Ποια φώτα; Της ΔΕΗ; Μπα, δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη εταιρείες που κόβουν το φως σε φτωχούς ανθρώπους.
Τα φώτα των αυτοκινήτων; Καλό είναι να μην τα δει κάποιος ξαφνικά μπροστά του γιατί προμηνύεται δυστύχημα.
Τα φώτα του πολιτισμού; Τι μου θυμίσατε τώρα, περασμένα μεγαλεία διηγόντας τα να κλαίς.
Τα φώτα της δημοσιότητας; Αυτά μάλιστα, όλοι τα επιθυμούν και μόλις τα αποκτήσουν θέλουν να ζουν επισήμως επώνυμοι και ουσιαστικώς απαρατήρητοι, για να μην ενοχλούνται. Παράξενα πράγματα εύχεται ο άνθρωπος που τελικά δεν μπορεί να τα αντέξει, σαν τον μυθικό βασιλιά Μίδα, που αναζητούσε το χρυσάφι και μόλις το απέκτησε, άλλαξε γνώμη και ήθελε οι Θεοί να διακόψουν την επιθυμία του.
Με την λέξη όμως τα Φώτα, μας έρχονται στο μυαλό τα Θεοφάνεια. Έτσι το έχουμε συνηθίσει από παλιά. Τα Φώτα, που φώτισαν τα μάτια των ψυχών μας και είδαμε την Αγία Τριάδα στον Ιορδάνη ποταμό, ακούγοντας οι άνθρωποι ότι ο Γεννήτωρ ονομάζει αγαπητόν υιόν Του τον Βαπτιζόμενο Χριστό, και το πνεύμα το Άγιο να βεβαιώνει του λόγου το αληθές. Από την μια η πολιτεία, που λόγω του ιού θέλει να (σβήσει) φέτος τα φώτα για να μας προφυλάξει. Από την άλλη οι ιεράρχες, αμήχανοι προσπαθούν να προφυλάξουν τα ιερά και τα όσια. Και από την άλλη πάλι, η θερμόαιμη φυλή μας που δεν μπορεί να πειθαρχήσει σε κανόνες και αποστάσεις. Και όλοι μαζί σε μια δύσκολη θέση.
Δύο θέματα ανοίγονται αρχικά μπροστά μου ,ο επιβεβλημένος αγιασμός των υδάτων και ο ρόλος (η συμμετοχή) κλήρου και λαού.
Θα αναφερθώ σύντομα σε ένα αληθινό γεγονός, που έλαβε χώρα σε ένα εκκλησάκι, στην άκρη ενός μικρού χωριού στην Πελοπόννησο πριν από τριάντα χρόνια, μήπως εξάγουμε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα και μας δώσει τα φώτα του.
Κάθε Σάββατο απόγευμα, ένα αδύναμο καμπανάκι μιας μικρής εκκλησίας εκεί κοντά, σήμαινε την έναρξη του εσπερινού. Αποφάσισα ένα Σάββατο και πήγα. Καθ όλο το διάστημα της εσπερινής προσευχής, ήταν ο ιερέας, ένας ψάλτης κι εγώ. Το επανέλαβα κι άλλες φορές, και ένα Σάββατο μετά τον εσπερινό, ρώτησα τον ιερέα ποια είναι η σκοπιμότητα του εσπερινού αφού δεν έρχεται κόσμος;
Εγώ παιδί μου έρχομαι εδώ, με υπακοή στο καθήκον μου και καλώ όποιον θέλει να ακολουθήσει τον Κύριό μας, να έρθει και να συμμετάσχει. Στα υπερκόσμια, η επιτυχία δεν κρίνετε αριθμητικά, αλλά από το μέγεθος της πίστεως. Μπορεί να βρεις είκοσι ανθρώπους και όσο και να τους στύψεις, να μην βγάλεις ούτε μια σταγόνα πίστεως, και σε έναν άνθρωπο, το μέγεθος της πίστεώς του να είναι ένας ολόκληρος ωκεανός. Εγώ έχω την πίστη μου στον Θεό, τίποτα άλλο. Με το χτύπημα της καμπάνας, έστω και ένας άνθρωπος να έλθει να βγάλει το φορτίο του με προσευχή και μια σταγόνα δάκρυ, τότε ο ίδιος ο Θεός θα κατέβει στην Γή για να σώσει αυτόν τον μοναδικό άνθρωπο.
Ένα Σάββατο, βρήκα μόνο του τον ιερέα χωρίς τον ψάλτη. Καλώς τον, καλωσόρισες παιδί μου, είπε ο ιερέας, θα με βοηθήσεις στον εσπερινό;
Πολύ ευχαρίστως θα το ήθελα, πάτερ, αλλά δεν ξέρω να ψέλνω.
Δεν χρειάζεται παιδί μου, η μελωδία γίνεται αντιληπτή από τον Θεό, με την πίστη και όχι με την φωνητική δεινότητα.
Υπάκουσα, και βρέθηκα για πρώτη φορά σε ένα αναλόγιο, να κάνω ανάγνωση των τροπαρίων. Κατά καιρούς ο ιερέας του υψίστου, ερχόταν κοντά μου και μου εξηγούσε διάφορα εδάφια. (ἐξελεξάμην παραρριπτεῖσθαι ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ μου μᾶλλον ἢ οἰκεῖν με ἐν σκηνώμασιν ἁμαρτωλῶν). Εδώ παιδί μου λέει δηλαδή, ότι διαλέγω να ζω, έστω παραπεταμένος, σε μια γωνιά στο σπίτι σου Θεέ μου, παρά να καταναλώνω την ζωή μου σε σπίτια αμαρτίας και υλικού πλούτου για κοινωνική προβολή.
Έφυγα πιο ωφελημένος από κάθε άλλη λειτουργία- ακολουθία, και με την συμμετοχή μου αντιλήφθηκα τα κείμενα καλλίτερα από κάθε άλλη φορά.Ο ιερέας αυτός, έγινε ότι πραγματικά επιθυμεί ο κάθε γονιός για το παιδί του.
Έγινε ΙΑΤΡΟΣ των ψυχών και των σωμάτων, διότι φέρει ιεροσύνη και επιγονάτιο. Έγινε ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ προσωπικοτήτων ανθρώπων. Έγινε ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ για την συγχώρηση μετανοημένων ψυχών. Εάν τον ρωτούσα σήμερα, τι θα έκανε φέτος τα Θεοφάνεια λόγω των περιστάσεων, είμαι σίγουρος ότι θα το χειριζόταν με βάση την πίστη του, την διάκριση, που είναι αρετή αρετών, το ύψιστο καθήκον, και θα αγίαζε τα ύδατα.Έστω σε μια άκρη της θάλασσας, όπως το ταπεινό εκκλησάκι του, και αυτοί που θα τον ακολουθούσαν θα ήταν εκείνοι που τα αυτιά τους ανταποκρίνονται στο αδύναμο καμπανάκι του, Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν.
Είμαι επίσης σίγουρος, παρ ότι σήμερα δεν βρίσκεται στη ζωή, ότι θα έχει αφήσει το σπόρο της διδαχής του, και υπάρχουν ιερείς που η πίστη τούς έχει ξεμπλέξει από τα γρανάζια και τα διλήμματα του κόσμου και πράττουν με οδηγό τα υπερκόσμια.
