Θα αρχίσουμε σήμερα το άρθρο μας με πρωθύστερο σχήμα, δηλαδή από το τέλος. Με την ευκαιρία των εορταστικών εκδηλώσεων της ηρωικής εξόδου του Μεσολογγίου που συνέπεσε με την εορτή των Βαΐων. Δύο εορτές μεγάλες και λαμπρές. Η θρησκευτική και η εθνική. Η μια αφορά τη λαμπρή είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, ενώ η δεύτερη την ηρωική έξοδο των πολιορκημένων στο Μεσολόγγι. Το Σάββατο του Λαζάρου 10 προς 11 Απριλίου του 1826, που συγκίνησε ολόκληρο τον κόσμο η αυτοθυσία και ο ηρωισμός των Ελλήνων και επηρέασε τα μέγιστα στην επίτευξη της πολυπόθητης ελευθερίας, με την αποτίναξη του επί 400 χρόνια τουρκικού ζυγού.
Στο προηγούμενο άρθρο είχαμε ασχοληθεί με το εκκλησιαστικό βιβλίο [το Τριώδιον]. Εκτός από την παραβολή του Τελώνου και Φαρισαίου και του Ασώτου που είχαμε αναφέρει, που τέτοιες αλήθειες περιέχονται μέσα στη ζωή και την πραγματική πορεία που πρέπει να ακολουθεί κάθε άνθρωπος, μικρός και μεγάλος, άνδρας ή γυναίκα. Έχει και άλλα θέματα μεγάλης σημασίας, όπως π.χ. περί νηστείας, περί προσευχής και έχει και ως παραδείγματα προς μίμηση αγίους όπως τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, την οσία Μαρία την Αιγύπτια, τον Άγιον Ιωάννη της κλίμακας κ.ά. Οι λειτουργίες όλες τις Κυριακές της μεγάλης τεσσαρακοστής είναι του αγίου Βασιλείου, αυτού του μεγάλου αγίου της εκκλησίας μας που, παρά το ότι δεν έζησε πολλά χρόνια, γιατί έφυγε από τη ζωή στο άνθος της νεότητάς του, έκαμε τόσα πολλά έργα πνευματικά και υλικά που δίκαια ονομάσθηκε Μέγας. Προχωρώντας, λοιπόν, με γοργό ρυθμό φθάσαμε τελικά προ των πυλών του Πάσχα που το περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία όλοι οι χριστιανοί.
Οι προετοιμασίες γίνονται από νωρίς ώστε όλα να είναι έτοιμα. Οι καιρικές συνθήκες, με τις συχνές βροχές, που πιθανόν να συνεχιστούν, θα είναι κάπως ασυνήθιστο για Λαμπρή και θα μοιάζει περισσότερο με Χριστούγεννα. Περάσαμε ήδη την εβδομάδα προ των Βαΐων και διανύουμε ήδη την εβδομάδα των παθών, την αγία και μεγάλη εβδομάδα.
Είναι αλήθεια πόσο γοργά έφυγε ο Φλεβάρης, που φυσικό είναι, αφού είναι βραχύτερος, ο πιο μικρούλης αδερφός, που με τον ερχομό του μας άνοιξε και την περίοδο των Απόκρεω. Με τον ερχομό του Μάρτη, του λεγομένου και γδάρτη, για τους γνωστούς λόγους που φέτος επαληθεύτηκαν με τα κρύα που είχαμε και παρατάθηκαν και τον πρώτο μήνα της άνοιξης και έχει ο θεός. Επίσης γι’ αυτόν η λαϊκή ρήση λέει «δεν λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή».
Για τον μήνα αυτό ακόμα λένε «Μάρτης, γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης…» και «από Μάρτη καλοκαίρι και από Αύγουστο χειμώνα», τον Μάρτη επίσης αρχίζουν να έρχονται τα χελιδόνια και άλλα διαβατάρικα πουλιά και λέγονται επίσης οι στίχοι «χελιδόνι μου σπαθάτο, χελιδόνι του Μαρτιού, έλα λίγο παρακάτω απ’ τη στέγη του σπιτιού να μου πεις και να σου πω αχ και πόσο σ’ αγαπώ». Φθάνοντας το Σάββατο του Λαζάρου, του τετραημέρου του φτωχούλη αυτού που έτρωγε τα ψίχουλα κάτω από το τραπέζι του πλουσίου. Αυτός όμως ανέβηκε εις αιώνιο πλούτο, ενώ ο άλλος όχι.
Τώρα, με το καλό φτάσαμε στον δεύτερο μήνα της Άνοιξης, τον Απρίλη, που την πρώτη του μέρα τα ψέματα δίδουν και παίρνουν. Πρωί – πρωί σε δύο φίλους μου είπα δύο και αυτοί ανυποψίαστοι τα πίστεψαν αμέσως. Από ψέματα όσα και να πεις είναι λόγια μόνο λόγια χωρίς περιεχόμενο. Φράση πάλι η επίκαιρη για την πρωταπριλιά «ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται». Πασίγνωστη είναι η ιστορία με το ψευταρο-βοσκόπουλο και το κοπάδι του. Βρισκόμενος στη Μακεδονία τη δεκαετία του ’60 κατέβηκα μια μέρα στη συμπρωτεύουσα, τη νύμφη του Θερμαϊκού, την ωραία μας Θεσσαλονίκη, ρίχνω μια ματιά στον τοπικό Τύπο και βλέπω στην πρώτη σελίδα του [Ελληνικού Βορρά] τον Λευκό τον Πύργο να έχει μεγάλη κλίση εξ αιτίας λέει σεισμού.
Τότε το ψέμα αυτό ανυποψίαστος και εγώ το πίστεψα.
Αυτά για σήμερα και έχει ο Θεός.
*αξιωμ/κος ε.α,, ιεροψάλτης, αρθρογράφος
