Με τη… ματιά της ψυχής

Aγγίζοντας την τελειότητα…. ή μύθος συμβατότητας;
» Ψάχνοντας τον ιδανικό σύντροφο
Το κυνήγι του τέλειου συντρόφου και ακολούθως της ιδανικής σχέσης,αποτελεί μια “κινούμενη άμμο” για αρκετούς ανθρώπους, οι οποίοι στην πορεία τους αυτή σπαταλούν χρόνο, χάνουν πολύτιμες στιγμές και αξιόλογους ανθρώπους. Η συμβατότητα είναι επίκτητη στη σχέση, είναι δηλαδή κάτι που δεν προϋπάρχει, αλλά χρειάζεται να δουλευτεί και από τους δύο συντρόφους.
Υπάρχει άραγε ιδανική σχέση; Περνώντας το στάδιο της ερωτικής έλξης, η επικοινωνία είναι το κλειδί για την διατήρηση μιας ζωντανής, υγιούς και ισορροπημένης σχέσης. Αυτό που καλείται το ζευγάρι να καταλάβει, είναι πως ανοιχτό κανάλι επικοινωνίας σημαίνει καταρχήν “ακούω” κι έπειτα “μιλάω”: Ακούω χωρίς να σκέφτομαι τι θα απαντήσω, ακούω χωρίς άμυνες και διάθεση κριτικής. Οι σύντροφοι να διατηρούν τον σεβασμό και την εκτίμηση προς τον άλλον και όταν διαφωνούν. Να υπάρχει ειλικρίνεια και να μην περιμένουν ο άλλος να μαντεύει τα θέλω τους αλλά να τα διεκδικούν, να μάθουν να τα ζητούν και ομοίως να αφουγκράζονται τα δικά του. Να έχουν κοινά οράματα και αξίες αλλά παράλληλα να δέχονται τη διαφορετικότητα του άλλου, ν’ αποδέχονται τα ελαττώματά του και ν’αναγνωρίζουν τα προτερήματά του.
Οταν κάποιος δεν είναι διατεθημένος για όλα αυτά και αναπτύσσει τελειοθηρική συμπεριφορά στην εύρεση συντρόφου, αναδύονται στην επιφάνεια συναισθήματα αποξένωσης, ανασφάλειας, φόβου δέσμευσης. Οδηγείται δηλαδή το άτομο σε έλλειψη συναισθηματικής και σεξουαλικής επικοινωνίας, ξεκινά η επικριτική στάση, η υποτίμηση και η απαξίωση μεστη σχέση. Εμφανίζεται η ανάγκη επιβεβαίωσης σε ναρκισσιστικό επίπεδο, που το άτομο κλειδώνεται, δεν αφήνεται και δεν επενδύει στο σύντροφό του, αλλά “χάνεται” και δίνεται σε πολλούς συντρόφους για να λάβει αποδοχή την ίδια στιγμή που φτιάχνει τις συνθήκες αυτές για να μην είναι αποδεκτός από κανέναν γι’ αυτό που είναι στην πραγματικότητα.
Ας είμαστε ρεαλιστές. Αρκεί κάποιος να κοιτάξει στον καθρέφτη και να αποδεχτεί πρώτα τα δικά του μειονεκτήματα, χωρίς να φοβάται μην τσαλακώσει την εικόνα του, ώστε να σταματήσει να ψάχνει για “ινδάλματα” και να αμφιβάλλει.Τα ινδάλματα εξάλλου πάντα φαίνονται καλύτερα από μακριά και εδώ θα δανειστώ ένα απόσπασμα από τη νουβέλα του Guy de Mauppassant, A vendre: «…και δώσε μου, Θέε μου, τη μέθη. Στην Νεραϊδοχώρα της ό,τι θέλω γίνεται… μεσ’ στη ψευδαίσθηση της σκέψης που πλανάται. Πόσο η ζωή είναι όμορφη κάτω από τη χρυσόσκονη των ονείρων».
Ετσι οι άνθρωποι παγιδεύονται στο να κυνηγούν την ευτυχία σε μία σχέση έχοντας ένα ουτοπικό πρότυπο που τους κρατά  πίσω, χωρίς να προσπαθούν και μονίμως ν’ αμφιβάλλουν. Διαβάζοντας το βιβλίο της Δαμιράλη – Κουτίτα “Κηνυγώντας την ευτυχία” υπάρχει ένας διάλογος ανάμεσα σ’ έναν σοφό και έναν παράλογο όπου ο πρώτος συνάντησε τον δεύτερο και γύριζε γύρω απ’ τον εαυτό του:
«-Τι κάνεις, ρώτησε ο σοφός.
-Κηνυγάω την ευτυχία.
-Και γιατί γυρίζεις γύρω από τον εαυτό σου;
-Γιατί μου παν ότι είναι πίσω μου και προσπαθώ να την πιάσω.
– Α, είπε ο σοφός κι εγώ την ευτυχία μου κηνυγάω.Κι εμένα μου παν ότι βρίσκεται πίσω μου. Αλλά εγώ προχωρώ μπροστά, κοιτάζοντας τη δουλειά μου κι αυτή μ’ ακολουθεί περπατώντας πάντα πίσω μου.
Ετσι είπε ο σοφός, κι έτσι αυτός που μαθαίνει να περπατά σε ευθεία και να κοιτάζει τη δουλειά του, μπορεί να έχει τις αμφιβολίες του αν ξοπίσω του τον ακολουθεί… η ευτυχία».
Ας προβληματιστούμε λοιπόν, αν υπάρχει ο ιδανικός σύντροφος που θα μας οδηγήσει στην τέλεια σχέση χωρίς να προσπαθήσουμε, αν αυτή η σκέψη μας κρατάει πίσω στο να δεσμευτούμε κι αν εμείς αποτελούμε τον ιδανικό σύντροφο.
«Οταν ήμουν νέος, υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην παντρευτώ προτού βρω την ιδανική γυναίκα. Τελικά την βρήκα, αλλά έψαχνε κι αυτή για τον τέλειο άνδρα». Robert Schuman, 1886-1963, Γάλλος πρωθυπουργός [1946-48].
* σύμβουλος Ψυχικής Υγείας γνωσιακή συμπεριφορική
ψυχοθεραπεύτρια (CBT) διαταραχές άγχους