Τα χαμόγελα, οι χειραψίες, τα «επισκεπτήρια» στον δρόμο, οι ξαφνικές… γνωριμίες με ασπασμούς περισσεύουν αυτές τις μέρες στην πόλη. Βλέπετε, όπου να ’ναι ψηφίζουμε και το χαμόγελο, η αγκαλιά, η οικειότητα μετράνε πολύ. Στις φωτογραφίες των υποψηφίων στις εφημερίδες και στις διαφημίσεις, ελάχιστοι είναι αγέλαστοι! Μερικοί έχουν ένα αμήχανο χαμόγελο, ενώ οι πολλοί χαμογελούν. Όλοι τους προσπαθούν να μας πείσουν για τις αγαθές προθέσεις τους. Προσωπικά θεωρώ ελπιδοφόρο ότι τόσοι νέοι αποτολμούν -επιτέλους!- να ασχοληθούν με τα κοινά.
Τι μας ζητούν; Πρώτ’ απ’ όλα την «εμπιστοσύνη» μας. Να κοιτάξουμε «μπροστά» μαζί τους, γιατί «η Κρήτη-πρέπει να είναι πάντα- μπροστά»! Εξάλλου, όλοι οι παλιοί τοπικοί άρχοντες μάχονται «για τα Χανιά» μας. Γι’ αυτό και ζητούν να «συνεχίσουμε» να είμαστε μαζί και την «επόμενη μέρα» για ένα «απρόσκοπτο αύριο», ενώ οι νέοι ζητούν να εκπληρώσουμε μαζί το «όραμά» τους.
Οσο για μας, αυτό που τους ζητάμε είναι απλό και… αιώνιο: να πράξουν ό,τι υπόσχονται αλλά κι ό,τι άλλο μπορούν για το καλό του συνόλου. Να έχουν, δηλαδή, ήδη προγραμματίσει την πορεία των έργων και σχεδιασμών τους και να έχουν υπολογίσει σωστά το κόστος και τον χρόνο εκτέλεσής τους. Επιπλέον, να έχουν πάντα ένα «αποθεματικό» (χρημάτων και ανθρώπων) για έκτακτες ανάγκες.
Αυτό όμως που συνήθως συμβαίνει με την τοπική αυτοδιοίκηση και γενικότερα την ελληνική πολιτική, συνοψίζεται σε μια πνευματώδη χιουμοριστική και πλούσια σε νοήματα παλιά μαντινάδα:
«Αλλα ‘λεγες, άλλα ’κανες, άλλα ’πες πως θα κάνεις,
άλλα μας λέεις το πρωί κι άλλα το βράδυ κάνεις»!
Και επειδή, οι πολιτικοί κρίνονται από το έργο, την προσφορά, την ειλικρίνεια και τη ικανότητά τους να λύνουν προβλήματα και όχι με βάση τις υποσχέσεις τους, ελπίζουμε πως θα έχουμε τους καλύτερους και πιο αποτελεσματικούς. Οψόμεθα…
