Τι έμαθα περπατώντας στην πόλη μου

Tο παρόν κείμενο περιλαμβάνει μία επιγραμματική προσπάθεια να μεταφράσω ορισμένα γεγονότα που επαναλαμβάνονται εδώ και δεκαετίες.
ΔΕΝ αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας και δυστυχώς έχει 100% σχέση με την πραγματικότητα της πόλης μας και κατ’ επέκταση της ελληνικής κοινωνίας.
Στις 29/06/2023 πραγματοποιήθηκε στα Χανιά η 1η (αυτοοργανωμένη, κρατήστε το αυτό) Πορεία Ορατότητας της ΛΟΑΤΚΙ+ Κοινότητας.
Κάποιες μέρες πριν πραγματοποιηθεί η Πορεία Ορατότητας ξεκίνησαν οι πρώτες δημοσιεύσεις και το κάλεσμα για συμμετοχή και στήριξη από ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Ταυτόχρονα, είχαμε το αποτέλεσμα των επαναληπτικών εκλογών της 25ης Ιουνίου 2023 που έβαλε στη Βουλή κόμματα που πρεσβεύουν ακροδεξιές απόψεις
Με νωπό το αποτέλεσμα των εκλογών, το πολύ μεγάλο ποσοστό ακροδεξιών φωνών στη Βουλή, βρήκε πάτημα για να προβάλει ξανά τις απόψεις του: απόψεις μίσους και διχασμού της κοινωνίας.
Δύο μέρες πριν την Πορεία, βλέπουν το φως της δημοσιότητας καλέσματα επισήμως ακροδεξιών φωνών (εκπρόσωποι του κόμματος των Σπαρτιατών, το οποίο μπήκε στη Βουλή με την επίσημη στήριξη του Ηλία Κασιδιάρη από τη ΦΥΛΑΚΗ!) από τα Χανιά αλλά και από το Ηράκλειο. Μισθωμένα λεωφορεία έτοιμα να γεμίσουν ανθρώπους που θα συναθροίζονταν στη Δημοτική Αγορά με σκοπό να εκφοβίσουν και να τραμπουκίσουν 🪓🗡όσους ήθελαν να συμμετάσχουν στην ειρηνική (όπως άλλωστε φάνηκε) Πορεία📢.
Ευτυχώς, τα αντανακλαστικά του Δημοτικού Συμβουλίου Χανίων αλλά και μιας μερίδας πολιτών ήταν πολύ άμεσα: η συγκέντρωσή τους καταδικάστηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο ενώ οργανώθηκε αντιφασιστική συγκέντρωση λίγη ώρα πριν τη συγκέντρωση εκείνων που εξίσωναν την ομοφυλοφιλία με το σατανισμό (τα σχόλια δικά σας).
Η συγκέντρωση των ακροδεξιών τελικά ακυρώθηκε, η Πορεία με χιλιάδες κόσμου από όλες τις πόλεις της Κρήτης ξεπέρασε κάθε προσδοκία σε αριθμό συμμετεχόντων αλλά και όμορφου κλίματος.
Όπως σε κάθε αυτοοργανωμένη κίνηση, βέβαια, δεν έλειψαν τα παρατράγουδα και οι φωνές που μέσα από εκεί βρήκαν τρόπο να προωθήσουν τις απόψεις τους, απόψεις που σίγουρα δεν έβρισκαν σύμφωνη την πλειοψηφία των συμμετεχόντων (οι περισσότεροι δε γνωρίζαμε για την ύπαρξη του συνθήματος και του πανό, αφού δεν ήταν καν στη λίστα με τα συνθήματα που είχαμε).
Πανό και συνθήματα όπως “Στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο η πατρίς, η Ελλάδα να πεθάνει να ζήσουμε εμείς” σίγουρα δεν αντιπροσώπευαν την πλειοψηφία εκείνων που φώναζαν και βγήκαν στους δρόμους παλεύοντας για ισότητα (τραγική ειρωνεία να ακούγεται τέτοιο σύνθημα σε πορεία μέσα από την οποία παλεύεις για την αναγνώριση της δικής σου οικογένειας;).
