ΟΠΑΔΟΣ της άλλοτε μεταπολιτευτικής Aριστεράς, είναι η συντάκτρια της παρακάτω επιστολής που πήραμε (12/9/18). Αν και θα έπρεπε να είχε σταλεί στον κ. Πρωθυπουργό, αφού σ’ αυτόν απευθύνεται, τη δημοσιεύουμε για την oργισμένη οπτική της, αλλά και την πίκρα της σχετικά με τη σημερινή «αριστερά». Γράφει η κα Αριστέα Συνασπιώτου (Παγκράτι):
«Αγαπητέ, παλιέ σύντροφε και πρωθυπουργέ,
Μα, πόσο γρήγορα ξέχασες οράματα και αγώνες; Πόσο γρήγορα η Κίρκη της εξουσίας σε μεταμόρφωσε -και σε μεταλλάσσει καθημερινά; Μίλησες στη ΔΕΘ για κάποιο «όραμα» για την Ελλάδα της «μεταμνημονιακής» εποχής. Αν το «όραμά» σου είναι η πιστή διαχείρηση των από δω και πέρα απαιτήσεων της Ε.Ε., αν η επιδίωξή σου για τη χώρα είναι η εκτέλεση των εντολών των ΗΠΑ, Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, τότε μη με λογαριάζεις «συνένοχη» στο «όραμά» σου…
Δεν περίμενα ποτέ τέτοια αντίφαση λόγων και πράξεών σου. Ούτε μια τόσο βίαιη προσαρμογή στη λογική των μνημονίων. Πού είναι ο Αλέξης που κάποτε διατείνονταν πως «τα μνημόνια σκίζονται», δεν εφαρμόζονται! Αντίθετα, όχι μόνο επέβαλες ένα αχρείαστο τρίτο «πρόγραμμα» (2015), αλλά επαίρεσαι πως μας λύτρωσες από τα μνημόνια! Ποιος το περίμενε, από μια «πρώτη φορά» αριστερή κυβέρνηση, να έχει τόσες οβιδιακές μεταμορφώσεις και μετακυλήσεις στις χειρότερες μορφές του νεοφιλελευθερισμού; Θυμίζω τι έλεγες πριν λίγα χρόνια γι αυτούς με τους οποίους σήμερα συνεργάζεσαι αρμονικά: «Εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να αλλάξει αυτό το πρόγραμμα (τα μνημόνια) και ο μόνος τρόπος είναι να συγκρουστεί το ΔΝΤ με την Μέρκελ, όχι με μισόλογα! Το θέμα είναι να αποκτήσουμε συμμάχους. Ακόμα και με τον διάβολο…, αν είναι να υποφέρει ο Έλληνας πολίτης». (1)
Και συμμάχησες, Αλέξη μου, όχι μόνο με δεξιό διάβολο αλλά και με τους «διεθνώς» εχθρούς μας, τους Αμερικανούς, τους «φονιάδες των λαών» που φωνάζαμε -το θυμάσαι; Μα, έτσι, δεν αποδεικνύεις περίτρανα πως, όταν προπορεύεται η εξουσία ως αυτοσκοπός, κάθε ιδεολογία «βγάζει τον σκασμό» της; Μη μου μιλάς, λοιπόν, για «τέλος μνημονίων» και για «νέα εποχή» με αριστερό πρόσημο!
