«…Τη φωνή μου ακολούθησα, τη φωνή μου…»

«…Tη φωνή μου, εξήντα χρόνια τώρα, παλεύοντας, και προσπαθώντας ν’ αποκρυπτογρφήσω τις Μουσικές που βρίσκονται στην ποίηση…
Σαραντάρης, Βάρναλης, Καββαδίας, Σαπφώ… Ολοι με μάγευαν…».
Η Μαρίζα Κωχ, γεμίζοντας τη μικρή οθόνη πληθωρικά, άλλοτε με την ολόξανθη στιλπνή χαίτη της, αισθητικό ατομικό στίγμα, κι άλλοτε με το φωτεινό γκριζοπράσινο βλέμμα της…
Πάντοτε όμως, με φωνή διαυγή, και “αξιόπιστη”, αυτοβιογραφείται, απευθυνόμενη σ’ αίσθηση, ελληνική!!
“ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ” και κρατικό κανάλι!
Ξέρω το πρόγραμμα, ξέρω τους παραγωγούς, ξέρω όλο το ιστορικό μιας τόσο αξιόλογης εκπομπής, που φωτίζει πλουραλιστικά όλες τις σύγχρονες οντότητες του Πολιτισμού, και όχι μόνο.
Η Μαρίζα λοιπόν, εκείνη η Εθνικ από χρόνια αισθαντική φωνή, μιλάει για όλα…
Για κείνα τα παιδικά χρόνια της στ’ Αναφιώτικα, της απίστευτης ανέχειας…
Η οθόνη δείχνει το… “σπίτι” που μεγάλωσε… Ενα καμαράκι, δίχως οροφή… Το επισκέπτεται τακτικά, λέει…
«Οπως βλέπετε, δεν έχει στέγη! Δεν κατοικείται, λοιπόν… Πώς ζήσαμε τόσα άτομα εδώ; Παιδάκι, έψαλλα στην εκκλησία…
Από τότε το ‘νοιωσα, το πίστεψα, πως η ζωή μου, ήταν η φωνή μου… Η μοίρα μου ήταν αυτή… Εγώ, ακολουθούσα…
Μεγάλη διαδρομή… Πολλές χαρές… Ο Μίκης, συναυλίες εξωτερικού… Ο Γιάννης ο Γλέζος… Και τι δεν ζήσαμε…
Ο Σαββόπουλος… Πόσο μ’ εμπιστεύτηκε! Ο Ξυλούρης….». Ακούω…
Ο “Ερωτόκριτος” με τον Αρχάγγελο του νησιού μας, πλημμυρίζει ήχους και Κρήτη την οθόνη…
Οταν ο Χατζηδάκης της ζήτησε λέει, να γράψει για τη Γιουροβίζιον, έχασε τα λόγια της, το μυαλό της από τη χαρά… Καββαδίας… Η Φάτα Μοργκάνα απολύει τα γνωστά 2/4 και συγκινούμαι ξανά…
Σκέπτομαι πως αυτό το μέλος της, δεν μπορεί να ξεπεραστεί….
– Μεγάλη χαρά για μένα, συνεχίζει – και η εκλογή μου ανάμεσα σε περισσότερες από 35 χώρες ως εθνικ ερμηνεύτρια! Αμερική, Αίγυπτος, Αγγλία, Γαλλία, Πορτογαλία, Ισπανία και άλλες, και άλλες… Φωτο, φωτο, πλήθρος τη δείχνουν να ερμηνεύει, να διδάσκει, να χαμογελά…
– Μικρή, πολύ μικρή, γέννησα το γιο μου τον Μανώλη…
Τα παιδιά τα λατρεύω… Αυτό θεωρώ τη μεγαλύτερή μου προσφορά… Το εργαστήρι μου, που πέρασαν εκατοντάδες παιδιά, για τραγούδι, χορό, μουσικό όργανο… όλα, όλα…
Από τον Λαϊκό Δημοτικό μας πλούτο…
Αρμενάκι ‘μαι κυρά μου, πάρε με… Το Αιγαίο με ξαφνικούς κυματισμούς, “εκβάλλει” μελωδικά, από την “καταπιστευμένη αρμονία” της ψυχής της!…
Χειροκροτώ αυθορμήτως, για την δωρεά που έλαβε, και δίνει…