Στην Ιστορία ανήκει εδώ και μερικές ώρες το 21ο Μουντιάλ, που φιλοξενήθηκε στα γήπεδα της Ρωσίας. Και αν σε αμιγώς ποδοσφαιρικό επίπεδο, δεν είδαμε κάτι ξεχωριστό, ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει ως σημείο αναφοράς το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, για τη χρήση του VAR.
Όπως επίσης, θα αναφέρει πως στην διοργάνωση της Ρωσίας, οι “αστέρες” της εποχής, δεν κατάφεραν να οδηγήσουν σε διάκριση την εθνική τους ομάδα κι επέστρεψαν νωρίς στην πατρίδα.
Ακόμη ένα χαρακτηριστικό του Μουντιάλ, που ολοκληρώθηκε εχθές το βράδυ με τον θρίαμβο της Γαλλίας, είναι πως από τους τελευταίους τέσσερις διεκδικητές, οι τρεις δεν συγκαταλέγονταν στα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Η Κροατία και το Βέλγιο ήταν τα πιο δυνατά αουτσάιντερ και από τους πρώτους αγώνες στο τουρνουά έδειξαν τις δυνατότητες τους, ενώ η νεανική Αγγλία, έκανε την πιο “μεγάλη” έκπληξη με την παρουσία της στα ημιτελικά. Μόνον η Γαλλία ήταν μεταξύ των επικρατέστερων ομάδων για την κατάκτηση του τροπαίου, πίσω από την Βραζιλία και την Γερμανία, μαζί με την Ισπανία και μπροστά από την Αργεντινή. Και από αυτά τα πέντε ποδοσφαιρικά “μεγαθήρια”, μόνο οι “πετεινοί” κατάφεραν να επιβεβαιώσουν τις προβλέψεις.
Η χρήση του VAR, απένειμε, χωρίς αμφιβολία, δικαιοσύνη στον αγωνιστικό χώρο, όμως για την… ακριβοδίκαιη εφαρμογή και αποτελεσματικότητά του, απαιτείται αρκετή δουλειά. Οι διαιτητές πρέπει να αποκτήσουν μεγαλύτερη εμπειρία και να αφομοιώσουν στο παιχνίδι τους, τους λόγους… επίκλησης της τεχνολογίας στην λήψη ορθών αποφάσεων. Και είναι βέβαιο, πως οι… ρομαντικοί του ποδοσφαίρου δεν θα το αποδεχθούν ποτέ, δεδομένου ότι υποστηρίζουν πως πρόκειται για παρέμβαση στην ταχύτητα εξέλιξης ενός αγώνα, με μετρήσιμους και αστάθμητους παράγοντες. Με άλλα λόγια, εκτιμούν ότι με το VAR θα χαθεί η μαγεία του παιχνιδιού.
Το γεγονός πως η Γερμανία, η Ισπανία, η Αργεντινή και η Βραζιλία έμειναν νωρίς “εκτός νυμφώνος”, οφείλεται κατά κύριο λόγο στο “κλείσιμο της ψαλίδας” ανάμεσα στους “μεγάλους” και τους “μικρούς” του ποδοσφαίρου, δηλαδή στις συνέπειες της ποδοσφαιρικής παγκοσμιοποίησης. Είδαμε την Βραζιλία να προσπαθεί να γίνει μία ομάδα με ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά και την Αργεντινή να μην μπορεί να παράξει ποδόσφαιρο. Είδαμε την Ισπανία κουρασμένη από τις… 1.000 πάσες σε ένα 90λεπτο, είδαμε την Γερμανία να μην έχει αγωνιστικό προσανατολισμό και σχεδιασμό μέσα στο γήπεδο. Με εξαίρεση την Βραζιλία που “έπεσε” σ΄ ένα καταπληκτικό Βέλγιο και για περίπου 20 λεπτά στον προημιτελικό θα μπορούσε να διεκδικήσει την πρόκριση στην παράταση, οι άλλες τρεις κορυφαίες ομάδες, παραδόθηκαν σχεδόν “αμαχητί”. Τηρουμένων, βεβαίως, των αναλογιών.
