Από το κραχ του 1987 στην υπερχρέωση του τρίτου κόσμου και την εξαθλίωση της παγκοσμιοποίησης
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Α. ΓΕΡΜΙΔΗΣ,
Καθηγητής Οικονομίας
Εκδόσεις Α ΛΙΒΑΝΗΣ
“Σήμερα είναι τα Φώτα και ο Φωτισμός και χαρά μεγάλη και αγιασμός”. Η θύελλα και ο α-φωτισμός στην Παγκόσμια Οικονομία άρχισε από το 1987.
Με την ενεργειακή κρίση και την υπερχρέωση η οποία οδήγησε τον πλανήτη στην παγκόσμια οικονομική θύελλα. Μια δραματική κατάταση που συνεχίζεται ως σήμερα. Με παραπλανητικές συγκαλύψεις από το 1987. Ομως για όλα όσα δημιουργήθηκαν οι προειδοποιήσεις ήταν πολλές χωρίς να τις υπολογίσουν οι εκάστοτε κυβερνώντες αλλά ούτε οι λαοί και κυρίως ο λαός μας.
Στο πλαίσιο αυτών των προειδοποιήσεων και το βιβλίο του καθηγητή διεθνούς αναγνώρισης Δημήτρη Α. Γερμίδη, με τίτλο “Θύελλα στην παγκόσμια οικονομία”, εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη. Αυτό το έργο κυκλοφόρησε από το 2005 και το πρωτοπαρουσιάσαμε στα “ΧΝ” στις 10.2.2010.
ΦΩΤΑ ΧΩΡΙΣ ΦΩΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣΜΟ
Σήμερα (μετά από 8 χρόνια) κρίναμε αναγκαία την ξαναπαρουσίασή του για επιβεβαίωση των αληθειών όλων των προειδοποιήσεων που παραγνωρίστηκαν και κατέληξαν στην τραγωδία, την οποία θα βιώσουμε και το 2018, παρά τις δικαιολογήσεις των σκληρότατων εφαρμογών τους, σε βάρος του ελληνικού λαού, αλλά και των άλλων ευρωπαίων λαών. Με ιδιαίτερη έμφαση στη Γερμανία του Σόιμπλε, που οδηγήθηκε στην επικίνδυνη ακυβερνησία τόσων μηνών, που θυμίζει Βαϊμάρη του 1933, τότε που ο γερμανικός λαός ήταν εξουθενωμένος και οδηγήθηκε στον Χίτλερ.
Πάντως, εμείς οι Ορθόδοξοι γιορτάζουμε τα Φώτα και τον Φωτισμό χωρίς ΦΩΣ, στο σκοτεινό τούνελ που έχουμε περικλεισθεί με ψευδοφωτοφανείς δικαιολογήσεις…
Ενα βιβλίο βαθιάς ενημέρωσης, κάθε πολίτη για τα διεθνή χρηματιστηριακά και χρηματοπιστωτικά “εγκλήματα” σε βάρος των λαών και των πολιτών του κόσμου. Με αφετηρία το κραχ του 1987 το οποίο κατέδειξε τις αρνητικές συνέπειες της διεθνούς ασυνεννοησίας και την αντιπαράθεση Ευρώπης – ΗΠΑ στην αντιμετώπιση της κρίσης η οποία επιδείνωσε την κατάσταση στον τρίτο κόσμο, με αποτέλεσμα τον πρόσθετο δυσβάσταχτο δανεισμό που οδήγησε στην εξαθλίωση της παγκοσμιοποίησης.
Αυτής, που απλώθηκε ανεξέλεγκτα από τα τέλη του 2000 και άνοιξε τις πόρτες της κόλασης. Με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η ανθρωπότητα σ’ ολόκληρο τον πλανήτη σ’ ένα σύγχρονο φεουδαλισμό με τη μορφή μιας πολεμόχαρης ηγεμονικής υπερκυριαρχίας. Η οποία έφθασε σε μια εικοσαετία από το 1987 στη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση που ανατρέπει τα πάντα και εξαφανίζει την δικαιοσύνη, τη δημοκρατία και την ελευθερία ανθρώπων και λαών. Μια κρίση την οποία η Ελλάδα σήμερα αντιμετωπίζει οδυνηρά και αβέβαια για το μέλλον της. Ενα βιβλίο ιδιαίτερα επίκαιρο που γράφτηκε με ευθύνη από έναν διεθνώς γνωστό Ελληνα οικονομολόγο που γνώριζε όλα τα δεδομένα της διεθνούς εξαπάτησης.
