Η Ελλάς “συνθηκολόγησε”. Αυτό είναι το συμπέρασμα από την υπογραφή του 3ου μνημονίου, που είναι και το επαχθέστερο. Οι εκλογές προκηρύχθηκαν άρον – άρον για να μην φανούν τα αποτελέσματα της “συνθηκολόγησης”. Παρόλ’ αυτά όμως, οι μειώσεις στις συντάξεις φάνηκαν, και φάνηκαν στη μείωση των εισοδημάτων των ανθρώπων που πάλεψαν μια ολόκληρη ζωή για το αγαθό της σύνταξης.
Το κάρο λοιπόν του επαχθέστατου και τιμωρητικού μνημονίου άρχισαν να το τραβούν οι αδύναμοι με ό,τι αυτό σημαίνει.
Οσα άρχισαν να χάνουν και πρόκειται να χάσουν οι συνταξιούχοι, θα το στερηθεί η αγορά αφενός μεν και αφετέρου οι άνεργοι και κυρίως οι νέοι άνεργοι που είναι γνωστό ότι κατά κύριο λόγο συντηρούνται από τις συντάξεις γονιών και παππούδων.
Τα προβλήματα όμως δεν σταματούν εδώ, μάλλον εδώ αρχίζουν, γιατί το 3ο μνημόνιο είναι βαρύ και ασήκωτο για το μέλλον της Ελλάδας. Ηδη η ανεργία αυξήθηκε στο 25,2% και συγκεκριμένα μετά τα capital controls οι άνεργοι έφτασαν σε 1.204.844 άτομα, ενώ ο μη ενεργός πληθυσμός έφτασε στα 3.298.166 άτομα.
Το σύνολο που απασχολείται στην Ελλάδα είναι 3.600.000 άτομα. Τα νούμερα είναι πραγματικά απογοητευτικά και επικίνδυνα για το μέλλον του τόπου.
Τη νύφη όμως δεν τη πληρώνουν μόνο οι συνταξιούχοι, την πληρώνουν άμεσα και οι εργαζόμενοι, με μειώσεις των μισθών κυρίως στον ιδιωτικό τομέα της τάξης περίπου του 2% λόγω της αμυντικής στάσης των επιχειρήσεων και μείωσης του τζίρου τους κατά 20%.
Συνέχεια προβλημάτων μνημονίου….
Το 56% αυτού πρέπει να έχει υλοποιηθεί μέχρι το τέλος του 2015 και μένουν λιγότερο από τέσσερις μήνες γι αυτό. Περιλαμβάνει το μνημόνιο αυτό 223 δράσεις εκ των οποίων 157 πρέπει να εφαρμοστούν μέχρι τον Δεκέμβριο, και είναι οι περισσότερες προαπαιτούμενες, πράγμα που σημαίνει ότι δεν εκταμιεύεται ποσό χωρίς την ψήφιση εφαρμογής των μέτρων.
Ολη αυτή η κατάσταση έχει δημιουργήσει ένα κλίμα άσχημο που θα φανεί με τη λήξη της τουριστικής περιόδου γιατί ευτυχώς ο τουρισμός κρατά καλά ακόμη την ελληνική οικονομία με τα 26 εκατομμύρια τουλάχιστον επισκεπτών φέτος.
Μετά τη λήξη λοιπόν της τουριστικής περιόδου θα δούμε την αβεβαιότητα στην παραγωγή λόγω της μείωσης των πωλήσεων και τη δυσκολία εισαγωγών, την μηδενική πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό, δυσκολία στις μεταφορές, άρα και έλλειψη προϊόντων, και μείωση προσωπικού. Θα μπορούσε να πει κανείς πολλά ακόμη προβλήματα, αλλά θα επισημανθεί το πρόβλημα βόμβα του ασφαλιστικού, η αύξηση Φ.Π.Α. στο 23% ιδιαίτερα στα νησιά που εκεί καραδοκεί η Τουρκία, με τη δημιουργία ζωνών τελείως απαλλαγμένων από Φ.Π.Α. και φόρους απέναντι στα νησιά της Ρόδου, της Σάμου και της Χίου, με ό,τι αυτό σημαίνει.
Αλλά και η αύξηση των φόρων στον αγροτικό τομέα από το 13% στο 26% μόνο οπισθοδρόμηση της πρωτογενούς παραγωγής θα φέρει, για τον απλούστατο λόγο ότι η παραγωγή μέχρι τώρα ήταν ιδιαίτερα υψηλού κόστους και κυριολεκτικά χωρίς κανένα κέρδος.
Τα προβλήματα είναι τόσα πολλά που δημιουργούνται από την “συνθηκολόγηση”, που θα μπορούσε να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο, όμως οι υπογράφοντες και επιβάλλοντες το μνημόνιο δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για τις τύχες και τη ζωή των ανθρώπων που καλούνται να πληρώσουν τις παράλογες και ύποπτες πολιτικές τους.
* οικονομ. αναλυτής – επιχειρηματικός σύμβουλος
