■ Μία µουσική παράσταση µε άρωµα µπουάτ και αέρα θεατρικό
Ο πιανίστας ∆ηµήτρης Ντρουµπογιάννης και η ακορντεονίστα Μπέλα Λιονάκη δεν έχουν σταµατήσει εδώ και χρόνια να µάς ξαφνιάζουν ευχάριστα µε τις µουσικές παραστάσεις τους. Παραστάσεις που φλερτάρουν µε διαφορετικά µουσικά είδη, τα οποία οι δύο καλλιτέχνες υπηρετούν κάθε φορά µε αξιοπρόσεκτη συνέπεια, ως προς το ύφος και τον τρόπο που απαιτείται. Είτε µιλάµε για κάποιο ρεσιτάλ κλασικής µουσικής ή συνθέσεις από τον κινηµατογράφο, είτε για µελοποιηµένα ποιήµατα και τραγούδια νεότερων δηµιουργών, οι δύο µουσικοί καταφέρνουν να ταξιδεύουν το κοινό σε αυτό που βρίσκεται στον πυρήνα µιας καλής σύνθεσης, ενός καλού τραγουδιού, µιας γοητευτικής µελωδίας: τη συγκίνηση.
Ένα τέτοιο ταξίδι και προορισµό υπόσχεται και η νέα τους µουσική παράσταση “Τη νύχτα αφήστε να φανταστεί”, που παρουσιάζουν τις ∆ευτέρες, 24 και 31 Μαρτίου και 7 Απριλίου, στη σκηνή του θεάτρου Fatum.
Μία παράσταση µε τίτλο “Τη νύχτα αφήστε να φανταστεί”, µε άρωµα από “Μπουάτ” και αέρα θεάτρου, αφού παρουσιάζονται σε αυτήν τραγούδια που έγραψαν ιστορία στις φηµισµένες µικρές µουσικές σκηνές της Πλάκας, αλλά και στο θεατρικό σανίδι.
ΜΠΟΥΑΤ… “FATUM”
Συνοµιλώντας µε τους δύο καλλιτέχνες τους ρωτήσαµε πώς προέκυψε η συγκεκριµένη παράσταση: «Εδώ και καιρό θέλαµε να βρούµε έναν χώρο που να ξεφεύγει από το συνηθισµένο συναυλιακό πλαίσιο των ρεσιτάλ και των παραστάσεων που κάνουµε συνήθως. Θέλαµε να φτιάξουµε ένα πρόγραµµα που να είναι άµεσο, να περιλαµβάνει πολύ γνωστά κοµµάτια που γνωρίζουµε όλοι, αλλά να αποδοθούν σε έναν χώρο όπου µπορεί κάποιος να πιει το ποτό του, να τραγουδήσει, σε έναν χώρο µε έντονη τη ζεστή ατµόσφαιρα της µουσικής σκηνής», σηµείωσαν και πρόσθεσαν: «Στην πόλη µας, αλλά και γενικότερα, έχουν εκλείψει αυτοί οι χώροι και κυρίως έχουν εκλείψει αυτά τα κοµµάτια. Λείπουν πλέον ρεπερτόρια και συνθέσεις που να µετατρέπουν τους συναυλιακούς χώρους και τις εκάστοτε µουσικές σκηνές σε κυψέλες συγκίνησης, χωρίς πανηγυρική ατµόσφαιρα αλλά πιο ουσιαστικά, ώριµα και εσωτερικά. Για τον λόγο αυτό διαλέξαµε τον τίτλο “Μπουάτ” γι’ αυτές τις συναυλίες. Όχι για να δηµιουργήσουµε µια στείρα αναπαράσταση του “τότε”, προσπαθώντας να κάνουµε µια φθηνή έκκληση στο θυµικό ή να χρησιµοποιήσουµε τον όρο “νοσταλγία” και διάφορα κλισέ όπως “η καλή διασκέδαση των παλιών καιρών” ως µοχλό, αλλά για να επαναφέρουµε την ατµόσφαιρα του οικείου και του ζεστού χώρου. Να δώσουµε ένα αισθητικό πλαίσιο κι έναν τόνο για τον χαρακτήρα και την ατµόσφαιρα των παραστάσεων.
Μια µουσική σκηνή όπου µε απλότητα, µετατρέπεται σ΄ ένα αυθεντικό µουσικό στέκι. Ακούγονται ένα πιάνο, ένα ακορντεόν και οι ερµηνευτές. Μαζί µας τραγουδούν όλοι όσοι θα βρίσκονται στην µπουάτ του θεάτρου FATUM».
