Το ερώτημα “Τι θα μας έλεγε ο Δαρβίνος γι’ αυτό;” ήταν το θέμα της εικαστικής εγκατάστασης, που συμπεριλαμβάνεται στο πλαίσιο έκθεσης με γενικό τίτλο “Μονογραφίες ΙΙ”, που παρουσίασε το Σαββατοκύριακο στο φιλότεχνο κοινό της πόλης μας, η εικαστικός Λαμπρινή Μποβιάτσου. Η έκθεση φιλοξενήθηκε στην αίθουσα τέχνης ΣΤΟΑrt στην πλατεία της Σπλάντζιας.
Μιλώντας στα “Χ.Ν.” η εικαστικός Λαμπρινή Μποβιάτσου τόνισε ότι «όταν ξεκίνησα το έργο είχα μία σαφή εντύπωση συνύπαρξη του μηχανικού στοιχείου με το φυσικού. Στην πορεία δημιουργήθηκαν αυτοί οι δύο πόλοι. Ο ένας αναφέρεται και απεικονίζει τη φύση, γι’ αυτό στο έργο βλέπουμε από τις φλέβες του ενός χεριού να ξεκινούν κλαδιά και λουλούδια και από το άλλο χέρι να ξεκινούν καλώδια πρίζες. Αρα υπάρχει αυτή η σύνδεση που δεν ξέρουμε πού καταλήγει. Τα εξαρτήματα που τοποθέτησα επίσης δεν αντικαθιστούν το σώμα, αλλά θα μπορούσαν κιόλας. Δηλαδή πάλι εκεί τίθεται κάποιο ερώτημα σε σχέση με την ανθρώπινη φύση, το κατά πόσο αυτή είναι φυσική, εφόσον στο κόσμο που ζούμε, υπάρχουν τεχνητά μέλη και όργανα που χρησιμοποιούνται στο ανθρώπινο σώμα».
Από την πλευρά του επιμελητής της έκθεσης Ιωάννης Αρχοντάκης τόνισε ότι «ουσιαστικά είναι μία αμφισβήτηση του σημερινού φαίνεσθαι μέσα από μια προοπτική του ανθρώπου, για τον τεχνολογικό και φυσικό μας κόσμο. Το έργο είναι μια προέκταση της θεωρίας του Δαρβίνου για την εξέλιξη των ειδών, μόνο που στην περίπτωσή μας, η Λαμπρινή Μποβιάτσου βλέπει περισσότερο την άλωση του ανθρώπου από τον τεχνολογικό μας πολιτισμό. Παρόλ’ αυτά υπάρχει μια σταθερά του φυσικού κόσμου, αφού στο ένα χέρι υπάρχει η φυσική εξέλιξη, ενώ στο άλλο με πολύ δραματικό τρόπο υπάρχει ο τεχνολογικός μας εξοπλισμός και ο πολιτισμός που οδηγούν όλη την ανθρωπότητα σήμερα».
