Το αίμα του Ναζωραίου, μειγνύον το Θεϊκόν και το Ανθρώπινον, διαχέεται στις συνειδήσεις και τις ψυχές, ως επίγνωση, και ως αίσθηση, για να σπεύσουμε περίφροντεις να Τον συναντήσουμε στο Οδυνηρό Διάβα Του…
…Από το Βαϊφόρον Κλέος του Μεσσία του Λατρευτού, έως την προδοσία, την Σύλληψη και την κορύφωση του Διωγμού Του, με την Δίκη και την Καταδίκη Του!
Η γρηγορούσα -βεβαιότητα της Ανάστασής Του, μετρά το «Εβδομαδιαίο Χρονολόγιο», με πειθαρχημένη μυστικότητα και μύχια λαχτάρα, έως ότου εγερθεί θριαμβικά για να βιώσει την ευδαιμονία της Νίκης Του! Και θωρούμε τον Ναζαρηνόν με τα μάτια της ψυχής!
Ο Αθώος ως μοναχικός στεναγμός, σαρώνει αόρατα την βουή του ανθρώπινου μίσους… Δάκρυ στην χλωμή και ορφανεμένη Ζωή των παιδιών του πολέμου… και ως καρδιά ματωμένη από τις βολές των αδίκων.
…Ιδού, αναβαίνει εις Ιεροσόλυμα και παραδοθείναι ο Υιός του Ανθρώπου, καθώς γέγραπται περί αυτού.
Και ο Δείπνος… Με την «σιωπούσα ενοχή» να πλανάται.
Και την Προδοσία
«Ο Ιούδας την γνώμη φιλαργυρεί κατά του Διδασκάλου ο δυσμενής· κινείται, βουλεύεται, μελετά την παράδοσιν».
Και ο φόβος… Ο Ανθρώπινος φόβος, για τον πόνο της σάρκας.
Και η προσευχή στη Γεθσημανή…, που γεμίζει την νύχτα στάλες ιδρώτα και αίμα ψυχής!
«Πατέρα μου… Το ποτήριον… ΔΕΝ μπορώ…»
Και η σύλληψη, το όνειδος! Και ο νιπτήρας, όπου η Συνείδηση ξεπλένεται βιαστικά. Και ο εμπαιγμός… Η ασχημοσύνη.
«Το δε πρόσωπον, ουκ απεστράφη από αισχύνης εμπτυσμάτων» και το Δικαστήριον εν τω μέσω του Πραιτωρίου, η Αθωότητα!
Και η ΣΤΑΥΡΩΣΗ!!
«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου τω Σταυρώ προσήλωσαν Ιουδαίοι τον Κύριον»
Και επί του Σταυρού.
«Έδωκαν εις το βρωμά μου χολήν και εις την δίψα μου, επότισάν με όξος»…
Και ο πόνος ο μέγιστος της Μητρός Του…
«Τις μοι δώσει ύδωρ και δακρύων πηγάς η Θεόνυμφος Παρθένος εκραύγαζεν, ίνα κλαύσω τον γλυκύν μου Ιησούν»;
«Ω, νεκρέ, γυμνέ και Θεού Ζώντος Λόγε!» Αναφέρει ο Συναξαριστής.
…Μείνατε εν εμοί ίνα βότρυν φέρητε, εγώ γαρ ειμί της Ζωής η άμπελος!»
Η προτροπή του Αναστημένου Χριστού! Χρόνια Πολλά, όπως η φετινή και η φετινή συνθήκη, επιτάσσει…
Επίμετρο:
Είναι αποσπάσματα από την εισαγωγή της γράφουσας στο αφιέρωμα, (το δεκαεξασέλιδο αφιέρωμα) της εφημερίδας με τίτλο «Δράματος του Σεπτού, σεμνόν Ιστόρημα»
«Χανιώτικα νέα», Πάσχα 2002
Καλή Μεγάλη Εβδομάδα, την «Λαμπροδοτούσα Λαμπρή».
