Ο Άγιος Ανδρέας είναι ένα γραφικό εξωκλήσι στον δρόμο που οδηγεί στα Νεροκούρου προς Μαλάξα. Είναι χτισμένο στη δεξιά πλευρά του δρόμου και δίπλα στο ερειπωμένο βυζαντινό εκκλησάκι, όπου παλαιότερα διακρινόταν και ίχνη από αγιογράφηση στους τοίχους.
Λίγο μετά το εκκλησάκι, βρίσκεται μια πηγή θαυμάσιου νερού και έχει γίνει μια ωραία κατασκευή πέτρινη με κάγκελο, για να αναδειχτεί αυτή η πηγή. Από εδώ αρχίζουν και τα όρια του Δήμου Κεραμιών. Πιο ψηλά, νοτιοανατολικά, βρίσκονται δυο τρία μικρά σπήλαια.
Εδώ λοιπόν, στον Άγιο Ανδρέα, υπήρχε η παράδοση πως ήταν θαμμένος ένας αμύθητος θησαυρός, άγνωστο από ποια εποχή, το πιθανότερο από πειρατές ή από Τούρκους, ή ακόμη από τα αρχαία χρόνια, αν στην τοποθεσία αυτή υπήρχε ιερό προχριστιανικό. Σ’ αυτό συνηγορούν το τρεχάμενο νερό, το βυζαντινό εκκλησάκι και η περιοχή γενικά. Και είναι γνωστό πως πάνω στα περισσότερα αρχαία ιερά χτιζόταν χριστιανικά εκκλησάκια για να εξορκίζονται τα ειδωλολατρικά πνεύματα των αρχαίων.
Πολύ παλαιότερα, λοιπόν, πήγαν εκεί κάποιοι και με ενδείξεις για το πού είναι η θέση του θησαυρού, τον “έκλεισαν”. Τον στοίχειωσαν δηλαδή με μια από τις σχετικές διαδικασίες, ώστε μέχρι να τους δοθεί η ευκαιρία να τον ανασύρουν να μην μπορεί κανείς άλλος να τον βρει. Η ιεροτελεστία φυσικά έγινε με μαύρη μαγεία. Άγνωστο γιατί, όμως οι περιστάσεις δεν επέτρεψαν στους επίδοξους θησαυροθήρες να πραγματοποιήσουν την ανασκαφή και έφυγαν από τον μάταιο τούτο, και γεμάτο θησαυρούς, κόσμο φτωχοί.
Νεότεροι, που είχα πληροφορηθεί κάτι για όλα αυτά, χρησιμοποίησαν φαίνεται κάποιο μέντιουμ που ήλθε σε επαφή με το “πνεύμα” που φύλαγε τον θησαυρό, το οποίο τους υπέδειξε να σκάψουν και να βγάλουν τον διάβολο που φυλάει τον θησαυρό. Πράγματι έσκαψαν και βρήκαν ένα χάλκινο ομοίωμα διαβόλου με κέρατα που το έσπασαν για να “ανοίξει”, όπως νόμιζαν, ο θησαυρός γι’ αυτούς.
Από δω και πέρα δεν γνωρίζω πλέον αν “άνοιξε” ο θησαυρός. Αν υπήρχε πιο γερό “κλείσιμο” που απαιτούσε και άλλες διαδικασίες, ίσως και κάποιες θυσίες, και αν βρέθηκε ο θησαυρός. Υπάρχει όμως και η εκδοχή ότι ο θησαυρός δεν “κλείστηκε” από τα νεότερα χρόνια, αλλά ήταν στοιχειωμένος από αυτούς που τον είχαν θάψει εκεί.
Ο θησαυρός του Απιδιώτη
Το κείμενο που καταχωρήθηκε στα Χ.ν. την περασμένη Παρασκευή είχα δημοσιεύσει πάλι πριν από αρκετά χρόνια. Μετά από εκείνη την περίοδο, ο επώνυμος, μακαρίτης σήμερα, Ακρωτηριανός ανέσκαπτε νύχτες το πηγάδι του Αράπη και πράγματι βρήκε τον θησαυρό των Μινωιτών. Αυτό κατά μαρτυριών δικών του ανθρώπων και βοσκού της περιοχής που βρήκε τα εργαλεία της ανασκαφής και χάλκινα φύλλα από κασέλα, πειστήρια της ανεύρεσης του θησαυρού.
