Ο Λάκης Βίγκας, ένας από τους Ρωμιούς στυλοβάτες όλης της ομογένειας, ακουγόταν λαχανιασμένος στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. Βρισκόταν έξω από το Γηροκομείο Μπαλουκλί που καιγόταν χθες το μεσημέρι. Είχε σπεύσει μαζί με άλλους Πολίτες να βοηθήσουν στη μεταφορά των ηλικιωμένων που βρίσκονταν στις πτέρυγες του φλεγόμενου κτιρίου. «Ευτυχώς οι κρατικές υπηρεσίες λειτούργησαν άμεσα. Ηρθαν δυνάμεις για την κατάσβεση και ταυτόχρονα πρόλαβαν και έβγαλαν τους ενοίκους μας, που ήταν περίπου 100 άτομα. Κατέληξαν σε μια σύγχρονη δομή που μας παραχωρήθηκε για τον λόγο αυτό εδώ κοντά. Είναι πολύ νωρίς ακόμη για να ξέρουμε, αλλά υπολογίζω ότι σίγουρα οι 80-90 εκ των διασωθέντων είναι από τη δική μας κοινότητα», πρόλαβε να μου πει, διευκρινίζοντας ωστόσο ότι ακόμη και όταν τελειώσει η συμφορά, πρέπει να δουν τι θα γίνει με τη φροντίδα τους, καθώς το αρχιτεκτόνημα, παράρτημα του Νοσοκομείου Μπαλουκλί, έχασε τη σκεπή του και υπέστη εκτεταμένες ζημιές. Το επόμενο χρονικό διάστημα δεν θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί, όπως αναφέρει σχετικά η Καθημερινή.
«Για το ελληνικό στοιχείο της Κωνσταντινούπολης, το γηροκομείο αυτό είναι το τελευταίο αποκούμπι. Το απάγκιο των ανθρώπων δίχως οικογένεια ή συγγενείς, που συχνά δεν διαθέτουν την οικονομική άνεση να έχουν δίπλα τους κάποιον να αναλάβει τα καθημερινά τους. Ομως εδώ είμαστε, να μην αφήσουμε κανέναν δίχως την έγνοια που του πρέπει», είπε στην «Κ». Το Μπαλουκλί είναι μια κιβωτός Ιστορίας για τους Ελληνες της Πόλης, αποτυπώνοντας πλήρως την κοινωνική ισχύ που είχαν τους προηγούμενους αιώνες. Στο θαυμάσιο βιβλίο που έγραψε ο Φωκίων Σιδηρόπουλος και εξεδόθη από το Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού με τίτλο «Τα Εθνικά Φιλανθρωπικά Καταστήματα – Νοσοκομείο Μπαλουκλί» διαβάζει κανείς για τη γέννηση και την εξέλιξη του θεσμού των νοσοκομείων που ίδρυσε ο ελληνισμός της Πόλης κατά τον 18ο αιώνα.
Ηταν τέσσερα στο σύνολο και ένα από αυτά ήταν το πανωλικό νοσοκομείο του Μπαλουκλί ή των Γουλάδων. Τα νοσοκομεία αυτά ακολούθησαν ανεξάρτητη ιστορική διαδρομή μέχρι το 1794, οπότε και υπήχθησαν σε Κοινό Ταμείο υπό τη διοίκηση μιας Εφορίας, ενώ το 1839, μετά μια σειρά επιδημιών που μάστιζαν την Κωνσταντινούπολη, συνενώθηκαν στο Νοσοκομείο Μπαλουκλί στο Επταπύργιο. Ωστόσο, η μοίρα του ακολούθησε τις διακυμάνσεις των ελληνοτουρκικών σχέσεων ήδη από την έλευση Νεότουρκων και βέβαια και τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το 1922 έγινε αναδιάρθρωση του καταστατικού λειτουργίας και πήρε τη νέα ονομασία Balikli Rum Hastahanesi, που παραμένει μέχρι σήμερα.
«Η ομογένειά μας δέχθηκε σήμερα ένα μεγάλο πλήγμα. Ενα από τα σημαντικότερα φιλανθρωπικά ιδρύματά της, στο οποίο έβρισκαν περίθαλψη και ζεστασιά οι ηλικιωμένοι αδελφοί μας, υπέστη σημαντικές ζημιές από καταστροφική πυρκαγιά», δήλωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος. «Δοξολογούμε τον Θεό που δεν είχαμε θύματα και ευχαριστούμε τις κρατικές και αυτοδιοικητικές αρχές και τα στελέχη των πυροσβεστικών δυνάμεων, τους εργαζομένους στο γηροκομείο και στο παρακείμενο νοσοκομείο, καθώς και όλους όσοι εθελοντικά βοήθησαν στη διάσωση των τροφίμων, αλλά και στη μάχη για την κατάσβεση της πυρκαγιάς. Σημασία έχουν οι ανθρώπινες ζωές. Τα κτίρια, οι εγκαταστάσεις, τα υλικά πράγματα μπορούν να αποκατασταθούν. Αισθανόμεθα πόνο για ό,τι συνέβη, αλλά θα ξεπεράσουμε και αυτή τη δοκιμασία», υπογράμμισε.
Ως βακουφική περιουσία, το Βαλουκλί υφίσταται τους άδικους περιορισμούς που θέτει συχνά η Τουρκία. Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι τρεις ημέρες πριν, στις 2 Αυγούστου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, αφού χοροστάτησε στον ιερό ναό των Αγίων Αναργύρων που βρίσκεται στο γηροκομείο, εξέφρασε τη θλίψη του για το γεγονός ότι ενώ οι αρχές της γείτονος έδωσαν έπειτα από χρόνια το δικαίωμα να εκλεγούν νέες διοικήσεις στους βακουφικούς φορείς, εξαίρεσαν το Νοσοκομείο Μπαλουκλί, που έχει και τη μεγαλύτερη περιουσία, με ρωμαλέα κληροδοτήματα από επιφανείς Ρωμιούς. Κοντά στο νοσοκομείο και γηροκομείο βρίσκεται και το ομώνυμο νεκροταφείο όπου είναι θαμμένοι οι πατριάρχες μας.