«Η ΑΛΗΘΕΙΑ
ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΓΥΜΝΗ»
«Ποια είναι η µουσική παρακαταθήκη που άφησαν οι µπουάτ», είναι το επόµενο ερώτηµα που τούς θέσαµε: «Στους µουσικούς χώρους αυτούς αναζητήθηκε έντονα ο πυρήνας του τραγουδιού, µια γυµνή αλήθεια της µουσικής», απάντησαν και συµπλήρωσαν: «Από το τίποτα έπρεπε να δηµιουργήσεις ένα µουσικό σύµπαν. Όσον αφορά τις µουσικές φόρµες θα λέγαµε ότι σε εκείνους τους χώρους έγινε µια ένωση της µπαλάντας, η οποία αποτελούσε τον βασικό πυρήνα του Νέου Κύµατος, µε κάποιες νησίδες λαϊκών ηχοχρωµάτων αλλά και προσθήκες από την διεθνή µουσική σκηνή. Όλα αυτά συνέβαιναν ενώ το ενορχηστρωτικό τερέν ήταν ακραία µινιµαλιστικό και απλό, µία κιθάρα, ένα πιάνο. Πάνω σε αυτόν τον µουσικό καµβά αναπτύχθηκαν έργα, αλλά και ένα ολόκληρο µουσικό ρεύµα χωρίς καµία ωραιοποίηση, ένα βελτιωµένο ελαφρό τραγούδι µε πολύ µικρές ορχήστρες (στα πρότυπα των µικρών piano bar της δυτικής όχθης του Σηκουάνα), µε καινούριες φωνές-τραγουδιστές και στιχουργούς. Με αφορµή τη µέθεξη που δηµιουργήθηκε σε αυτούς τους χώρους ήταν χαρακτηριστική η ατµόσφαιρα όπου το κοινό και καλλιτέχνες συνυπήρχαν δίπλα-δίπλα, σαν σε µια κοινή µοίρα, µε µια δίψα να επικοινωνήσουν την στιγµή που ο κόσµος άλλαζε και η επικαιρότητα καταγραφόταν, ζυµωνόταν και εµπλουτιζόταν µε την συνύπαρξη αυτή. Η τέχνη και η µουσική ήταν η αφορµή ώστε η συνδιαλλαγή των ανησυχιών της εποχής να αποτελεί σώµα της ψυχαγωγίας».
ΜΕΛΩ∆ΙΕΣ ΑΠΟ… ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΣΑΝΙ∆Ι
Ο άλλος µουσικός πυλώνας της παράστασης είναι η µουσική για θέατρο. Μία µουσική που αποτελεί µια ξεχωριστή πρόκληση για κάθε µουσικό, όπως ανέφεραν και οι ίδιοι: «Το µεγάλο θέµα και πρόκληση µε τα κοµµάτια που παίχτηκαν σε θεατρικές παραστάσεις, ακόµα και σε κινηµατογραφικά φιλµ ήταν πάντα η προσέγγιση. Ένα τραγούδι ή ένα ορχηστρικό έργο µέσα από αυτή τη δεξαµενή ήταν µέρος ενός συνόλου, χρησιµοποιήθηκε για να εκφράσει κάτι πολύ συγκεκριµένο στη συνθήκη του θεατρικού έργου οπότε οφείλεις να το παρουσιάσεις εσωκλείοντας την αρχική του σηµασία. ∆εν είχε και δεν θα έχει ποτέ την δική του αυτονοµία γιατί γεννήθηκε από τη συγκεκριµένη αυτή περίσταση. Σαφώς ο καθένας θα δώσει τις ερµηνείες του και το κάθε έργο χαράσσει τον δικό του δρόµο στον χρόνο, αλλά πρέπει πάντοτε να θυµίζεις τις καταβολές του», επεσήµαναν οι συνοµιλητές µας.
«∆εν µιλάµε µε όρους στεγνής αναπαράστασης, αλλά στον τρόπο και τα εργαλεία που θα χρησιµοποιηθούν για το αναπαράγεις.
Η επαναδηµιουργία και επανάληψη (από αρχαίο δράµα έως κινηµατογραφική µουσική) πρέπει να δηµιουργεί ένα γόνιµο έδαφος ώστε τα ζητήµατα και τα ερωτήµατα που τέθηκαν τον καιρό της δηµιουργίας του έργου, να σφυρηλατούνται από τα ερωτήµατα και τις αναζητήσεις των συνθηκών των καιρών µας, του σήµερα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, η τέχνη µπορεί να προσφέρει ενεργά στην επικαιρότητα και να µην έχει έναν διακοσµητικό ρόλο ως κούφια διασκέδαση, αλλά ως παιδεία και καλλιέργεια µέσω της ψυχαγωγίας. Επαναφέρει συνεχώς θέµατα που συγκινούν και κινούν τον ακροατή – θεατή να συµµετέχει στο έργο, στην πλοκή, στην ατµόσφαιρα, ενεργοποιώντας την σκέψη και τον στοχασµό», τόνισαν συνεχίζοντας.
