Ο Θεόδωρος Αντωνακάκης, ο σεβαστός μας καθηγητής Μουσικής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου και αγαπητός φίλος, έφυγε για το άλλο ημισφαίριο της ζωής στις 21 Νοεμβρίου 2018 και κηδεύτηκε στο Ηράκλειο, όπου υπηρέτησε για πολλά χρόνια, ρίζωσε και ευδοκίμησε. Ήταν Χανιώτης, γέννημα και θρέμμα, με καταγωγή, όπως μας έλεγε, από τα Μεσκλά.
Eίχα την τύχη και τη χαρά να τον έχω καθηγητή Μουσικής τα ακαδημαϊκά έτη 1962-1964. Την ίδια χαρά είχαν και πολλές εκατοντάδες δάσκαλοι και δασκάλες, που πέρασαν από την Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου και στη συνέχεια από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Ήταν μια ιδιαίτερη μορφή της Μουσικής Εκπαίδευσης, είχε έντονη την παρουσία του στο Ηράκλειο, άφησε τα δικά του χνάρια με τη δημιουργία Ωδείου για τη διδασκαλία βυζαντινής, ευρωπαϊκής μουσικής και μουσικών οργάνων. Ως καλλικέλαδος ιεροψάλτης λάμπρυνε τα αναλόγια πολλών ιερών ναών του Ηρακλείου και ιδιαίτερα του Αγίου Τίτου.
Σεμνός και πολυτάλαντος άνθρωπος, ό,τι έκανε το έκανε από καρδιάς, με μεράκι, χωρίς έπαρση.
Ήταν λάτρης της δημοτικής παράδοσης (μουσική, χοροί και τραγούδια) και της βυζαντινής μουσικής. Μας ενέπνευσε με τον δικό του τρόπο, μας εμβολίασε, θα έλεγα καλύτερα, να αγαπήσουμε και να υπηρετήσουμε τη δημοτική παράδοση, το ριζίτικο τραγούδι και το ψαλτήρι.
«Αν η ζωή είναι ένα λουλούδι, οι αναμνήσεις είναι το άρωμά του. Οι καλές αναμνήσεις είναι το θείο βάλσαμο των σημερινών μας θλίψεων». Τις Άγιες αυτές ημέρες των εορτών ηχεί στα αυτιά μου το «Άγια Νύχτα, σε προσμένουν με χαρά οι Χριστιανοί» από τα πρώτα τραγούδια της χορωδίας.
Με τη βοήθεια των φωτογραφιών του αρχείου μου, από τις οποίες παραθέτω κάποιες αντιπροσωπευτικές, ανακαλώ στη μνήμη μου τα σπουδαστικά γεγονότα εκείνης της εποχής, με τις πολλές εορταστικές εκδηλώσεις στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου στο Ηράκλειο, σε όλες τις πόλεις της Κρήτης, αλλά και εκτός Κρήτης, με τις δύο εκδρομές της Παιδαγωγικής Ακαδημίας στις οποίες μετείχε και η χορωδία. Θυμάμαι τις εκδηλώσεις για τη Μάχη της Κρήτης το 1963 και 1964 στην Αθήνα, στο Κέντρο Καλαμπόκα, τέρμα Πατησίων, όπου παρουσιάσαμε χορούς και τραγούδια της Κρήτης με τη συμμετοχή και άλλων κρητικών σωματείων. Εκεί ο γνωστός κορυφαίος χορευτής τότε Μανώλης Λέφας κάλεσε από μικροφώνου τον φίλο του τον Θοδωρή να πάρει τα «κοπέλια του», εμάς δηλαδή, και να πάμε στην πίστα. Πράγματι δώσαμε δείγματα του έργου που είχε επιτελέσει ο σεβαστός μας καθηγητής στον χορό, σε χορωδιακά τραγούδια και στο ριζίτικο, γι’ αυτό και καταχειροκροτηθήκαμε.
Δημιούργησαν μια αξιόλογη «μουσική» οικογένεια με τη συναδέλφισσά μας Βίλμα Βερνάρδου, η οποία και αυτή έγινε Καθηγήτρια Μουσικής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου και στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Έχουν δύο γιους, τον Νικόλα και τον Δημήτρη, Καθηγητές Μουσικής, οι οποίοι με τις οικογένειές τους συνεχίζουν το έργο τους και χαίρουν της εκτίμησης της ηρακλειώτικης κοινωνίας.
Από τα Χανιά και από τις στήλες των «Χανιώτικων Νέων» συλλυπούμαστε την οικογένειά του. Ο Θεόδωρος Αντωνακάκης άφησε σε όλους όσους τον γνωρίσαμε μνήμην αγαθή.
* Δάσκαλος
