Μια μικρή “καστροπολιτεία” κτισμένη χρόνια μες στα σπίτια του καθενός! Βασιλιάδες, βασίλισσες, πρίγκιπες και πριγκίπισσες, αυλικοί, αυλοκόλακες πηγαινοέρχονται διαφημίζοντας τα γούστα τους -κακά γούστα πάρα πολλά από αυτά!
Φιγούρα, ροζ, εξυπνακισμοί που μπόρεσαν να ανεβάσουν ως και κυβερνήσεις, που διατείνονται με καμάρι και πρεσβεύουν το σύνθημα “όλα μπάχαλο” για χάρη της… τηλεθέασης και με οπαδούς τους ένα φιλοθεάμον κοινό που χάσκει θέλοντας να διασκεδάσει την ανία του, “χρυσοπληρώνοντας” τους παρουσιαστές, ψευδοπαλιάτσους, που όλα τα σφάζουν όλα τα μαχαιρώνουν με τις πλάτες άραγε ποιων!!!
Ποιόν – πύον εντός κυτίου, που αργά ή γρήγορα βρωμίζει!
Τι έχει συμβεί σε τούτον τον κόσμο τον μικρό;
Φωνακλάδες χειρονομούν κατά πάντων, γραμματείς και φαρισαίοι ψάχνουν και βρίσκουν το πιστό κοινό τους· τους followers και τους λοιπούς που ψάχνουν από κάπου να “πιαστούν”, ακόμη και από το θέαμα της ζωής των άλλων… μέρος του όλου προβλήματος και αυτοί!
Ποιος τάχα μπορεί να πει πως όλοι τούτοι δεν έχουν διακριτό και σημαντικό ρόλο στην κακοστημένη φάρσα που μέρος της είμαστε κι εμείς;
Μιας φάρσας που συνεχίζεται και θα συνεχίζεται με κήνσορες εκείνους που τους ορίζουμε εμείς να μας καθοδηγούν!
Κάποιοι από δαύτους και οι φανατικοί “φωνακλάδες”, τάχα σωτήρες του πόπολου τ’ ανόητου!
Τέτοιου είδους “μπουμπούκια” ανθούν σε περιόδους όπως τούτες που ζούμε, κάνοντας τη… στυλιζαρισμένη “δουλειά” τους!
Γεμάτοι από έπαρση οι πλείστοι αυτών, παραμένουν εις τον αφρό χάρη στους απαίδευτους χειροκροτητές τους, που μοιραίοι κι άβουλοι ακολουθούν το συρμό σε κλίση κατηφορική και δίχως πυξίδα.
Λυπηρά σημεία των καιρών, και πια κακοφορμίσαν οι πληγές…