Τση Κρήτης μας οι γι αβλαστοί
κερνούν απόψε, πίνε,
για ξέρουν πως η λευτεριά
’σόβαρη μ’ αίμα είναι.
—-
Οπού για Κρήτη θε να πεί,
του πρέπει να προσμένει,
μ’ ανθόνερο το στόμα του,
πρώτας ν’ απολυμαίνει.
Δε μ’ αφήνουν ρε παιδιά να ρεμήσω.
Εκεί που βάνω τα όποια θέματα μπορώ σε μια τάξη, μόλις ρίξω του παλιάτσου την αυλαία ομπρός μου να μη θωρώ να μην ακούω και πονώ από την κακομεταχείριση τση πατρίδας μας, ένα καινούργιο κακόγουστο πυροτέχνημα θα μ’, αναστατώσει, βγαίνω απ’ τα ρούχα μου, επαναστατώ κι αρπώ τα ηρεμιστικά μου.
Μολύβια και χαρτιά είναι τούτανα, με δαύτα χαλαρώνω πρόσκαιρα και συνεχίζω το χρέος μου, τον αγώνα μου τον ανέλπιδο. Να επικοινωνώ μαζί σας.
Κι αν ερωτάτε τούτη τη φορά, δεν ήταν άλλος από τον, αναισθησίας ή αν θέλετε επικίνδυνης για την Ελλάδα επιπολαιότητας ή κάκητας δείγμα, τον άλλοτε υπουργό κι αντιπρόεδρο της κάποιας κυβέρνησης που με όλους τους άλλους, οδήγησαν τη χώρα μας στο χάος.
Και σκέφτομαι, άμα βρεθεί εδώ στα ματοβαμμένα χώματά μας που με τα κόκκαλά τους οι προγόνοι μας είχανε σπείρει τις πρώτες σπίθες που γινήκανε πυρκαγιά και διώξαν τους άνομους καταχτητές για να ‘χουμε εμείς τη λευτερία μας, άμα τον πάει, λέω, κανένα ελικόπτερο (γιατί αλλιώς δεν μπορεί, θα τον λιανίσουνε οι κραυγές των σκοτωμένων) ως τον Ομαλό ή τον Ψηλορείτη κι ακούσει ανιστόρητες αντραγαθιές των Κρητικών, σίγουρα θα ικετεύει τη γης να ανοίξει να τον καταπιεί που βλασφήμησε βάναυσα.
Λένε πολλοί πως είναι έξυπνος κι ικανός και παραμορφωμένος κι είναι γνωστά τα πόστα κι υπουργεία που περιδιάβηκε και τα κόμματα που σεργιάνισε, και πως του ξεφεύγουν κουβέντες εμπρηστικές. Μα ακριβώς επειδή είναι, ό,τι τέλος πάντων κι αν είναι, πρέπει να βουτάει τη γλώσσα στο μυαλό που του έχει απομείνει πριν μιλήσει.
Μπορείτε αλήθεια να τον φανταστείτε ανάμεσα στους Κρήτες οπλαρχηγούς ή τους ορεσίβιους πολεμιστές μας; Με φορείο θα τον παίρνανε.
Πώς να τον δικαιολογήσω όταν εμφανίζεται ημιμαθής της Ελληνικής ιστορίας και των αγώνων των παλικαριών που έχουνε γράψει με το αίμα τους την ίδια την ιστορία;
Είπα να μη ξοδέψω μυαλό και μελάνι να ασχοληθώ μαζί του, μα διάβασα το βαρυσήμαντο κείμενο με πρώτο υπογράφοντα τον σεπτό μας Ιεράρχη, της Κρήτης ολάκερης, κι ονόματα τρανταχτά της ιστορίας, πολιτισμού και τέχνης, δεν άντεξα στον πειρασμό και θυμίζω πως δεν είναι σε θέση να μιλάει έτσι αλλοπρόσαλλα για τον Κρητικό λαό με τους αμύθητους αγώνες του για ελευτερία, όταν ο ίδιος δεν ξέρω καν αν πήγε στρατιώτης, και που έκανε … αντίσταση επί του ασφαλούς από τη Γαλλία όπου ζούσε πλουσιοπάροχα κι επιδεικτικά της αλαζονείας του, επί χούντας. Και να εισπράττει αργότερα τη σχετική σύνταξη. Ποιος; Ο εγγονός δικτάτορα κι ο υπουργός εξωτερικών που αναγκάστηκε να παραιτηθεί το Φεβρουάριο του 1999, λόγω των χειρισμών που έγιναν στην Υπόθεση Οτσαλάν. Και τώρα, κράζει σαν τα κοκόρια περιφρονώντας τον ηρωικό Κρητικό λαό και παραποιώντας την ιστορία του.
Τον φαντάζεστε αλήθεια δίπλα σε δυο θεριά με σφιγμένα τα κεφαλομάντηλα και στιβάνια ολομάτωτα που βιγλάτορες ακοίμητοι φυλάνε το πολυτιμότερο αγαθό, την ελευτερία μας; Θα ωχριά. Τι ξέρει ο άμοιρος κι αμελέτητος από επαναστάσεις και ντουφέκια και πιστόλια, όταν χρησιμοποιούνται στις αετοράχες υπερασπίζοντας πατρίδα, θρησκεία κι οικογένεια; Κι όμως η αφέλειά είναι τόση, που νομίζει πως ξέρει…
Αγανακτώ κι οικτίρω αυτούς που, απ’ την φυλασσόμενη με δικά μας λεφτά οχυρωμένη θέση τους, ανοίγουν το στόμα τους και βωμολοχούν εις βάρος των όσιων και ιερών του λεβεντόσπαρτου μεγαλονησιού μας. Του νησιού που γέννησε ήρωες και γίγαντες της πολιτικής, λογοτεχνίας, μουσικής, ποίησης, ζωγραφικής κι όλων των μορφών πολιτισμού. Ενός πολιτισμού που, λυπούμαι, στερείτε ως φαίνεται ο ίδιος.
Τον καλώ να επανορθώσει έμπραχτα μπας και απαλύνει τις μυριόστομες κατακραυγές των γνήσιων Κρητικών εις βάρος του.
Ειντά ‘παθε και ξεκουτιανοφέρνει ο φαφλατάς, λένε.
Κι ας μάθει πως έπαε μιλούν ανεντρανιστά οι στυλοβάτες τς ελευτερίας μας.