Και παράλληλα, είδαμε να κυριαρχεί το 4-2-3-1 -όπως συμβαίνει και σε παγκόσμιο συλλογικό επίπεδο, με ελάχιστες εξαιρέσεις- και να το χρησιμοποιούν αποτελεσματικά, ομάδες που θεωρούνται -και είναι- κατώτερες. Όμως το ομαδικό πνεύμα, η στοχοπροσήλωση και η διαρκής συγκέντρωση αυτών των ομάδων, τους έφερε μπροστά σε θετικά -και σε αρκετές περιπτώσεις- εντυπωσιακά αποτελέσματα. Όπως, λόγου χάρη, η νίκη της Νότιας Κορέας και του Μεξικού επί της Γερμανίας με 2-0 και 1-0, αντίστοιχα, όπως οι ισοπαλίες του Ιράν με την Πορτογαλία (1-1) και του Μαρόκου με την Ισπανία (2-2) και όπως το 1-1 της Αυστραλίας με τη Δανία, της Ελβετίας με την Βραζιλία και της Ισλανδίας με την Αργεντινή.
Στα γήπεδα της Ρωσίας, είδαμε τους -κατά γενική ομολογία- κορυφαίους τρεις παίκτες του πλανήτη, να απογοητεύουν και να ετοιμάζουν βαλίτσες για διακοπές από πολύ νωρίς. Ο Λιονέλ Μέσι δεν κατάφερε να “σηκώσει” την -ομολογουμένως- απογοητευτική Αργεντινή, καθώς δεν υπήρξε κανένας ικανός συμπαραστάτης του, ο Κριστιάνο Ρονάλντο έμεινε στα τέσσερα γκολ από την φάση των ομίλων και ο Νεϊμάρ… κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία του, επειδή παρέμεινε στο χορτάρι για σχεδόν 14 λεπτά, μετά από μαρκαρίσματα που δέχθηκε!
Στα αξιοσημείωτα αυτου του Μουντιάλ, συμπεριλαμβάνεται και το γεγονός ότι δεν “άνοιξε μύτη”. Σε καμία από τις πόλεις που φιλοξένησαν αγώνες και προπονήσεις των 32 ομάδων, δεν σημειώθηκε το παραμικρό επεισόδιο, επίτευγμα που πιστώνονται οι Αρχές ασφαλείας της κυβέρνησης Πούτιν.
Εξίσου σημαντική για την εύρυθμη εξέλιξη και ολοκλήρωση της διοργάνωσης, αποδείχθηκε η απόδοση των διαιτητών. Με εξαίρεση την μη εξέταση από το VAR του πέναλτι που έκανε ο Μπόατενγκ στον Μπεργκ κατά την διάρκεια του αγώνα Γερμανία-Σουηδία και αντίστοιχα τον μη καταλογισμό του επιθετικού φάουλ που έκανε ο Ζούμπερ στον Μιράντα, στο γκολ της ισοφάρισης της Ελβετίας απέναντι στη Βραζιλία, δεν υπάρχει κάποιο μεμπτό σημείο ή φάση, που έσφαλε ο διαιτητής και καθόρισε ένα αποτέλεσμα ή αδίκησε κάποια ομάδα. Παρά το γεγονός ότι στο Μουντιάλ “σφύριξαν” διαιτητές από το Ιράν, από την Γκάνα και από άλλες υπό ανάπτυξη ποδοσφαιρικά χώρες, το επίπεδο σε αυτόν τον τομέα κυμάνθηκε σε επίπεδα που άγγιξαν το άριστα.
Πλέον, το κορυφαίο ποδοσφαιρικό γεγονός, δίνει ραντεβού σε τέσσερα χρόνια για τα γήπεδα του Κατάρ και για το πρώτο …χειμωνιάτικο Μουντιάλ της σύγχρονης Ιστορίας.
