Τι έχουμε ανάγκη ως κοινωνία;

Η βίαιη εκκένωση της κατάληψης “Ρόζα Νέρα” από τις αστυνομικές δυνάμεις προκάλεσε την άμεση και έντονη αντίδραση ενός μεγάλου τμήματος της τοπικής κοινωνίας. Πολιτών που απέναντι στο ψευδές δίλημμα “νομιμότητα ή κατάληψη” φέρνουν στο προσκήνιο το πραγματικό διακύβευμα της υπόθεσης: Τι έχουμε ανάγκη ως κοινωνία; Ένα (ακόμα) πολυτελές ξενοδοχείο στην παλιά πόλη ή έναν δημόσιο χώρο πολιτισμού και εκπαίδευσης;
Θα πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής για να πιστέψει ότι η εκκένωση του κτηρίου έγινε προκειμένου να διαφυλαχθεί η δημόσια περιουσία από τους καταληψίες και να αποκατασταθεί η νομιμότητα. Ο υπουργός Ανάπτυξης Α. Γεωργιάδης δεν άφησε περιθώρια για αυταπάτες: «Η κατάληψη εκκενώθηκε και η επένδυση προχωρά». Κοινώς, τα ιδιωτικά συμφέροντα είναι αυτά που κινούν τις εξελίξεις κι όχι η έγνοια για τη δημόσια περιουσία. Αλλωστε στα Χανιά έχουμε πικρά πείρα από -καθόλα νόμιμα- δημόσια κτήρια που έχουν αφεθεί στη μοίρα τους: Ιταλικοί Στρατώνες, παλιό ΙΚΑ, παλιές Δικαστικές Φυλακές, παλιό Ψυχιατρείο κ.λπ.
«Μα», αντιτείνουν οι θιασώτες της επένδυσης, «τι λόγος σας πέφτει; Ο ιδιοκτήτης του κάθε κτηρίου αποφασίζει για την τύχη του!». Σωστά, μόνο που στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για το Πολυτεχνείο Κρήτης, δηλαδή ένα δημόσιο εκπαιδευτικό ίδρυμα κι όχι κάποια Α.Ε. ή ένα ιδιωτικό κολέγιο. Οπου δημόσιο σημαίνει “κοινό”, δηλαδή όλων όσων μετέχουμε σε αυτή την κοινωνία.
Μια κοινωνία που όποτε χρειάστηκε προσέτρεξε το Πολυτεχνείο για να ορθοποδήσει, που προτιμά να αναθέτει μελέτες και έργα σ’ αυτό κι όχι σε κάποιο άλλο ομοειδές ίδρυμα, που οι άνθρωποί της του προσφέρουν δωρεές γιατί το αισθάνονται “δικό τους”, που το εμπιστεύονται για τις σπουδές των παιδιών τους.
Γι’ αυτούς κι άλλους πολλούς λόγους το Πολυτεχνείο όφειλε να διαβουλευθεί με την τοπική κοινωνία για το μέλλον του κτηρίου της πρώην Μεραρχίας και να αφουγκραστεί τις κοινωνικές ανάγκες που υπάρχουν. Κι είναι πολλές αυτές οι ανάγκες. Ενδεικτικά μόνο να αναλογιστούμε την κατάντια του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης.
Κι αν αναρωτιέστε για το πού θα βρεθούν τα χρήματα για την αποκατάσταση του κτηρίου; Εκεί που βρέθηκαν και για το Μεγάλο Αρσενάλι, για το παλιό Τελωνείο, τη Δημοτική Πινακοθήκη και πρόσφατα τη Δημοτική Αγορά. Σχέδιο και βούληση να υπάρχουν και τα χρήματα βρίσκονται.
Οσο, τέλος, για την παράνομη κατάληψη, καταλήψεις θα γεννιούνται πάντα όπου υπάρχει κρατική εγκατάλειψη και αδιαφορία. Για κτήρια και για ανθρώπους.