Τι κάνω μ’ αυτά που έχω

Αλλο το τι θέλω κι άλλο το τι μπορώ να κάνω.
Στη ζωή μας συνήθως βαδίζουμε οι περισσότεροι με οδηγό τις επιθυμίες μας, το τι θα θέλαμε. Ομως το τι θέλω δεν ανταποκρίνεται πολλές φορές, ίσως τις περισσότερες, με την πραγματικότητα που τελικά ζούμε. Αλλο το τι θέλω κι άλλο το τι ζω.
Το θέλω εμπεριέχει επιθυμίες, λαχτάρα αποκτημάτων, όνειρα, φαντασία. Οταν έρχεται όμως η στιγμή να ζήσω, τότε βολεύομαι με αυτά που έχω, άντε και κανένα «δανεικό» από φίλο, τράπεζα, από την επόμενη γενιά.
Οπωσδήποτε οι επιθυμίες ως ένα όριο είναι καλές, διότι μας οδηγούν στο να κάνουμε βήματα προόδου, να κυνηγήσουμε βελτιώσεις, καλυτέρευση της δικής μας ζωής, αλλά και αυτής των παιδιών μας. Ως εκεί όλα καλά. Αρκεί να μην μας οδηγούν σε άλογες σκέψεις και πολλές φορές σε παράλογες ενέργειες, όπως τη συνήθεια πολλών τα τελευταία χρόνια να καλύπτουμε τις επιθυμίες μας με ξένα χρήματα και ξένες πλάτες.
Τι μπορώ να κάνω λοιπόν μ’ αυτά που έχω. Εκεί πρέπει να βασιζόμαστε, σ’ αυτά που έχουμε, σ’ αυτά που είναι αποθηκευμένα στην αποθήκη μας.
Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και ως κράτος. Τι μπορούμε να κάνουμε με αυτά που έχουμε. Τα δανεικά χρήματα μας οδήγησαν σε πείνα και αδιέξοδα. Το να πουλάμε έτοιμα περιουσιακά στοιχεία για να πληρώσουμε τα δανεικά, είναι ό,τι χειρότερο. Προτιμότερο να δίνουμε απ’ ευθείας το περιουσιακό στοιχείο παρά να το πουλάμε και να πληρώνουμε με αυτά τα χρήματα.
Τι μπορούμε να κάνουμε με αυτά που έχουμε; Ας νοικιάσουμε το περιουσιακό μας στοιχείο, στην καλύτερη τιμή, με καλές προοπτικές και για εργασιακές θέσεις, αρκεί να αποδίδει και να παραμένει δικό μας. Δηλαδή να υπάρχει και στην ιδιοκτησία των παιδιών μας για να μπορούν και αυτά να έχουν αργότερα έσοδα.
Η φιλοσοφία του φροντίζω τη ζωή μου μ’ αυτά που έχω, ή απλώνω τα πόδια μου μέχρις εκεί που φτάνει το πάπλωμα, είναι τακτικές που τις ακολουθούσαν χρόνια και χρόνια οι πρόγονοί μας. Μας έβγαλαν από αυτόν τον τρόπο ζωής, ο τζόγος του Χρηματιστηρίου, το πλαστικό χρήμα, τα δανεικά λεφτά.
Ερχόμενοι στο σήμερα, ας μην περιμένουμε μόνο από τους άλλους, από τους εκάστοτε διοικούντες, να διορθώσουν τα πράγματα. Ας ξεκινήσουμε από τον εαυτό μας και από το περιβάλλον μας να εφαρμόζουμε το πράττω με αυτά που έχω και μετά να πιέσουμε τον κάθε επόμενο να πράξει το ίδιο.
Κι επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και το συγκεκριμένο θέμα είναι εύκολα κατανοητό, ας σταματήσουμε εδώ και ας προσπαθήσουμε να αναλογιστούμε πάνω στο: «δες τι μπορείς να κάνεις με αυτά που έχεις».
Τα υπόλοιπα γίνονται πράξη μέσα από την κατανόηση. Και η κατανόηση δεν είναι δύσκολη, διότι το θέμα είναι πράξη επιβίωσης και δεν είναι βαθύ φιλοσοφικό θέμα που αφήνει κενά κι αμφιβολίες.
Τι κάνουμε με αυτά που έχουμε. Ας το κάνουμε πράξη για να αλλάξει η ζωή μας, η φιλοσοφία μας, αλλά και η υγεία μας.