Σήμερον τα άνω τοις κάτω συνομιλεί και τα κάτω εις άνω συνεορτάζει
Xθες Τρίτη 14 Ιανουαρίου αποδόθηκε λειτουργικά και εκκλησιαστικά η εορτή των Θεοφανείων.
Mε την ευκαιρία αυτή θεωρούμε αναγκαίο έως και επιβεβλημένο μια δεύτερη ματιά στην μεγάλη εορτή των Θεοφανείων.
Ο Ιορδάνης είναι η πίστα και η εξέδρα της εορτής ουρανού και γης.
Ο Θεός πατέρας εγγυάται δια σώζης φωνής τη θεότητα του Χριστού «ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός» και ο Πρόδρομος εξ ονόματος πάντων ημών λαμβάνει το μήνυμα και το αναγνωρίζει «έρχεται ο ισχυρότερος μου…ουκ ειμί ικανός λύσαι τον ιμάντα των υποδημάτων του».
Ο παντοδύναμος Θεός εν Χριστώ Ιησού παραδίδεται στον αδύνατο άνθρωπο «ίνα βαπτισθήναι υπ’ αυτού».
«Σήμερον του σκότους ελυτρώθημεν και το φωτί της θεογνωσίας καταυγαζόμεθα». «Σήμερον ο δεσπότης προς το βάπτισμα επείγεται ίνα αναβιβάσει προς ύψος το ανθρώπινον».
Ο Θεός σύρει πρώτος το χορό της σωτηρίας του ανθρώπου και του κόσμου. Ο Πρόδρομος συντετριμμένος αποδέχεται το θεϊκό κάλεσμα, δίνει το χέρι του και ακολουθεί και σύρει αυτόν τον χορό που προάγει τη γη σε ουρανό, τον άνθρωπο σε θεάνθρωπο.
Μέσα σε τούτη τη χαρά της εορτής και της πανηγύρεως μετέχουμε από τα κάτω από τη γη, αλλά ατενίζουμε και προσδοκούμε τον ουρανό, το θεϊκό, το ουράνιο.
Η έρημος του Ιορδάνη γίνεται η πολιτεία του Θεού και ο ίδιος ο Ιορδάνης της ερήμου γίνεται η κοιλάδα της θεϊκής συγκατάβασης και τα «του Ιορδάνου νάματα εις ιάματα μεταποιείται».
Θαυμαστή και θαυματουργή μεταβολή της φθοράς σε αφθαρσία του πρόσκαιρου σε αιώνιου, του γήινου σε ουράνιο.
«Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω, θεασάμενος το πυρ της θεότητος σωματικώς κατερχόμενον και εισερχόμενον εις αυτόν».
«Θεωρών το πνεύμα το Άγιον εν είδει περιστεράς ορών τον αόρατον οραθέντα, το κτίστην σαρκωθέντα, το δεσπότην εν δούλου μορφή. Και τα Όρη εσκίρτησαν Θεόν εν σαρκί καθ’ ορώντα».
Η λειτουργία της φύσης ανατρέπεται μπροστά στο γενόμενο και η καθεστηκυία τάξη της κτιστής δημιουργίας επίσης ανατρέπεται και πια λειτουργεί θαυματουργικά γιατί «νενίκηνται της φύσεως οι όροι», γιατί «όπου Θεός βούλεται νικάται φύσεως τάξις».
Ο άνθρωπος ζει την χαρά και την ευλογία του θαύματος.
Η εορτή και το πανηγύρι είναι άριστα οργανωμένο για τη γη και τον ουρανό. Ο ουρανός πολιτεύεται ισοτίμως με την γη και ο άνθρωπος απολαμβάνει αυτή την αρμονία γης και ουρανού ως πρόγευση των «μελλόντων αποκαλυφθήναι αγαθών του Θεού».
Τον Ναθαναήλ διαβεβαιώνει ο Χριστός ότι «μείζω τούτων όψη δηλαδή τον ουρανό ανεωγώτα και τον Υιόν του Θεού κατερχόμενον και ανερχόμενον εις αυτόν».
Δεν προσδοκούμε μόνο την Ανάσταση αλλά και την πληρότητα της αναστημένης ζωής που εκτείνεται από την γη ως τον ουρανό.
Όλα τα μυστικά του Θεού σήμερον αποκαλύπτονται στον Ιορδάνη με την διαβεβαίωση ότι όλα τα αγαθά του Θεού υποθηκεύονται στον άνθρωπο με υπέρτατο όριο την αιώνια ζωή.
Στα Θεοφάνεια, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα δεν μιλούμε για μικρά πράγματα. Τα κομπιούτερς δεν συλλαμβάνουν την ομορφιά του ουρανού και το διαδίκτυο δεν προσεγγίζει τις βουλές του Θεού.
«Ως θαυμαστά τα έργα σου Κύριε….». Γι’ αυτό «ευλογητός σοι Κύριε τα δικαιώματα σου».
Καλοδεχούμενος Κύριε, Θεέ του ουρανού και της γης στη ζωή μας…Σε προσδοκούμε, σε αποζητούμε γιατί Συ αναβιβάζεις προς ύψος το ανθρώπινο.
Μερικές φορές παραπονούμαστε για τον περιορισμό των δωρεών σου πάνω μας στην επί της γης ζωή και πορεία μας.
Δεν σε αδικούμε γιατί δεν γνωρίζουμε τον πλούτο των δωρεών σου που Συ Κύριε επιφυλάσσεις για εμάς στην κληρονομία της ευλογημένης και ητοιμασμένης βασιλείας Σου φυσικά όχι για τις δικαιοσύνες μας, αλλά για την «άφατον και αμέτρητον σου φιλανθρωπίαν».
Το μυστικό για μας είναι αυτές τις μεγάλες μέρες να προσεγγίσουμε τα αποκαλυπτόμενα, να ζήσουμε πραγματικά τον ουσιοποιό λόγον των εορτών πέρα από τα κατά κόσμον, ίσως χρήσιμα αλλά όχι πρώτης επιλογής προγράμματα χαλάρωσης, διακοπών και διασκέδασης.
Να ακούσουμε την φωνή του Θεού, να ατενίσουμε την άνοιξη του ουρανού από το σπήλαιο της Βηθλεέμ ως την έρημο του Ιορδάνη, να χαρούμε αυτό το νέο φως και το νέο φωτισμό της φύσης και της κτίσης όπως τους μάγους, όπως τους βοσκούς, όπως τους αγγέλους με χαρές και τραγούδια και να ζήσουμε το συγκλονισμό του Προδρόμου.
Να μην φοβούμαστε αυτή την ανατροπή της λειτουργίας της φύσης και της κτίσης αλλά να την δούμε ως την ουράνια λυτρωτική αλλαγή της θαυμαστής και θαυματουργής αποκατάστασης της απαλλαγμένης από την οδύνη και τους στεναγμούς της πτώσης, της παρακοής και της αμαρτωλότητας μας.
«Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός…» ουράνιου και ανέσπερου θεϊκού φωτός. Όλα καταυγάζονται, τα πάντα αλλάσσουν προς το συμφέρον «ημών των μελλοδούντων».
Ο Θεός μας τα δίνει όλα και τα πρόσκαιρα και τα αιώνια και τα γήινα και τα ουράνια και τα ορατά και τα αόρατα. Πλούσια τα ελέη του Θεού χορταίνουν και αγιάζουν και αλήθεια «αναβιβάζουν από της γης το ανθρώπινον». Η γη και οι ουρανοί μας ανήκουν.
