Τι να πεις σε αυτά τα παιδιά;

» Τι να πεις σε όλους αυτούς τους νέους που πήραν την στράτα της ξενιτιάς, τι να πεις για το ξενοδούλι που ταΐζουν τον λαό μας!
Τι να πεις στους πληγωμένους πατεράδες που συνοδεύουν τα παιδιά τους στο αεροδρόμιο, πώς να περιγράψεις την ώρα του αποχωρισμού και εκείνη την πικρή ώρα που γυρίζουν οι γονείς στο άδειο σπίτι;
Τι είδους… story είναι αυτό;
Και τι να σκέφτονται όλα αυτά τα νέα παιδιά μέσα στο αεροπλάνο την ώρα του μισεμού. Ποιες εικόνες να περνάνε μπροστά από τα μάτια τους, ποιες σκέψεις να διαφεντεύουν το μυαλό τους, πώς να σκέφτονται εκείνη τη μεγάλη ώρα του γυρισμού στην πατρίδα;
Τί να σκέφτονται στ’ αλήθεια;
Μήπως ότι γεννήθηκαν σε μια χώρα που δεν δίνει ευκαιρίες γιομάτη από δεκαρολόγους, μήπως ότι οι γονείς τους ετοίμασαν ένα “λάθος” κόσμο, μήπως ότι φταίξαμε όλοι μαζί που δεν προφτάσαμε τα χειρότερα;
Τι να πεις στ’ αλήθεια σε αυτά τα παιδιά την ώρα του αποχωρισμού;
Οτι ανήκομε εις την Δύσιν και γι’ αυτό σας στέλνουμε εκεί, μήπως ότι πήγαν τέσσερα χρόνια τώρα όλες οι ευκαιρίες χαμένες βουτηγμένες μέσα στη σκόνη των πολιτικάντικων τρικ, μήπως να τους πούμε «σας περιμένουμε να γυρίσετε».
Τι να τους πούμε;
Τι να μας πούν;