Θεωρία Επισκόπου και καρδία μυλωνά
έχουν όσοι μας εφέραν, όλα τούτα τα δεινά.
Τώρα και δεκαετίες, ίδιους εψηφίζαμε
πειστικά μας ξεγελούσαν, στα τυφλά βαδίζαμε.
Μας χρυσώνανε το χάπι, να το καταπίνουμε
και την ψήφο μ’ ευκολία να τους παραδίνουμε.
Άχερα στη πάχνη μέσα, μας ερίχναν αρκετά
κι υποχείρια δικά τους, μας εκάνανε μετά.
Τσικουδιές μας εκερνούσαν σαν ερχόταν στο χωριό
και τους πάντες χαιρετούσαν ως και τη κουτσή Μαριώ.
Για τα ψηφαλάκια μόνο ενδιαφέρονται αυτοί
μα κανείς να τους τραβήξει δεν εβρέθηκε τ’ αυτί.
Μα σαν πάρουνε το χρίσμα δεν μασε γνωρίζουνε
κι όπου κι αν μας συναντούνε περ’ αλληθωρίζουνε.
Στη Βουλή ψηφίζουν νόμους που βολεύουν εαυτούς
περί υπουργών ευθύνης, μας περνούνε για κουτούς.
Νότα έχουν καλυμμένα, δεν φοβούνται τίποτα
και τις μίζες τους νομίμως παίρνουν σαν ηδύποτα.
Κι αν η χώρα υποφέρει κι ο μισός λαός πεινά
γι’ εκλογές κάνουνε λόγο φαγοπότι αρχινά.
Όταν για τους πεινασμένους δεν υπάρχουν χρήματα
για την επανεκλογή τους τα κινούν τα νήματα.
Θεατράκι για να παίξουν θα βγουν στη σκηνή ξανά
Επισκόπου θεωρία έχουν, μα καρδία μυλωνά.
Του Νιαχωριανού τη ρίμα όσοι θα διαβάσετε
σε πολύ πολύ νεράκι σε τσικάλι βράσετε.
Αφού δεν μπορούμε άλλο τίποτα να κάνουμε
με της σάτιρας τον τόνο, τον καιρό μας χάνουμε.