Η Αριστερά που ξέρω, ποτέ δεν θα υποθήκευε τη χώρα σε δανειστές για μισό αιώνα (2060). Αλλά και μια πατριωτική Αριστερά ποτέ δεν θα υπέγραφε συμφωνία στο λεγόμενο «Μακεδονικό» (Πρέσπες), αν δεν ρωτούσε το λαό. Εκτός κι αν όλο αυτό το θέατρο «παίζεται» για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και Ε.Ε. και φυσικά της παραμονής σου στην εξουσία. Ή, μήπως, λέω εγώ, υπάρχουν και μυστικές «ανειλημμένες» υποχρεώσεις προς τα Σκόπια;
Έπειτα, όσα εξάγγειλες στη ΔΕΘ είναι λεκτικά «μπιχλιμπίδια» για α-πολιτικούς ψηφοφόρους… Κυρίως μη μου λες να σε ξαναψηφίσω! Μα, τολμάς να δεις τη χώρα, χωρίς τις παρωπίδες που σου φορούν καθημερινά οι συμβουλάτορές σου; Αν το μπορούσες, θα έβλεπες πόσο τα πάντα είναι «καμμένα»: ζωές, οράματα, σπίτια, δάση, μέλλον… Καμμένες κι οι ψυχές των 450.000 νέων επιστημόνων που ξενιτεύτηκαν κάποιο φθινόπωρο.
Αντιλήφθηκες ποτέ πως η ζωή των συμπολιτών σου έχει πάρει το βαθύ μαύρο χρώμα της απογοήτευσης; Μια «αριστερή κατάθλιψη» θα είναι η μόνη κληρονομιά σου! Και είναι αυτό που σμπρώχνει τον κόσμο προς τα δεξιά. Εξάλλου, κάθε φορά που πας να λύσεις ένα θέμα (π.χ. Παιδεία), αντί να το λύσεις του προσθέτεις επιπλέον προβλήματα! Ας πούμε, μου λες για γαβρόγλειες «μεταρρυθμίσεις» τη στιγμή που εκπαιδευτικοί μη βρίσκοντας σπίτι να νοικιάσουν -σε μεγάλες πόλεις και νησιά – αμειβόμενοι με μισθούς πείνας, κοιμούνται σε αυτοκίνητα (2), παραλίες, ράντζα ή αρνούνται τον διορισμό! Πού είναι η ευαισθησία μας, σύντροφε, για την Παιδεία; Μου λες, για «εξυγίανση» του συστήματος υγείας, ενώ τα φάρμακα παραμένουν πανάκριβα, ακόμη και για τους καρκινοπαθείς;
Σκληρό το φετινό φθινόπωρο κι ακόμη πιο σκληρός ο χειμώνας, αφού είμαστε παγκόσμιοι πρωταθλητές στους φόρους (ΟΟΣΑ)! Κατέβηκες, λέει, και στα Χανιά! Είδες, άραγε, τη φθινοπωρινή εικόνα των δυο φορές καμένων δασών στον Αποκόρωνα; Όμως πήγες κρυφά, με τα κανάλια στο Μάτι: γεύτηκες, άραγε εκεί, τη φθινοπωρινή οσμή θανάτου που αναδίδει το πυρπολημένο τοπίο με τους 99 νεκρούς, την καμιά συγνώμη, τις παραιτήσεις, τον αστείο ανασχηματισμό και την καμιά φυλάκιση; Ανέλαβες λέει την «πολιτική ευθύνη», και ξεμπέρδεψες… Σου προτείνω να ξαναπάς στο Μάτι να ακούσεις την οργή του Σεπτέμβρη ανάμεσα στα γυμνά μαύρα κλαδιά. Να σκόνταψες στους καρβουνιασμένους κορμούς των δέντρων, να τυλιχτείς στη λάσπη της στάχτης. Να βαδίσεις εκεί που κάποτε βασίλευε το καφετί της φτέρης και το κιτρινόπρασινο των φύλλων. Θα έβλεπες ότι εκεί που άλλοτε κρυφόπαιζαν το γαλάζιο του ουρανού με τα σύννεφα, σήμερα κυριαρχεί μόνο το μαύρο του θανάτου…
