Η οικονομία δεν είναι αρχές, δόγματα, ούτε διαλέξεις. Πρωτίστως είναι βέλτιστες πρακτικές. Είναι η ανάγκη να μην θεωρηθεί η Ελλάδα περιούσιος λαός και ότι με τα απλά μαθηματικά της οικονομίας δεν υπάρχει “μάννα εξ ουρανού”.
Λεφτά να τρέχουν από τα μπατζάκια μας δίχως προσπάθεια, οργανωμένο σχέδιο και όραμα, δεν γίνεται να υπάρξουν. Η Ελλάδα είναι μια σκληρά δοκιμαζόμενη χώρα από ατελείς εγχώριες και διεθνείς πολιτικές επιλογές και τις χρόνιες στρεβλώσεις της, τις οποίες πρέπει να αναγνωρίσουμε.
Είναι μία δύσκολη απόφαση αυτή της κυβέρνησης να μεταφέρει τα αποθεματικά των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε ειδικό λογαριασμό στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Μια απόφαση, η οποία βάζει την κοινωνία στον πειρασμό ν’ αναρωτηθεί εάν υπάρχει μια πυξίδα πολιτικής, τι θα επακολουθήσει μετά, αν όλα αυτά δείχνουν την προδιάθεση όντως να “κλείσει” η διαπραγμάτευση με τους εταίρους.
Αυτή η απόφαση, όπως και άλλες, που ίσως ακολουθήσουν (απευκταίο αυτό…), θέτουν την Ελλάδα σε μια κρίσιμη δοκιμασία και ενώπιον ενός κορυφαίου διλήμματος.
Πόσο αντέχει ακόμη να διαπραγματεύεται “χωρίς οξυγόνο” και αν θα διαρρήξει τελικά τις “κόκκινες γραμμές”;
