Θέμα προοπτικής

Ατενίζω τη θάλασσα, βαθύτατα προβληματισμένη και σε έντονη διλημματική κατάσταση. Όχι, δεν έχω επισκεφτεί κάποιο απόμερο ακρογιάλι με σκοπό να αναστοχαστώ πάνω στην ματαιότητα του ανθρώπινου βίου ή για να λάβω σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή μου! Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά.
Είναι Κυριακή πρωί και βρίσκομαι σε δημοφιλές μπιτς μπαρ της πόλης μας. Και το δίλημμα που με ταλανίζει είναι το ακόλουθο: να μπω ή να μην μπω! Το εν λόγω δίλημμα φαίνεται ότι δεν απασχολεί μόνο έμενα, αλλά και άλλους πρωινούς φερέλπιδες λουόμενους, οι οποίοι διάσπαρτοι κατά μήκος της παραλίας, δεν το παίρνουν απόφαση να βουτήξουν. Γιατί φυσικά φυσάει και αρκετά μάλιστα, ενώ ένα ουδόλως ευκαταφρόνητο και όχι τόσο αθώο, κύμα σκάει χαριτωμένα πάνω στην πλαζ. Σίγουρα η κατάσταση δεν είναι επικίνδυνη, ωστόσο ποτέ δεν ξέρεις όταν μπλέκεις με ένα από τα τρία διαβόητα και προαιώνια κακά!
Και πες ότι επιχειρείς την ηρωική είσοδο, με την έξοδο όμως τι γίνεται; Εκεί που θα ήθελες να κάνεις μια θεαματική κατάπλευση ως άλλη αναδυόμενη Αφροδίτη, ως άλλη Μπο Ντέρεκ στο “10” ή ως ένα από τα καλλίπυγα κορίτσια του Μποντ τέλος πάντων, αντ’ αυτού κινδυνεύεις να γίνεις ο περίγελως της παραλίας, αναδιπλούμενη ή ημιπνιγόμενη στα ρηχά, από το προαναφερθέν κατά τ’ αλλά χαριτωμένο κυματάκι.
Ομως ήρθα για να κολυμπήσω και θα κολυμπήσω! Είμαι αποφασισμένη. Ασε που δεν μπορούν να πάνε χαμένα και τα δεκαπέντε ολόκληρα λεπτά οδήγησης για να φτάσω στην παραλία. Ετσι μετά μεγάλης περίσκεψης και προσοχής, μπαίνω και μετά από περίπου δύο λεπτά άβολου τσαλαβουτήματος -και πολύ άντεξα- ξαναβγαίνω μετά ακόμα μεγαλυτέρας προσοχής και περισκέψεως. Στο κάτω-κάτω, μπορεί πάντα κανείς να βολευτεί στην ξαπλώστρα του και να απολαύσει το νανουριστικό φλοίσβο του κύματος. Την ίδια δε πρακτική, αλλά και νοητική πορεία φαίνεται να ακολουθούν και οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους συναγωνιστές μου στο δύσκολο έργο της καλοκαιρινής θαλάσσιας απόλαυσης!
Ωστόσο, το σκηνικό αλλάζει άρδην όταν μια παρέα – φυλή βορειοευρωπαίων τουριστοκατακτητών εφορμάει στην παραλία με δυσανάλογο -δεδομένων των καιρικών συνθηκών-  κέφι. Ξεχύνονται με αλαλαγμούς ευτυχίας στα κύματα και ο ενθουσιασμός τους είναι τόσος, που μου δίνουν την εντύπωση ότι βρίσκονται σε φυσικό θαλάσσιο πάρκο ή ότι από στιγμή σε στιγμή θα ξετρυπώσουν από τις ψάθινες τσαντούλες τους καμιά αναδιπλούμενη σανίδα του σερφ και θα το ρίξουν στα θαλάσσια αθλήματα…
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, η κυριακάτική μου εξόρμηση δεν πήγε χαμένη. Και το μπάνιο μου έκανα -λέμε τώρα- και την ηλιοθεραπεία μου απήλαυσα και τα συμπεράσματά μου τα έβγαλα. Τελικά, αυτό που για κάποιους είναι πρόβλημα, για κάποιους άλλους είναι η λύση. Αυτό που για κάποιους φαντάζει ως εμπόδιο ή ενόχληση, για κάποιους άλλους είναι το επιθυμητό, αποτελεί πρόκληση, ή ακόμα και διασκέδαση!
Μια απλή αναπροσαρμογή προοπτικής είναι που μας χρειάζεται…