“Θύελλα στην παγκόσμια οικονομία από το
κραχ του 1987 στην υπερχρέωση του τρίτου κόσμου και την εξαθλίωση της παγκοσμιοποίησης”. Αυτός είναι ο τίτλος και ο υπότιτλος ενός εξόχως προειδοποιητικού βιβλίου που κυκλοφόρησε το 2005 από τις εκδόσεις Λιβάνη.
Ενα βιβλίο που ξαναγράψαμε γι’ αυτό. Ομως,
αυτό είναι τόσο επίκαιρο και διαφωτιστικό για το σήμερα, που νοιώσαμε την υποχρέωση να το ξαναδιαβάσουμε τώρα. με αφορμή τη δραματική εθνική οικονομική κρίση στην οποία, έχουμε περιπέσει με εξαιρετικώς δυσμενείς προβλέψεις για το ελληνικό μας αύριο. Το οποίο κρεμασμένο σε “μπαμπακερή”
κλωστή αιωρείται πάνω από την Α-βυσσο του παγκοσμιοποιημένου -μέσω Ευρωπαϊκής Ενωσης- καταναγκασμού και εκβιασμού, στους οποίους υποκείμεθα, από χρόνια με κορύφωσή τους στην τωρινή κρίσιμη στιγμή μπορούσαμε, όμως, αν είχαμε εμβαθύνει στην πολιτική σκέψη, με ευθύνη, πέρα από “στρατηγικές” ή συγκυριακές σκοπιμότητες και διαπλοκές, να είχαμε αποτρέψει πολλές από τις σημερινές (και αυριανές) οδυνηρές και
αδιέξοδες συνέπειες…
ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Ομως, οι πολλαπλές προειδοποιήσεις υπήρξαν. Δεν τις λογαριάσαμε, περιφρονώντας τις, μέσα από την πολιτικο-κομματική δραστηριότητα μονοδιάστατων κατευθύνσεων στις οποίες περιπλεχθήκαμε. Με ευθύνη ιστορικής ανευθυνότητας.
Για όλη αυτή την εφιαλτική κατάσταση έκανε από το 2005 αποκαλύψεις και επισημάνσεις ο Δημήτρης Γερμίδης, διεθνούς επιπέδου οικονομολόγος, ο οποίος ανάμεσα σε πολλούς άλλους, προανήγγειλε με ευθύνη τις καταστάσεις που θα προκύπτανε. Ξαναδιαβάζοντας, λοιπόν, για την ενημέρωση αναγνωστών – αναγνωστριών αυτό το βιβλίο ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗΣ, παραθέτουμε διάφορα αποσπάσματα. Αυτά μπορεί να είναι χρήσιμα (αν ακούει κανείς) στη σημερινή παραζάλη μέσα στην οποία βρισκόμαστε σαν λαός, πέρα από
κάθε κομματική τοποθέτηση.
Η ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ ΤΟΥ 1987
Ετσι, δίνουμε μια αναγκαία συνέχεια μετά το
βιβλίο (που επίσης ξαναδιαβάσαμε και ξαναπαρουσιάσαμε) της Μάγδας Ψαρρού “Παγκοσμιοποίηση και αγροτική ανάπτυξη”. Πρωταρχικά αναφερόμαστε στο κεφ. 2 του βιβλίου που έχει τίτλο: “Τα αίτια της κρίσης του 1987”. Στο α’ μέρος με υπότιτλο: “Τα ελλείμματα των ΗΠΑ μπορούν να εξηγήσουν την κρίση;”.Ο συγγραφέας αναφέρει:
“Οι περισσότερες αναλύσεις που ακολούθησαν την κρίση υποδεικνύουν χωρίς δισταγμό τον ένοχο του κραχ: το διπλό έλλειμμα του δημοσίου και των εμπορικών συναλλαγών των ΗΠΑ. Αρχή του κακού θεωρείται η Ρηγκανοοικονομία όπου αυτός ο πρόεδρος μείωσε τους φόρους και αύξησε τις δαπάνες. Κυρίως για την άμυνα. Με αποτέλεσμα να αυξηθεί θεαματικά το έλλειμμα του δημοσίου.
Ομως, το έλλειμμα αυτό καλύφθηκε σε δολάρια από το εξωτερικό, δεδομένου ότι η αποταμίευση των αμερικανικών νοικοκυριών είναι χαμηλή.