Μεγάλη μερίδα των media, αφού δεν μπόρεσαν να γεμίσουν τα sites τους με φωτογραφίες που “προκαλούν”, γεμάτες με “φτερούδες και λουλούδες” (όπως βολεύει να λένε οι φωνές μίσους που δεν είναι περισσότερες αλλά, δυστυχώς, ακούγονται πιο δυνατά), χρησιμοποίησαν αυτό το σύνθημα για να προκαλέσουν για άλλη μία φορά διχασμό και να προωθήσουν αυτό που τους συμφέρει για μερικές χιλιάδες κλικ και σχόλια που θα ανεβάσουν την αναζήτησή τους στις ιντερνετικές μηχανές. Ευτυχώς, όλα τα μέσα δεν είναι το ίδιο και ακόμα πιο ευτυχές το ότι ο κόσμος μπορεί και τα αναγνωρίζει…
Η Ελληνική Αστυνομία βρισκόταν με διακριτική παρουσία 🚔 σχεδόν σε κάθε σημείο της πορείας και έτσι κάποιοι νιώθαμε μια έξτρα ασφάλεια. Φυσικά, δεν έλειπαν τα παρατράγουδα αφού ορισμένοι αστυνομικοί χλεύαζαν χωρίς ίχνος ντροπής τους συμμετέχοντες.
Μέσα από το γεγονός που φαίνεται να ξύπνησε για λίγο την πόλη (ο καθένας πήρε αυτό που ήθελε μέσα από αυτή την Πορεία ενώ εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για ισότητα), ορισμένες σκέψεις μού γεννήθηκαν ξανά, σκέψεις που έως τώρα είχα αποφασίσει να μη μοιράζομαι γραπτώς για πολλούς λόγους, κυρίως, όμως, διότι εκείνοι που είναι έτοιμοι για ώριμο διάλογο, σίγουρα δεν ξοδεύουν το χρόνο τους στα (anti)social media:
Πώς γίνεται να είσαι μέλος της διοργάνωσης μίας ειρηνικής πορείας ανθρώπων που ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και αντί να τους στηρίξεις, επιλέγεις να προκαλέσεις για να ακουστεί το δικό σου μήνυμα και να ακυρωθεί κάθε πιθανή φωνή στήριξης που θα έβρισκαν από κάποιον που ανήκει στο άλλο άκρο (υπάρχουν και αυτοί); Πού είναι εν τέλει η έμπρακτη αλληλεγγύη σου απέναντι στις “μειοψηφίες”;
Πώς γίνεται να μην έχεις την ελάχιστη αίσθηση λογικής όταν δημοσιεύεις στα social media απόψεις που δε συνάδουν με αυτά που κάνεις στη ζωή σου; Δυστυχώς ή ευτυχώς, ζούμε σε μια κλειστή κοινωνία. Σχεδόν όλοι ξέρουμε το παρελθόν (και το παρόν) κάποιων που κόπτονται για την οικογένεια όλων των άλλων… Είναι πολύ εύκολο με τακτοποιημένες διπλές ζωές να βγαίνετε και να κατηγορείτε εκείνους που δήθεν σας θίγουν ως οικογενειάρχες. Είναι πολύ κρίμα (ιδίως για κάποια δημόσια πρόσωπα) να αναγκάζεστε να κατεβάζετε τις δημοσιεύσεις (ή και τα προφίλ σας, δήθεν επειδή σας τα χάκαραν) για να μη μάθει η οικογένειά σας τι πραγματικά κάνετε, απολύτως ενάντια στο τι πρεσβεύετε δημόσια.
Προσωπικά, θα πρότεινα να ασχοληθεί ο καθένας με τη δική του τη ζωή, να προασπίσει και να παλέψει για τα δικά του δικαιώματα, που το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θίγονται από την ισότητα στα δικαιώματα άλλων ομάδων.
Κρατήστε το αυτό: ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ, ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΣΑΣ.

 ΥΓ: Ένιωσα τεράστια χαρά που μετά από τόσα χρόνια κατάφερα χωρίς κανένα φόβο ή ντροπή να φωνάξω ελεύθερα για τα δικαιώματά μου, χαρά που μεγάλωσε βλέποντας ότι δεν είμαι μόνη σε μια πόλη “κρυμμένη σε ντουλάπες”.
ΥΓ2: Στην επόμενη Πορεία Ορατότητας είμαι σίγουρη ότι θα είμαστε περισσότεροι, εύχομαι αυτή τη φορά με τις αναγνωρισμένες από το Κράτος οικογένειές μας, χωρίς να χρειαζόμαστε συνθήματα διεκδίκησης του αυτονόητου.

Άννα Σαματά