«Η υπερβολική αγάπη και το πάθος που είχε για την όµορφη Ερατώ, φαίνεται να ήταν η αιτία που όπλισαν το χέρι του 25χρονου συζυγοκτόνου», έγραφαν πριν λίγα χρόνια, αρκετά sites για τη δολοφονία µιας νέας γυναίκας στη Λέσβο.
∆ιαβάσαµε και ακούσαµε πολλές φορές µαρτυρίες γειτόνων ότι «την αγαπούσε την κοπέλα τροµερά και της έλεγε να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους», αλλά «εκείνη επέµενε και του έλεγε δε σε θέλω», «είχε φτάσει σε µια απόγνωση το παιδί, την αγαπούσε και ήταν τρελά ερωτευµένος».
Άλλες τόσες ο µετανιωµένος σύζυγος έψαχνε µε δάκρυα στα µάτια τη σύζυγο που λίγο πριν είχε σκοτώσει.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν µερικά πράγµατα δεν αλλάζουν. Συνηθέστερα ο δολοφόνος εµφανίζεται «θολωµένος» από την ζήλια και την υπερβολική αγάπη. Το ερµηνευτικό πλαίσιο παλιό, αλλά σίγουρο, «τη σκότωσε, γιατί την αγαπούσε».
Τα τελευταία χρόνια η φεµινιστική προσέγγιση στο θέµα, µε την καθιέρωση του όρου «γυναικοκτονία», κερδίζει έδαφος. Η ερµηνευτική πλαισίωση αυτής της εκδοχής βρίσκει το αίτιο στην πατριαρχική βία που “θυµατοποιεί” τη γυναίκα, ως φύλο.
Θέλουµε, όµως, πολλή δουλειά ακόµη.
Σε κάθε περίπτωση, είτε ως παραγωγοί, είτε ως καταναλωτές δηµοσιογραφικού περιεχοµένου, οι µεν οφείλουµε να είµαστε όσο το δυνατόν πιο ακριβείς στην επιλογή των λέξεων, οι δε όσο το δυνατόν πιο κριτικοί στην πρόσληψη.