Γιατί, οι αμερικανοί καταναλίσκουν πολύ περισσότερο απ’ ό,τι βάζουν στην άκρη. Αλλωστε, η διεθνής “κοινωνία αφθονίας” ή “μαζικής κατανάλωσης” είχε σαν πρότυπο τις ΗΠΑ. Οι θεσμικοί επενδυτές από τις χώρες με εμπορικό πλεόνασμα και μεγάλη αποταμίευση, κατά κύριο λόγο η Ιαπωνία και οι υπόλοιπες (νεοβιομηχανικές χώρες της Ασίας αγοράζουν τους αμερικανικούς τίτλους του δημοσίου. Ολοι αυτοί οι αγοραστές – δανειστές δολαρίων όπως: άτομα, επιχειρήσεις, κυβερνήσεις (μερικές δε φορές και του τρίτου κό-
σμου) επέτρεψαν στην Αμερική να ζήσει πάνω από τις δυνατότητες, τουλάχιστον τις δυνατότητες της εποχής. Παράλληλα με εύκολες εισαγωγές και δύσκολες εξαγωγές διευρύνθηκε συνεχώς το έλλειμμα του αμερικανικού εμπορικού ισοζυγίου.
Αντίθετα με το έλλειμμα δημοσίου που το 1987
μειώθηκε 73 δισ. δολάρια. Χωρίς όμως, να σώζεται η οικονομία με αυτή την ανισορροπία.
ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΗΣ “ΤΙΘΑΣΕΥΣΗΣ”
ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ
Η οποία οδηγήθηκε σε κρίση λόγω συσσώρευ-
σης κι άλλων θεμελιωδών ανισορροπιών, όπως αναφέρει στο β’ μέρος του 2ου κεφαλαίου “Τα αίτια της κρίσης του Φθινοπώρου του 1987” ο καθηγητής της οικονομίας Δημήτρης Γερμίδης.
Σ’ αυτές τις ανισορροπίες σημειώνει, το λάθος,
της τιθάσευσης των μισθών (όπως επιχειρείται να γίνει και εδώ). “Γεγονός, όμως που οδήγησε σε μείωση του πραγματικού εισοδήματος των μεσαίων τάξεών του για να συνεχίσουν να ζουν μέσα στο “life style” της Αμερικής εξακολούθησαν να καταναλίσκουν ή να αγοράζουν στέγη δανειζόμενοι…
Αντίθετα, οι βασικοί εταίροι – ανταγωνιστές
των ΗΠΑ, Ιαπωνία, Γερμανία σημειώνουν υψηλά επίπεδα αποταμίευσης με πρωταθλήτρια την Ιαπωνία.
Με δεύτερη ανισορροπία, την πτώση της βιο-
μηχανικής μερίδας στο ΑΕΠ των ΗΠΑ από το 40% στο 32,5%. Με παράλληλη μείωση της βιομηχανικής απασχόλησης από το 45% στο 31%. Με αποτέλεσμα να χάσει η αμερικανική βιομηχανία εξωτερικές αγορές και να υποχωρήσει (έναντι ξένων βιομηχανικών προϊόντων) και στην εσωτερική αγορά. Με έντονο το ερώτημα αν η Αμερικανική βιομηχανία είχε αρχίσει να περνά σε φάση αποβιομηχάνισης. Ετσι η αμερικανική βιομηχανία πέρασε σε τεχνολογική καθυστέρηση και έχασε το τεχνολογικό πλεονέκτημα τόσο σε παραδοσιακούς όσο και σε τομείς αιχμής της βιομηχανίας της. Για να γίνει μακρινό ενθύμιο η εποχή της “αμερικανικής πρόκλησης”.
ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΥΦΕΣΗ ΜΕ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΥΠΟ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ
Μαζί όμως με τις αμερικανικές ανισορροπίες
στη δημιουργία του κραχ του 1987 συμβάλλανε πιο βαθιά στον ωκεανό των ανισορροπιών της οικονομικής και “στρατηγικής” πολιτικής τους επηρεά-
ζοντες με ενδημούσες οικονομικές κρίσεις και την παγκόσμια οικονομική δράση στην τρέλα της μη πραγματικής οικονομίας.