Με οδηγό το όνειρο
Πριν ολοκληρώσουµε την κουβέντα µας ρωτήσαµε την Μπέλα Λιονάκη και τον ∆ηµήτρη Ντρουµπογιάννη για τη σηµασία που έχουν τα όνειρα στις µέρες µας: «Πιστεύουµε ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται σε µια καµπή ιστορικά αλλά και σε πολιτικοκοινωνικό επίπεδο. Η οικονοµική δοµή, όπως τη µάθαµε τον προηγούµενο αιώνα, έχει αλλάξει. Όχι σε επίπεδο σκοπού αλλά σε ένα δοµικό επίπεδο µεταξύ στρωµάτων, τα περιθώρια και η κινητικότητα έχουν περιοριστεί. Έννοιες που είχαν τεράστια επίδραση και λειτούργησαν σαν πολιτιστικός και πολιτικός πνεύµονας όπως ο οραµατισµός και η προοδευτικότητα της Ευρώπης έχουν λαβωθεί. “Σαν µια σανίδα από θλιβερό ναυάγιο ταξιδεύει η γηραιά µας ήπειρος”, έγραψε κάποτε ο Τάσος Λειβαδίτης», σχολίασαν και συνέχισαν λέγοντας: «Υπάρχουν και κάποια παράδοξα, παράδοξα σε πρώτη ανάγνωση καθώς υπάρχει επιστηµονική ανάλυση και θεώρηση της κατάστασης, τεχνολογικά να είµαστε στο υψηλότερο επίπεδο που είχαµε ποτέ ως ανθρωπότητα αλλά οι ανθρωπιστικές επιστήµες και η θεωρητική σκέψη να απασχολούν ολοένα και λιγότερο πληθυσµό. Έχουµε κλονιστεί και χάσει σε συλλογικό επίπεδο τον ενιαίο στόχο και σκοπό. Σε αντίθεση µε τον καιρό των µπουάτ, για παράδειγµα, όπου υπήρχαν καθηµερινά ζυµώσεις, αντιθέσεις αλλά κυρίως ανταλλαγή απόψεων και συµπερασµάτων για τα διάφορα ζητήµατα της καθηµερινότητας πλέον υπάρχει ένας ωκεανός αποµόνωσης. Το όνειρο σε ένα ατοµικό επίπεδο ίσως να είναι απλά µια λίστα µε στόχους και επιδιώξεις που έχει ο καθένας µας. Το όνειρο που αναφερόµαστε, το όνειρο σαν αρχετυπική λέξη µας περιλαµβάνει όλους και εκεί πρέπει καθηµερινά να αναλογιζόµαστε τι ποιότητα θα έχει αυτός κόσµος στο µέλλον, τι κόσµο θα θέλαµε να διαλέξουµε να ζήσουµε όλοι µας στο µέλλον. ∆εν είµαστε τίποτα περισσότερο από τις επιλογές µας. Επιλογές και προτάσεις υπάρχουν άπειρες για οτιδήποτε, η ευθύνη της επιλογής όµως βαρύνει τον καθένα προσωπικά. Σε όλα τα επίπεδα. Πρέπει συνειδητά και να είναι προϊόν σκέψης και υπεύθυνης επιλογής η ποιότητα της ζωής µας, της καλλιέργειας µας, της ψυχαγωγίας µας. Μπορεί στους καιρούς µας να έχει µουδιάσει η τάση µας και η όρεξή µας για το όνειρο αλλά οφείλουµε ως ανθρωπότητα να επανεφεύρουµε τον ρόλο µας και το όραµά µας».
Η παράσταση
Η µουσική παράσταση “Τη νύχτα αφήστε να φανταστεί” παρουσιάζεται ∆ευτέρα 24 και 31 Μαρτίου και ∆ευτέρα 7 Απριλίου, στις 20:30, στο θέατρο FATUM (∆ικτύνης 17, Χανιά).
Μία παράσταση που ταξιδεύει το κοινό στον ήχο και την ατµόσφαιρα των παλιών µπουάτ και θεάτρων µέσα από τραγούδια των Μ. Χατζιδάκι, Κ. Γιαννίδη, Στ. Κραουνάκη, Γ. Σπανό, κ.ά. από την ελληνική δισκογραφία και το θέατρο.
Συνοδοιπόροι και ξεναγοί σε αυτό το ταξίδι είναι οι Μπέλα Λιονάκη (ακορντεόν) και ∆ηµήτρης Ντρουµπογιάννης (πιάνο).
Συµµετέχουν αλφαβητικά οι: Στελλίνα Ιωαννίδου, Αιµίλιος Καλογερής και Άννα-Μαρία Κορακάκη.
Είσοδος 12 ευρώ.
Πληροφορίες, κρατήσεις στο τηλέφωνο: 6948524886 Fatum the theatre, ∆ικτύνης 17, Χανιά.