Για ποιο λόγο να σε ξαναψηφίσω; Μήπως,
-επειδή απαξίωσες τον όρο αριστερά ξεπουλώντας κάθε όνειρό μας;
-επειδή διέγραψες ό,τι αριστερό υπήρχε ως παρακαταθήκη, παραδίντας κάθε «ιερό και όσιό» της στον πιο απάνθρωπο νεοφιλελευθερισμό; (Μα, σε τι διαφέρεις από τον Κυριάκο, όταν πλειοδοτείς σε ανεφάρμοστα ταξίματα;)
-επειδή πνίγεις κάθε θετική πρωτοβουλία ατόμων που αγαπούν τη χώρα, με την αβάσταχτη γραφειοκρατία σου;
-επειδή ελέγχεις τις εξουσίες που κάποτε κατηγορούσες ως «τρίγωνο της διαπλοκής»;
-επειδή απεχθάνεσαι την ελευθεροφροσύνη και τον ειλικρινή πατριωτισμό επιτρέποντας σε δημοσιογραφίσκους και κανάλια να χαρακτηρίζουν απαξιωτικά και διχαστικά τους υποστηρικτές της ελληνικότητας της Μακεδονίας;
-επειδή χαϊδεύεις τη «δική» σου βία, για να θρέψεις με «Ρουβίκωνες» τη νέα γενιά;
-επειδή με αναγκάζεις να στείλω κι εγώ τα παιδιά μου στο εξωτερικό;
-επειδή ισχυρίζεσαι ότι κατέβασες την ανεργία στο 20% με υποαπασχολήσεις και υποκατώτατους μισθούς;
… ΟΛΑ τα παραπάνω αποτελούν σοβαρό λόγο, αλλά εγώ δεν θα σε ξαναψηφίσω, γιατί με έκανες να ντρέπομαι να λέω πως υπήρξα αριστερή, πως είχα οράματα για έναν «άλλο κόσμο», με αλληλεγγύη και ανθρωπισμό, γιατί πίστευα στο «ηθικό πλεονέκτημα» που είχαμε, γιατί κάποτε υπερηφανευόμουν για το παρελθόν μας! Σήμερα ντρέπομαι για το παρόν και το μέλλον μας… Γι αυτό σου λέω «καλύτερα να μη μιλάμε», παρά μόνο να στοχαζόμαστε, όπως το θέλει κι ο ποιητής:
• «…Είνε η ώρα, των πικρών των στοχασμών η ώρα,
που νοιώθουμε πως μέσα μας κάτι πεθαίνει τώρα
κι είμαστε σαν έvα νεκρό οι δυο μας να φυλάμε…
-Ας μή μιλάμε !…» (3)
[Και για την αντιγραφή, Στ.Γ.Κ.]
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
-(1) Ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας στην Έλλη Στάη (ΝΕΤ, 28-1-13). Τη φράση, «εμείς θα συμμαχήσουμε ακόμη και με το διάβολο…», -κάτι που έγινε- είχε πρωτοπεί ο Χαρίλαος Φλωράκης την περίοδο της συγκυβέρνησης με τον Κ. Μητσοτάκη! Η «συμμαχία» εκείνη απέβλεπε στην παραπομπή σε ειδικό δικστήριο του Α. Παπανδρέου! (το περίφημο «βρόμικο ΄89» που γύρισε εκλογικά εναντίον της Αριστεράς)
-(2) «Εκπαιδευτικός κοιμάται μία εβδομάδα στο αυτοκίνητό του, δουλεύει σε 3 σχολεία και συντηρεί 4 σπίτια» – Ιστορίες καθηγητών με τη «βαλίτσα» στο χέρι, στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, περιπλανώμενοι ανά την Ελλάδα, που βασανίζονται προκειμένου να φθάσουν από το ένα σχολείο όπου διδάσκουν, στο άλλο (Μάρνυ Παπαματθαίου, TA NEA, 29-1-18)
-(3) Κώστας Ουράνης, «Φθινόπωρ» (1921), «Εγκυκλοπαιδικόν Ημερολόγιον», Δ. Δημητράκου, 1935, σελ. 175)