Κυρίως, με τις χρηματιστηριακές και ηλεκτρο-
νικές (real time) αγορές με μια νέα “pax economica americana” όπως αποκαλεί αυτή την οδυνηρή διαρκή χρηματιστηριακή έξαρση και πτώση. Μια κατάσταση συνεχούς οικονομικής κρίσης και πολλές διεθνείς ανισορροπίες και ανταγωνισμοί στην Ευρώπη, στην Ασία κ.λπ.
Για να οδηγηθεί ο κόσμος από τη χρηματιστη-
ριακή ευφορία του 1984 – 86 στην μεγάλη κρίση του Οκτωβρίου του 1987. Η οποία επηρεάσθηκε από την τεχνητή, τότε, πτώση των τιμών λόγω της μεγάλης μείωσης της τιμής του πετρελαίου το καλοκαίρι του ’86. Αλλά οι τιμές ξανα-αυξήθηκαν για να αυξηθεί και ο πληθωρισμός. Για να ακολουθήσει η αύξηση τιμών στα χρηματιστήρια και να “στοιχηματίζουν” οι χρηματιστές στην άνοδο ή πτώση των επιτοκίων, αγοράζοντας ή πουλώντας συμβόλαια υπό προθεσμία.
Αυτή όμως η κάθετη πτώση των χρηματιστη-
ριακών τιμών σήμαινε (διερωτάται ο Γερμίδης στη σελ. 65 του βιβλίου του) επερχόμενη οικονομική κρίση ή βαθιά ύφεση;
ΤΟ ΣΚΛΗΡΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ “33” ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ
Τότε, υπήρξε η πρωτοβουλία των ΗΠΑ με σύ-
γκληση των 33 διάσημων οικονομολόγων του κόσμου στην Ουάσιγκτον (σελίδες 72-77). Στο κοινό τους ανακοινωθέν, οι “33” τόνιζαν ότι οι συνεχείς αποτυχίες στις προσπάθειες μείωσης των παγκόσμιων ανισορροπιών οδηγούν κατευθείαν σε γενικευμένη ΥΦΕΣΗ… Με αίτια:
1) Τα ελλείμματα των διεθνών συναλλαγών και
των εξωτερικών πληρωμών των ΗΠΑ
2) Τα μεγάλα πλεονάσματα Γερμανίας, Ιαπω-
νίας κ.λπ.
3) Την εκτεταμένη ανεργία στην Ευρώπη και
4) Κυρίως, το εξωτερικό χρέος και την οικονομική στασιμότητα του τρίτου κόσμου.
Βασικά, το συμπέρασμα των “33” ήταν σκληρό, αλλά, χωρίς αμφισβήτηση: “Εάν οι ανισορροπίες δεν τιθασευτούν γρήγορα και αποφασιστικά, ένα νέο κραχ των χρηματαγορών θα ήταν πιο έντονο και καταστρεπτικό”.
Βέβαια, οι Αμερικανοί κάνανε τα αντίθετα.
Προχώρησαν ακόμα, μαζί με το μέτωπο του εξωτερικού χρέους του τρίτου κόσμου, πυροδοτήθηκε με την κρίση του 1982. Τότε, που το Μεξικό δήλωσε αδυναμία κάλυψης του εξωτερικού του χρέους που αποτέλεσε μια από τις αιτίες που οδήγησαν στο χρηματιστηριακό κραχ του 1987.
4 ΥΠΕΘΥΝΟΙ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Αλλά, σ’ αυτό το χορό της οικονομικής κρίσης
της ΥΠΕΡ- χρέωσης χωρών και φορέων ο Γερμίδης θεωρεί συνυπεύθυνους (σελ. 86) α) το τραπεζικό σύστημα β) τις αναπτυσσόμενες χώρες, γ) τις πετρελαιοεξαγωγικές χώρες και δ) τις βιομηχανικές χώρες με επικεφαλής τις ΗΠΑ.
Για να διερωτηθεί:
“Δεν θα ήταν λοιπόν δίκαιο να μοιραστούν
όλοι τους το κόστος εξόδου από την κρίση της υπερχρέωσης;
Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου του ο Δ. Γερμίδης ασχολείται εκτεταμένα με το “Μέτωπο του εξωτερικού χρέους του τρίτου κόσμου” με θέματα:
1. ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ α) Μαζικός δανεισμός, κατανομή ευθυνών β) Τα νέα από το μέτωπο του χρέους του τρίτου κόσμου ήταν πάντα άσχημα.
2. ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΣΗ
α) Τα ακραία σενάρια εγκαταλείπονται
β) Αναδιαπραγμάτευση σε ρεαλιστική βάση και ο ρόλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και η προσφυγή σε αυτό
3. ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΟΔΥΝΗΡΟΥ ΡΕΑΛΙ-
ΣΜΟΥ
α) Οι τράπεζες ξαναγράφουν τους ισολογισμούς τους
β) Πώληση και ανταλλαγή χρεών… με έκπτωση
γ) Μετατροπή των χρεών σε μετοχές ή άλλους τίτλους
δ) Μετατροπή του χρέους σε επενδύσεις και
ομόλογα
4. ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΕΡΧΡΕΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ
Το τρίτο μέρος του βιβλίου έχει τίτλο: “Από την υπερχρέωση του Τρίτου κόσμου στην εξαθλίωση της παγκοσμιοποίησης” περιλαμβάνει 3 μέρη:
1) Τα ημίμετρα της δεκαετίας του 1980
α) Η “διαγραφή” των χρεών, β) Οι πολυμερείς οργανισμοί χρηματοδότησης ξεπεράστηκαν,
γ) Η μάστιγα των επιδοτήσεων
2) Τοπικές και περιφερειακές κρίσεις
α) Η κρίση της Ταϋλάνδης β) Η κρίση της Αρ-
γεντινής
3) Το παγκόσμιο σύστημα μεταλλάσσεται
α) Οι τρεις πόλοι της παγκόσμιας οικονομίας
β) Η οικονομία της ευρωπαϊκής Ενωσης απέναντι
στην οικονομία των ΗΠΑ, γ) Ηγεμονική παγκοσμιοποίηση ή σύγχρονος φεουδαλισμός.
Το τρίτο μέρος του βιβλίου του αποκαλύπτει όλα τα δεδομένα των οικονομικών κρίσεων από το 1929 ως το 1987 και συνέχεια ως τη μεγάλη παγκόσμια σημερινή κρίση η οποία βαρύνει την Ελλάδα τόσο κρίσιμα, τονίζοντας και τα εξής:
“Μετά τη “Φούσκα του 1999-2000 η νέα οικονομία περιέπεσε σε τέλμα, πού κατευθύνεται όμως το σύστημα; Τι είδους μετάλλαξη στη χρεοκοπημένη ηγεμονική παγκοσμιοποίηση μπορούμε λέει να περιμένουμε;
Πάντως υπάρχουν τρεις πόλοι της παγκόσμιας
οικονομίας, οι εξής:
ΔΙΑΧΥΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ “ΑΝΑΘΕΜΑΤΟΣ”
– Αδιαμφισβήτητα η οικονομία των ΗΠΑ κρα-
τάει τα σκήπτρα
– Η οικονομία της ΕΕ, παρά τις αδυναμίες της,
αποτελεί τη μόνη οικονομική απειλή σήμερα για
τις ΗΠΑ
– Ενώ, μια μεγάλη οικονομική δύναμη ανα-
πτύσσεται, η Κίνα, την οποία δεν την άγγιξαν οι προηγούμενες οικονομικές κρίσεις αλλά ούτε και αυτή που αντιμετωπίζουμε σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα.
Τώρα, όσον αφορά την ΕΕ απέναντι στις ΗΠΑ ο Δ. Γερμίδης επισημαίνει ότι οι ΗΠΑ κινείται με ανάπτυξη 5-6% και μόνο με 3-4% ανεργία.
Με αύξηση των δημόσιων δαπανών, απέναντι σε όποια κρίση, αντίθετα με την Ευρώπη που έχει ασθμαίνοντα ρυθμό ανάπτυξης 1-2% παράλληλα με τεράστια ανεργία, νέων περί το 25% ισχυροποιήθηκε και με τη σύγκλιση να γίνεται άπιαστος αντικατοπτρισμός.
Ενώ υπάρχει μια διάχυτη διάθεση “αναθέματος” για το σύμφωνο σταθερότητας που έχει γίνει για τις χώρες- μέλη ΖΟΥΡΛΟΜΑΝΔΥΑΣ.
Για να καταλήξει πως η ηγεμονική παγκοσμιοποίηση μας έχει γυρίσει στο Μεσαίωνα του φεουδαλισμού ο οποίος όμως οδήγησε στην καταπίεση και την εξαθλίωση. Με υπερ-ηγεμόνα τις ΗΠΑ με υποφεουδάρχες χώρες της ΕΕ και άλλες, καθώς και όλους τους διεθνείς οργανισμούς που ελέγχουν.
