» Θεός, Διάβολος και Θάνατος

Τι ’ναι Θεός; Τι ’ναι Διάβολος; Τι να υπάρχει που να τα ξεχωρίζει; Ας καθαρίσουμε το μυαλό μας απ’ όσα μας περιβάλλουν ως ζιζάνια και παράσιτα καθημερινά κι ας προσεγγίσουμε τις έννοιες αυτές, που αποτελούν τις ακρογωνιαίες λίθους κάθε Θεολογίας, κάθε  προσπάθειας επιστημονικής ερμηνείας όσων σχετίζονται με τις θρησκείες και την ύπαρξη ή όχι Θεού.
Οι έννοιες Θεός και Διάβολος σε διαφορετικούς τόπους και σ’ άλλες εποχές έχουν δεχτεί πολλές και ποικίλες, εξίσου σοβαροφανείς, ερμηνείες· η πίστη για την ύπαρξη, όμως, του Θεού και του Διαβόλου, ως υπέρτατων όντων, που ορίζουν, διευθύνουν και κατευθύνουν τον ανθρώπινο νου και τη ζωή των γήινων, οφείλεται σε μέγιστο βαθμό στην εντύπωση των ανθρώπων πως είναι αδύναμοι και αδύνατο ν’ αυτοκαθορίσουν τις τύχες τους, και σ’ ένα διαρκή, ακατάπαυστο, έμφυτο κι όχι επίκτητο φόβο τους για το τι πρόκειται να συμβεί στο προσεχές και στο μακρινό μέλλον.
Έτσι, οι άνθρωποι αποζητούν κάποιον προστάτη, τον οποίο ονομάζουν αυθαίρετα Θεό, που, όπως θέλουν να πιστεύουν, σε αντάλλαγμα της υπερβολικής για τα ανθρώπινα όρια αγάπης κι αφοσίωσης που του επιδείχνουν, τους βοηθά να ξεπερνούν τις δυσκολίες και της ανασφάλειες της καθημερινής ζωής.
Άλλοι δέχονται πως Θεός τους είναι ένας Μεσσίας που θα ‘ρθει να τους οδηγήσει ως νικηφόρος στρατηλάτης στην άλωση του κόσμου ολάκερου· άλλοι, πάλι, ότι κατέβηκε στη Γη παίρνοντας ανθρώπινη μορφή αφήνοντας στα Ουράνια, όπου κατοικούσε και θα κατοικεί αλώβητος κι αόρατος στον καθένα από εμάς, τη θεία του δύναμη και θυσιάστηκε για να σώσει τον κόσμο από τη διαφθορά και την αμαρτία· άλλοι, ακόμα, τον φαντάζονται να τους περιμένει στον Ουρανό έχοντας μετά θάνατον  έτοιμα να τους προσφέρει όσα υλικά αγαθά δεν μπόρεσαν ν’ απολαύσουν στην επίγεια ζωή. Υπάρχουν, επίσης, κι εκείνοι που θεοποιούν τους κοσμικούς ηγήτορές τους και τους λατρεύουν παθολογικά, όπως κάποιοι άλλοι οδηγήθηκαν οικειοθελώς ή παρασυρμένοι  σε πολυθεϊκή θρησκεία θεοποιώντας τις δυνάμεις της Φύσης, τις οποίες οι ίδιοι θεωρούσαν πως αδυνατούσαν να εξηγήσουν, και σε καθεμιά απ’ αυτές έδιναν το όνομα ενός θεού ή μιας θεάς.
Τι ’ναι Διάβολος; Καθετί που διαβάλλει, που –διαφθείροντας και σπρώχνοντας τους ανθρώπους στην αμαρτία– μας φράζει το δρόμο προς την Αλήθεια και το Θεό. Απ’ τη στιγμή που η Αλήθεια είναι υποκειμενική έννοια, είναι δύσκολο να οριοθετήσουμε αντικειμενικά και τι είναι διαβολικό.
Είναι, όμως, ο Διάβολος κάτι ως αντίβαρο στο Θεό στις  μονοθεΐες, ενώ στις πολυθεϊκές θρησκείες είναι η άρνηση του συστήματος που θέλουν οι φορείς τους μ’ αυτό να περιβάλλουν και να αλυσοδέσουν τους ανθρώπους; Στη δεύτερη περίπτωση, διαβολικές θεωρούνται οι «οχληρές» κοινωνικοανατρεπτικές σκέψεις, γιατί η κοινωνία στηρίζεται στη θρησκεία και το ανάποδο.
Ο Διάβολος, όπως πιστεύουν όσοι λένε πως υπάρχει, με τα ψέματα και την υποκρισία καταφέρνει κι αλλάζει αρκετά πρόσωπα – προσωπεία και πετυχαίνει να ξεγελά και να εξαπατά τους φοβητσιάρηδες και χαμηλής πνευματικής υποστάθμης ανθρώπους, ώστε να τους παρασύρει με τη θέλησή τους, πλέον, στην άβυσσο και εναντίον του κοινού συμφέροντος, αφού τους υπόσχεται, πολύ συχνά, εφήμερα, επίγεια ατομικά αγαθά.
Για πολλούς αιώνες, οι άνθρωποι φοβούνταν το Θάνατο, γιατί αγνοούσαν ότι λίγο πριν έρθει ο Άδης το ανθρώπινο σώμα φαίνεται να εξασθενίζει και παραλύει σε τέτοιο βαθμό που, ενώ πρωτύτερα δεν μπορούν να σκεφτούν τη γιομάτη υγεία και σφριγηλότητα σάρκα τους στον τάφο, τώρα οι πόνοι τους κάνουν να εκλιπαρούν να ‘ρθει το γρηγορότερο ο Θάνατος για ν’ απαλλαγούν από τους πόνους.
Και κάτι ακόμα για τους πόνους του Θανάτου: Δεν είναι πιο ευχάριστο και ηδύ να ‘ρχεται ο Άδης τη στιγμή που ο άνθρωπος έχει φτάσει στην ευτυχία, παρά έπειτα από λίγο, όταν αρχίζει η κατιούσα παρακμή; Περισσότερους πόνους και θλίψη θα νιώθει ο άνθρωπος, όταν βλέπει την παρακμή χωρίς να μπορεί ν’ αντιδράσει.
Τέλος, ο φόβος, όμως, των ανθρώπων μπορεί να μην προέρχεται από την ιδέα του Θανάτου αυτήν καθ’ εαυτή, αλλά από τη σκόπιμη ή έμφυτη άγνοια ή μη ελευθερία γνώσης, θαρρώ, γύρω από τη μεταθανάτια τύχη του ανθρώπινου είδους.
Όλα όσα δέχονται πως υπάρχει τιμωρία, κολασμός ή τα αντίθετα επιβράβευση, ανταμοιβή αν σε όλη σου τη ζωή πιστά τήρησες τις εντολές του Θεού σου, αν ήσουνα, δηλαδή, καλός (Χριστιανός, Ιουδαίος, Μουσουλμάνος, Βουδιστής, Δωδεκαθεϊστής κ.α.) θα πας στον Παράδεισο των Ουρανών, ενώ αν ήσουν κακός στην Κόλαση, νομίζω πως περισσότερο συσκοτίζουν παρά ξεδιαλύνουν τις ανασφάλειες των ανθρώπων και τους φόβους τους.