Το γεγονός ότι η τηλεκπαίδευση ήρθε για μείνει στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, είναι ξεκάθαρο πλέον σε όλους τους εμπλεκόμενους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σε τοπικό επίπεδο, αποτελεί η ευκολία με την οποία πάρθηκε η απόφαση για τριήμερο λουκέτο στα σχολεία όλων των βαθμίδων, λόγω της πρόγνωσης που υπήρχε για επιδείνωση του καιρού.
Χάρη στον ψηφιακό μετασχηματισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας -όσο βίαια κι αν συντελέστηκε- κατέστη δυνατή η συνέχιση της μάθησης για τη μακρά περίοδο του lockdown μιας συνθήκης χωρίς προηγούμενο. Μετά την πανδημία όμως ποιος μπορεί να αποφασίζει και με τι κριτήριο την εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης; Σήμερα μια κακοκαιρία, αύριο πιθανόν μια έλλειψη εκπαιδευτικών σε απομακρυσμένα σχολεία ή κάποια τμήματα… ολιγομελή που θα συμπτυχθούν διαδικτυακά;
Δεδομένου ότι οι πολυσχιδείς και πολυεπίπεδες μαθησιακές, κοινωνικές, ψυχολογικές διαστάσεις του σχολείου είναι αναντικατάστατες, εκείνοι που λαμβάνουν τις αποφάσεις, ας είναι προσεκτικοί και φειδωλοί στο πώς χρησιμοποιούν αυτό το “εργαλείο”, για να μην καταλήξει αντί να υποστηρίζει, να υπονομεύει την εκπαιδευτική διαδικασία.
Στο 54ο επεισόδιο, παγώνουμε με κομμένο ρεύμα στην ενδοχώρα των Χανίων και «απολαμβάνουμε» το κρύο στο σπίτι με κατάλληλες ταινίες… Παρακολουθούμε την πορεία του κορωνοϊού και βοηθάμε την παιδική βιβλιοθήκη των συσσιτίων Σπλάντζιας.
