Τη λέγαμε… Δ.Ε.Η.

Μεθοδεύτηκε η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ καταργουμένου του δικαιώματος προτίμησης των μετόχων, να συμμετάσχουν στην Αύξηση του Μετοχικού Κεφαλαίου (Α.Μ.Τ). Και οι εκπρόσωποι του Δημοσίου δήλωσαν ότι δεν θα λάβουν μέρος. Εκτός τούτου πωλούν το 17% από το 51% που κατέχει το Δημόσιο, το Τ.Α.Ι.ΠΕΔ, περιοριζομένου του προσοδοφόρου περιουσιακού στοιχείου της χώρας στο 34%. Η έγκριση της Α.Μ.Κ. απ’ τη συνέλευση των μετόχων θεωρήθηκε τυπική.
Η απόφαση είναι πλήγμα και στρέφεται εις βάρος των καταναλωτών. Αφαιρείται απ’ τη ΔΕΗ η ταυτότητά της και το πλεονέκτημα, που είχε, να λειτουργεί για το κοινό συμφέρον, η δε κρατική εξουσία δεν θα μπορεί, να επεμβαίνει εξισορροπητικά υπέρ των ευάλωτων νοικοκυριών, ευαισθησία που δεν διαθέτει κανείς πάροχος.
Με δεδομένο ότι η ακρίβεια αυξάνεται ανεξέλεγκτα, με αποτέλεσμα να πλήττονται τα λαϊκά στρώματα, η πολιτεία οφείλει να ανακαλύψει και θεραπεύσει την αιτία που την προκαλεί, αλλάζοντας την ενεργειακή πολιτική της. Οι προτροπές της Ε.Ε. οδήγησαν την Ελλάδα στην εγκατάλειψη παραγωγής ρεύματος με πρώτη ύλη τον λιγνίτη, χωρίς εκ των προτέρων να έχουν εξασφαλιστεί Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (Α.Π.Ε). Εστράφη στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών και με γρήγορους ρυθμούς στο ξεπούλημα της ΔΕΗ. Όταν η πολιτεία μετέρχεται διαδικασίες που μπορεί να θεωρηθούν πράξεις πολιτικού αυτοχειρισμού, παραιτούμενη απ’ τον δημόσιο έλεγχο της μόνιμης κυριαρχίας και την παροχή βοήθειας στην ενεργειακή βιομηχανία της χώρας, τότε επιβεβαιώνεται, ότι το κράτος εγκαταλείπει τον κρίσιμο ρόλο του στην παραγωγή και διάθεση του πολυτιμότερου αγαθού, του ηλεκτρικού ρεύματος.
Μέχρι το 1956 φωτιζόμαστε με λάμπες πετρελαίου. Με το φράγμα του Λάδωνα φωτίστηκε η Πελοπόννησος και ύστερα η Δ.Ε.Η. μεγαλούργησε και με χρήματα των φορολογουμένων ολοκλήρωσε τον ηλεκτροφωτισμό σε όλη την Ελλάδα. Ποιος θα φαντάζονταν, ότι αυτός ο πλουτοπαραγωγικός θησαυρός θα επωλείτο στους επιτήδειους. Μ’ αυτή την πώληση δεν έμεινε τίποτα στο δημόσιο από Τράπεζες, αεροδρόμια, λιμάνια, εθνικές οδοί. Όλα χάθηκαν. Τι έμεινε;
Οι φουσκωμένοι λογαριασμοί. Σειρά παίρνει το νερό!
Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη να αντιληφθεί κανείς, ότι οι ιδιώτες πάροχοι δεν ενδιαφέρονται για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής, αλλά μόνο για το κέρδος. Οι συνέπειες από την πώληση της Δ.Ε.Η. δεν θα είναι επιζήμιες μόνο στο κοινωνικό σύνολο, αλλά και για το δημόσιο συμφέρον. Μπορεί να επηρεάζουν και το αποτέλεσμα σε ενδεχόμενο θερμό επεισόδιο με την γείτονα, ή σε μια γενικευμένη πολεμική σύρραξη.
Μ’ αυτήν την ενεργειακή κρίση οι τιμές παίρνουν τον ανήφορο. Οι καταναλωτές βρίσκονται σε παραζάλη. Αγοράζουν λαχανικά αδιαφορώντας πόσο κάνει το κιλό και φρούτα ανεξάρτητα με το κόστος, μερικοί σιχτιρίζουν, πολλοί όμως δεν αγοράζουν τίποτα. Δεν νοιάζονται για τη μεγαλομανία του Ερντογάν, την Ελληνογαλλική Συμφωνία, ούτε και αν θα πάμε στην μεσοσαχάρια Σαχέλ.
Τι ζητούν οι περιβαλλοντολόγοι; Φθηνό κόστος ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, που να μην ρυπαίνουν. Αυτές δεν έχουν το κόστος του σημερινού καυσίμου, που εξαρτάται απ’ τις διακυμάνσεις του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Οι Α.Π.Ε εξασφαλίζουν τις μελλοντικές ανάγκες, χωρίς το κόστος να υφίσταται τις οδυνηρές αυξητικές καταστάσεις.