεύσεις, συνομιλίες, διάλογο και συμφωνίες. Όχι με πολέμους και εισβολές, όχι με θυσίες τις οποίες υφίστανται πάντα οι λαοί.
Εξίσου καταδικαστέα είναι η στάση των δυτικών χωρών και κυρίως των ΗΠΑ και η προσπάθειά τους να περικυκλώσουν ασφυκτικά τη Ρωσία και να την περιορίσουν, στα όρια που είχε πριν από μερικούς αιώνες. Και αυτό, παρά την ουσιαστική συμβολή της ΕΣΣΔ και μετά της Ρωσίας στην αναζήτηση ενός συστήματος ασφαλείας που θεμελίωνε ειρηνικές σχέσεις στην Ευρώπη.
Όμως, η εισβολή στην Ουκρανία, ξαναφέρνει τα δεινά του πολέμου στην Ευρώπη, με ανυπολόγιστες καταστροφικές συνέπειες για τους λαούς της…
…Το ΖΗΤΗΜΑ δεν είναι να επιλέξουμε ανάμεσα σε όσους χρησιμοποιούν την βία των όπλων για να κυριαρχήσουν και σε όσους τους εξωθούν σε αυτό. Το ζήτημα είναι να καταδικαστούν απερίφραστα, όσοι ξεκινούν πολέμους για τα συμφέροντά τους, και αφανίζουν τους λαούς…».
Είναι μέρος του κειμένου της Άποψης (εφημ. των Συντακτών).
Το αντιγράφω, απόγευμα Παρασκευής. Όταν θα διαβάζονται οι “Αφορμές”, ίσως να ’χει “καεί” η επικαιρική οξύτητα του κειμένου. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες.
